iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: https://af.wikipedia.org/wiki/Fumio_Kishida
Fumio Kishida - Wikipedia Gaan na inhoud

Fumio Kishida

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Fumio Kishida
Fumio Kishida
Kishida in 2021
Ampstermyn
4 Oktober 2021 – 1 Oktober 2024
Vise Tarō Asō
Monarg Naruhito
Voorafgegaan deur Yoshihide Suga
Opgevolg deur Shigeru Ishiba
President van die Liberaal-Demokratiese Party
Ampsbekleër
Termynaanvang
29 September 2021
Vise Tarō Asō
Voorafgegaan deur Yoshihide Suga
Lid van die Japannese Huis van Verteenwoordigers vir Hirosjima
Ampsbekleër
Termynaanvang
20 Oktober 1996
Voorafgegaan deur Kiesafdeling gestig
Ampstermyn
18 Julie 1993 – 27 September 1996
Persoonlike besonderhede
Gebore 29 Julie 1957 (1957-07-29) (67 jaar oud)
Shibuya, Tokio, Japan
Politieke party Liberaaldemokratiese Party
Eggenoot/-note Yuko Kishida
Kind(ers) 3
Alma mater Waseda-universiteit
Handtekening

Fumio Kishida (岸田 文雄 Kishida Fumio?, gebore 29 Julie 1957) is 'n Japannese politikus wat van 4 Oktober 2021 tot 1 Oktober 2024 as die Eerste minister van Japan gedien het. Hy dien ook sedert 29 September 2021 as President van die Liberaaldemokratiese Party (LDP). Hy is 'n lid van die Huis van Verteenwoordigers, en het voorheen as Minister van Buitelandse Sake gedien van 2012 tot 2017 en as waarnemend Minister van Verdediging in 2017. Van 2017 tot 2020, was hy ook die voorsitter van die LDP se Beleid Navorsing Raad.

Hy het die LDP leierskap verkiesing gewen met 60.2% van die stemme teen Taro Kono, en het die vorige partyleier, Yoshihide Suga, op 4 Oktober 2021 as Japannese eerste minister opgevolg.

Biografie

[wysig | wysig bron]

Kishida is op 29 Julie 1957 tot 'n politieke gesin in Sjibuja, Tokio, gebore.[1][2][3] Sy pa, Fumitake Kishida, was 'n staatsamptenaar in die Ministerie van Ekonomie, Handel en Nywerheid en direkteur van die agentskap vir klein en medium ondernemings. Aangesien die Kishida-familie van Hirosjima was, het die gesin elke somer daarheen teruggekeer. Baie lede van die Kishida-familie het in die atoombomaanval gesterf en Fumio het grootgeword met verhale van die atoombomoorlewendes.[4] Beide sy pa Fumitake en oupa Masaki Kishida was lede van die Huis van Verteenwoordigers.[3] Die voormalige minister van ekonomie, handel en nywerheid Yoichi Miyazawa is sy neef[5][6] terwyl die voormalige premier Kiichi Miyazawa 'n verre familielid van hom is.[3]

Kishida het by die P.S. 013 Clement C. Moore-laerskool in die Elmhurst-woonbuurt van Queens, New York, skoolgegaan omdat sy pa in die Verenigde State gewerk het.[7] In Japan het Kishida Laerskool Kōjimachi en die Kōjimachi Junior Hoërskool bygewoon. Kishida het aan die Kaisei Akademie gegradueer, waar hy in die bofbalspan gespeel het.[8]

Na verskeie verwerpings deur die Universiteit van Tokio, het Kishida regte aan die Waseda-universiteit gestudeer en in 1982 gegradueer.[2][8] By Waseda was hy vriende met toekomstige politikus Takeshi Iwaya.[9][10]

Politieke loopbaan

[wysig | wysig bron]

Nadat hy vir die Long-Term Credit Bank of Japan gewerk het en daarna 'n sekretaris van 'n lid van die Huis van Verteenwoordigers was, is Kishida in die algemene verkiesing van 1993 tot die Huis van Verteenwoordigers vir Hirosjima se 1ste distrik verkies.[11]

