Pax Romana
Pax Romana (Latyns vir "Romeinse Vrede") was die lang tydperk van relatiewe vrede en minimale uitbreiding deur militêre mag wat deur die Romeinse Ryk ondergaan is in die eerste en tweede eeue n.C. Aangesien dit deur Die Keiser Augustus bewerkstellig is, word daar soms daarna verwys as Pax Augustana.
Die idee van "Pax Romana" is vir die eerste keer deur Edward Gibbon voorgestel in sy The History of the Decline and Fall of the Roman Empire[1] Gibbon het egter nie die term "Pax Romana" gebruik nie; een van die vroegste verwysing na die term is afkomstig uit die Maart 1853 uitgawe van Fraser's Magazine.[2] Gibbon het voorgestel dat 'n tydperk van gematigheid onder Augustus en sy opvolgers bestaan het en geargumenteer dat generale wat geneig was tot uitbreiding (soos byvoorbeeld Germanicus, Agricola en Corbulo) deur die Keisers in toom gehou is en teruggeroep is tydens hulle oorwinning. Gibbon lys die oorwinnings oor Brittanje onder Claudius en die oorwinnings van Trajan as uitsonderings tot die beleid van gematigheid en plaas die einde van die tydperk op die dood van Marcus Aurelius in 180 n.C., ondanks die voltrekking van vrede deur laasgenoemde se seun Commodus in dieselfde jaar.
Ten spyte van die term was die tydperk nie sonder gewapende konflik nie, aangesien Keisers gereeld opstande moes onderdruk. Verder het beide grensgevegte en Romeinse oorwinningsoorloë in die tydperk plaasgevind. Trajan het 'n reeks veldtogte teen die Parthiane geloods tydens sy bewind en Marcus Aurelius het byna die hele laaste dekade van sy bewind spandeer om die grense van sy ryk te verdedig, veral teen die Germaanse stamme. 'n mens kan inderdaad redeneer dat Rome konstant in een of ander konflik betrokke was tydens die "Pax Romana."
Nogtans is die binneland van die ryk grootliks onaangeraak gelaat deur oorlog en die Pax Romana was 'n tydperk van relatiewe kalmte waarin Rome geen groot burgeroorloë ondervind het soos wat die geval in die 3de eeu n/C. was nie, nog ernstige invalle soos die van die Tweede Puniese oorlog drie eeue te vore. In die tydperk het Romeinse handel floreer, ongehinderd deur rowers of moordende vyandige troepe.
Gegrond op die vernaamheid van die konsep Pax Romana het historici variasies op die tema bedink om tye van relatiewe vrede te beskryf. Dit sluit in Pax Egyptiana,[3] Pax Americana,[4] Pax Assyriaca, Pax Britannica,[5] Pax Europeana, Pax Germanica, Pax Hispanica,[6] Pax Minoica, Pax Mongolica, Pax Ottomana, Pax Sinica, Pax Communistica[7] en Pax Sovietica.[8]
Die term word ook deur Pax Romana ICMICA/MIIC, 'n internasionale Vereniging van Katolieke professionele en intellektuele gebruik.[9]
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ Edward Gibbon, The History of the Decline and Fall of the Roman Empire Geargiveer 5 Augustus 2008 op Wayback Machine, beskikbaar as vrye e-boek op eBooks@Adelaide Geargiveer 20 Maart 2016 op Wayback Machine, besoek op 2 Mei 2008].
- ↑ Pax Romana, Oxford English Dictionary Geargiveer 25 Junie 2006 op Wayback Machine, besoek op 2 Mei 2008
- ↑ Pax Egyptiana, Oxford English Dictionary Geargiveer 25 Junie 2006 op Wayback Machine, besoek op 2 Mei 2008
- ↑ Pax Americana, Oxford English Dictionary Geargiveer 25 Junie 2006 op Wayback Machine, besoek op 2 Mei 2008
- ↑ Pax Britannica, Oxford English Dictionary Geargiveer 25 Junie 2006 op Wayback Machine, besoek op 2 Mei 2008
- ↑ Pax Hispanica, Oxford English Dictionary Geargiveer 25 Junie 2006 op Wayback Machine, besoek op 2 Mei 2008
- ↑ Pax Communistica, Oxford English Dictionary Geargiveer 25 Junie 2006 op Wayback Machine, besoek op 2 Mei 2008
- ↑ Pax Sovietica, Oxford English Dictionary Geargiveer 25 Junie 2006 op Wayback Machine, besoek op 2 Mei 2008
- ↑ "argiefkopie". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Augustus 2008. Besoek op 2 Mei 2008.