Pioneer 2
Pioneer 2 (ook bekend as Able 3)[1] was die laaste van drie ruimtetuie, as deel van die Pioneer-program wat ontwerp was om die ruimte om die Maan en tussen die Aarde en Maan te ondersoek. Die ruimtetuig is op 8 November 1958 gelanseer. Nadat die Pioneer 1-sending misluk het weens probleme met die navigasiestelsel, is die stelsel aangepas met 'n Doppler beheerstelsel vir beter akkuraatheid en om trajekfoute te verminder. Na lansering het die eerste en tweede stadiums seepglad verloop[2] maar die derde stadium het verseg om te ontbrand wat dit onmoontlik gemaak het vir die ruimtetuig om genoegsame snelheid te kry om in 'n wentelbaan te gaan. Daar was probeer om die klein stuwers te ontbrand maar die poging het gefaal en die ruimtetuig het 'n maksimum hoogte van 1550 km bereik voordat dit na die Aarde teruggeval het en die atmosfeer by 28.7° N, 1.9° O, oor Noordwes-Afrika, binnegedring het. Daar was wel 'n klein klompie inligting versamel gedurende die kort vlug. Onder andere is bevind dat die magnetiese veld in die band om die ewenaar van die Aarde meer dig is.
Die rede vir die faling van die derde stadium om te ontbrand is nooit opgeklaar nie, maar daar is vermoed dat die ontbrandingsinstruksie vanaf die tweede stadium - wat die navigasiestelsel vir die hele stelsel huisves - nooit gegee is nie moontlik as gevolg van skade aan die elektriese verbindings gedurende die oorskakeling van stadiums.
Ruimtetuig ontwerp
[wysig | wysig bron]Pioneer 2 (NSSDCA ID: PION2)[3] was feitlik identies aan Pioneer 1. Dit het bestaan uit 'n dun, silindriese middel gedeelte met 'n kort, dik (16,5 cm), afgeknotte keël aan beide kante van die silinder. Die silinder was 74 cm in diameter en die afstand van die punt van die een keël tot by die punt van die ander keël was 76 cm. In die middel-as van die ruimtetuig was 'n vastestaatbrandstof vuurpylmotor van 11 kg. met die uitlaat van die motor wat uitgesteek het aan die punt van die onderste keël. Die motor was die hoof- strukturele gedeelte van die ruimtetuig. Daar was agt klein, lae-stukrag vastestaatbrandstofstuwers vir snelheidaanpassings bo-op die boonste keël, in 'n ring, aangebring. Die stuwers kon afgeskiet word na gebruik. Daar was ook 'n magnetiese dipoolantenne aan die bokant van die boonste keël. Die ruimtetuig was bedek met 'n gelamineerde plastiek. Die totale massa van die ruimtetuig na stuwerskeiding was 39,5 kg.
Die wetenskaplike instrumente aan boord het 15,6 kg geweeg en het bestaan uit 'n Space Technology Laboratories beeldaftasting-televisiestelsel, wat die stelsel van Pioneer 1 vervang het.
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ "In Depth | Pioneer 1". NASA Science: Missions – Pioneer 2. Besoek op 20 Februarie 2021.
- ↑ 1958 NASA/USAF Space Probes (ABLE-1) Final Report: Volume 1. Summary (Report). Space Technology Laboratories. 1959-02-18. https://www.sdfo.org/stl/1958%20NASA%20USAF%20Space%20Probes%20%28ABLE-1%29%20FINAL%20REPORT.pdf. Besoek op 2009-02-17.
- ↑ https://nssdc.gsfc.nasa.gov/nmc/spacecraft/display.action?id=PION2 - 24 January 2020
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
| Eerste sendings |  | |
|---|---|---|
| Latere sendings | ||
| Venus sendings | ||
| Sien ook | ||