Kishida het van 2007 tot 2008 as Minister van Okinawa-sake gedien, eers in die Abe-kabinet en toe later in die Fukuda-kabinet.[12] Hy is in 2008 as staatsminister in beheer van verbruikersake en voedselveiligheid aangestel.[3] Kishida was ook staatsminister in beheer van wetenskap en tegnologie in die Fukuda-kabinet.[12]

Hy was 'n bondgenoot van Makoto Koga, die leier van die Kōchikai-faksie binne die LDP, en het in Oktober 2012 beheer daaroor oorgeneem nadat Makoto Koga sy uittrede uit die politiek aangekondig het.[3]

Abe-regering

[wysig | wysig bron]

Na die LDP se oorwinning in die algemene verkiesing van 2012, is Kishida op 26 Desember 2012 as minister van buitelandse sake in die kabinet van premier Shinzō Abe aangewys.[11][13] Hy het die langsdienende minister van buitelandse sake in die naoorlogse geskiedenis geword, en het Abe se pa, Shintaro Abe, verbygesteek.[14] Hy het gehelp om Amerikaanse president Barack Obama se historiese besoek aan Hirosjima in Mei 2016 te reël, en het aandag in 2017 gekry toe hy saam met die komediant Piko Taro verskyn het om 'n Verenigde Nasies-program te bevorder.[9]

In 2017 het Kishida die Kabinet verlaat om die voorsitterskap van die LDP Beleidsnavorsingsraad oor te neem, 'n posisie wat tradisioneel gesien word as 'n stapsteen na die leierskap van die party.[15] Hy het hierdie pos gesoek om sy kanse om Abe op te volg te verbeter, aangesien die minister van buitelandse sake relatief min invloed binne die party gehad het.[14]

Kishida het dit oorweeg om aan die 2018 LDP-presidensiële verkiesing deel te neem, maar hy is deur Abe oorreed om nie deel te neem nie, met 'n voorstel dat Abe later Kishida as sy opvolger sou ondersteun.[16] Teen middel 2020 het verskeie senior LDP-parlementslede hul steun van Kishida na Yoshihide Suga, hoofsekretaris van die kabinet, verskuif. Kishida het aan die 2020 LDP-presidensiële verkiesing deelgeneem, maar het verloor teen Suga, wat daarna eerste minister geword het;[17] Kishida is nie 'n pos in die Suga-kabinet aangebied nie, hoewel sy faksie twee kabinetsetels gekry het.[18]

Eerste minister van Japan

[wysig | wysig bron]

Na Yoshide Suga se aankondiging op 3 September 2021 dat hy sou bedank, na lae goedkeuringsgraderings (op 'n stadium onder 30%), en 'n nuwe vlaag van COVID-19-infeksies, was Kishida en Taro Kono van Shikōkai-faksie begunstig om hom op te volg.[19]

Suga se besluit om nie herverkiesing te soek as hoof van die LDP het in September weer 'n leierskapsverkiesing veroorsaak, net 'n bietjie meer as 'n jaar ná die vorige verkiesing in 2020. Kono was deur die wedloop sterk bevoordeel om te wen, aangesien hy in die eerste plek in verskeie LDP-peilings was.[20]

Op 29 September 2021 het Kishida vir Taro Kono verslaan om die leier van die regerende Liberaldemokratiese Party (LDP) te word en die uittredende partyleier Yoshihide Suga op te volg. Hy het altesaam 257 stemme (60,19%) van 249 parlementêre lede en agt senior lede ontvang om Japan se volgende eerste minister te word.[21]

Op 13 Augustus 2024 het Kishida aangekondig dat hy as leier van die LDP-party gaan bedank en nie weer in die September 2024-verkiesing deelneem nie.[22]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Akimoto, Daisuke (7 September 2021). "The Arrival of Kishida Diplomacy?". The Diplomat (in Engels (VSA)). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 September 2021. Besoek op 29 September 2021.
  2. ↑ 2,0 2,1 "Fumio Kishida". Kantei. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 September 2021. Besoek op 30 September 2021.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 "Abe Cabinet (Formed December 26, 2012)". The Japan Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 September 2021. Besoek op 30 September 2021.
  4. ↑ Kishida, Fumio (2020). "第一章 故郷・広島への想い" [Chapter 1: Thoughts on my hometown, Hiroshima]. 『核兵器のない世界へ 勇気ある平和国家の志』 [Towards a World Without Nuclear Weapons: Ambition of a Courageous Peaceful Nation]. Nikkei BP. ISBN 978-4296106974.
  5. ↑ "［自民党総裁選］岸田さんこんな人…「勝つまで戦う」酒豪". Yomiuri Shimbun (in Japannees). 13 September 2020. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Oktober 2021. Besoek op 19 September 2020.
  6. ↑ "Japan minister support staff 'put sex club on expenses'". BBC. 23 Oktober 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Oktober 2014. Besoek op 24 Oktober 2014.
  7. ↑ Landers, Peter (3 September 2021). "Japan's Next Prime Minister: Who Are the Candidates to Succeed Yoshihide Suga?". Wall Street Journal (in Engels (VSA)). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 September 2021. Besoek op 28 September 2021.
  8. ↑ 8,0 8,1 Sin, Walter (2 Oktober 2021). "Fumio Kishida: Japan's ronin turned prime minister-designate". The Straits Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Oktober 2021. Besoek op 4 Oktober 2021.
  9. ↑ 9,0 9,1 Reynolds, Isabel; Hirokawa, Takashi (20 Julie 2017). "Abe's Low-Key Foreign Minister Watched as Potential Rival". Bloomberg.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 September 2021. Besoek op 29 Augustus 2020.
  10. ↑ "Fumio Kishida: calm centrist picked as Japan's next prime minister". INQUIRER.net (in Engels). Agence France-Presse. 29 September 2021. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Oktober 2021. Besoek op 8 Oktober 2021.
  11. ↑ 11,0 11,1 "Profiles of key ministers in Abe's new Cabinet". The Asahi Shimbun. 26 Desember 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Julie 2013. Besoek op 27 Desember 2012.
  12. ↑ 12,0 12,1 "Profile: Foreign Minister Kishida boasts background in Okinawa affairs". House of Japan. 27 Desember 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Desember 2013. Besoek op 3 Januarie 2013.
  13. ↑ "Abe elected premier, launches Cabinet". Daily Yomuiru Online. 26 Desember 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Desember 2012. Besoek op 3 Januarie 2013.
  14. ↑ 14,0 14,1 Bosack, Michael (9 Julie 2018). "Will Kishida Challenge Abe's Leadership?". Tokyo Review. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Augustus 2020. Besoek op 29 Augustus 2020.
  15. ↑ "Japanese Foreign Minister Kishida set to take key ruling party post: NHK". Reuters. 2 Augustus 2017. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 September 2020. Besoek op 29 Augustus 2020.
  16. ↑ Yoshida, Reiji (24 Julie 2018). "LDP policy chief Fumio Kishida says he won't run in party leadership election, leaving two-way race between Abe and Ishiba". The Japan Times (in Engels (VSA)). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Oktober 2021. Besoek op 4 Oktober 2021.
  17. ↑ "Leading by listening: Kishida offers Japan a traditional style of politics". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Oktober 2021. Besoek op 31 Oktober 2021.
  18. ↑ Bosack, Michael MacArthur (16 September 2020). "Breaking down Suga's picks for his first Cabinet". The Japan Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 September 2020. Besoek op 16 September 2020.
  19. ↑ "Taro Kono tops Kyodo poll of LDP members as most fit to be Japan PM". Kyodo News+. Besoek op 18 Februarie 2023.
  20. ↑ Auto, Hermes (4 September 2021). "Suga backs Kono, Abe picks Takaichi: Battle lines drawn in fight for Japan's top job". The Straits Times (in Engels). Besoek op 18 Februarie 2023.
  21. ↑ Ogura, Junko; Wang, Selina; Regan, Helen (29 September 2021). "Fumio Kishida expected to become Japan's next Prime Minister after ruling party vote". CNN. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 September 2021. Besoek op 29 September 2021.
  22. ↑ Yamahuchi, Mari (14 Augustus 2024). "Japan's Kishida announces he will not run in September, paving the way for a new prime minister". AP News (in Engels). Besoek op 14 Augustus 2024.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Fumio_Kishida&oldid=2709344"