Reservoir Dogs (1992)

Hét schoolvoorbeeld hoe je met minieme middelen en een erg laag budget toch een sterke film kunt maken. Tarantino's debuut, en hoewel hij hierna beter zal worden, is dit toch allemaal best meer dan degelijk al. Die openingsscène in het restaurant waar de misters zitten te kletsen over Madonna en fooien geven: goud. Daarna wordt de kijker middenin het verhaal gegooid, wordt het mysterie opgevoerd en langzaamaan onthuld en laat Tarantino vooral de gaspedaal niet meer los. Erg strak tempo, waarin elke scène functioneel is en past binnen de puzzel. Er zitten enkele geniale scènes in, zoals die 'stuck in the middle with you'. Ja, dat lied heeft nu ook voor eeuwig een duistere connotatie.

Acteurs doen het prima; Keitel, Madsen, Buscemi en Roth zitten allen stevig in hun rol. Maar verder dus gewoon een film die effectief in z'n simpliciteit is. Het is nog geen briljant niveau wat mij betreft, juist omdat het verhaal zo kort en simplistisch is, en ik mis hier toch ook wel die lang uitgerokken dialogen of van die dolgekke scènes, maar dit laat wel zien dat het onvermijdelijk was dat Tarantino zo'n geweldige regisseur ging worden.

Blijft 1 van mijn favoriete films

dodelijke film

Ik vergeet deze film weleens een beetje binnen het oeuvre van Tarantino, terwijl het wel de enige is, samen met Pulp Fiction, die ik op 5* heb staan.

En dat is wat mij betreft nog steeds wel terecht. Wat hij erna ook allemaal gemaakt heeft voor grote films, deze is ondanks (of misschien juist wel dankzij) de beperkte middelen nog altijd een van zijn sterkste. Soms is de jonge Tarantino iets te blij met zichzelf als het gaat om de dialogen - ze zijn voor het grootste deel erg leuk, maar iets minder of korter had soms ook wel gekund - maar verder is dit toch een vrij perfecte film.

Nou goed, alles is er ook al wel over gezegd, maar blijft toch terecht een klassieker. Ook mooi dat hij hierin al zoveel weet te doen met de soundtrack. Ik ken zo snel geen andere filmmaker die de muziek zo prominent aanwezig laat zijn, bijna als extra castlid.

5*

Deze film is perfect, er zitten (wat mij betreft) gewoon nul minpunten aan.

Zwaar ondergewaardeerd, lowbudget en gewelddadig.

Met minimale middelen zet Quentin Tarantino een bloederige, grappige en vooral gefocuste film neer. Waar Mr. Tarantino in latere films soms wat afgeleid lijkt te raken door randzaken, is deze film straight to the point.

De vrij standaard whodunnit-blauwdruk wordt hier naar een dusdanig hoog niveau getild dat ik me serieus afvraag of de lat die deze film heeft gelegd ooit nog overtroffen gaat worden.

De dialogen zijn bij vlagen briljant en wat ook opvalt aan deze film, is hoe geweldig de soundtrack is. Ongetwijfeld de beste soundtrack uit Quentin's euvre.

Het was de lievelingsfilm van een goede vriend die helaas overleden is. Zelf had ik hem nog niet gezien, dus ik begon met hoge verwachtingen.

Lowbudget en toch top. Goede cast, goede soundtrack, expliciet bij wijlen, typische Tarantino-dialogen (zoals gesprek over fooien op café) en ben sowieso al een grote fan van whodunit-films.

Filmpje naar mijn hart, de eenvoud siert.

veel racistische en homofobe opmerkingen in deze toch ernstig verouderde film. Grote tegenvaller. Tuurlijk een geweldige scène met die dans en dat mes op de Beatles. Maar dat is het ook wel. Je kan geen goede film bouwen op een paar iconische beelden. De film getuigd van weinig inlevingsvermogen, leedvermaak, en een verwrongen verheerlijking van een giftig beeld van masculiniteit. Een film uit een andere tijd en godzijdank ook vóór een andere tijd.

voor de 12de keer deze maand pff

Geweldige film met geweldige acteurs, waar de acteerprestaties van het scherm afspatten!!!

Tarantino staat bekend om films met veel "nietszeggende" dialogen, maar juist deze gesprekken zijn echt geweldig!
Deze film start direct met zo'n gesprek, waar besproken wordt wat de betekenis is van Madonna's hit "like a virgin" en het "waarom" van fooi geven. Zo iets simpels en tegelijkertijd herkenbaar, dat je meteen in de film zit.

Het volgende shot is eigenlijk een van de eind scènes, om je vervolgens de film bijna achterstevoren te laten beleven.
Wat zich inluidt met iets wat bijna op de aftiteling lijkt, om daarna echt te beginnen.

De film draait helemaal niet om de geweldige scènes die je uiteraard bijblijven met Mr. Blonde die iemands oor er afsnijdt of Mr. Orange die in een steeds grotere plas bloed ligt dood te gaan, het grootste deel van de film gaat om de dialogen; Een diamanten roof die in beeld nooit heeft plaatsgevonden.
Door meesterlijk acteerwerk weet je als kijker precies wat er is gebeurd zonder er iets van gezien te hebben.
Dit wordt afgewisseld met kleine scènes waarin de karakters voorgesteld worden.

De 4 hoofdrolspelers (Madsen, Keitel, Roth, Buscemi) zetten echt iets geweldigs neer, maar ook de bijrollen (Penn, Tarantino, Tierney) en figuranten ( agenten op het toilet met vooral de blikken richting Mr. Orange )spelen stuk voor stuk ook erg goed!
Ondanks alle drama van de overval en het vele bloed, zit er ook nog veel sarcastisch humor in, een beetje van Madsen, maar vooral Buscemi kan grappen bloedserieus maken.

Hoewel het einde van de film er eigenlijk spontaan was(heel klein minnetje) en je deze film niet elk jaar moet gaan kijken (ook al onthoudt je naar verloop van tijd waarschijnlijk alleen maar het oor van Madsen en de bloedplas van Roth), blijft dit een meesterwerk, alleen al om de scènes op de muziek van George Baker en Stealers Wheel.

10-
5*

QT haalde voor Reservoir Dogs de mosterd bij Ringo Lam's City on Fire (1987).

Ook zijn er elementen in verwerkt van Stanley Kubrick's The Killing (1956).

Ach gossie, was 'ie niet politiek correct genoeg voor je?

Schrap dat ene woordje en je houdt een stomme film over.

Reservoir Dogs is voor mij een film met enkele briljante scenes en een sterrencast die het geweldig weet neer te zetten. Ik blijf er bij dat de heer Tarantino zelf beter niet kan acteren want hij is er mijns inziens bijzonder slecht in.

Dat je geweldig acteerwerk en een meesterwerk qua film niet herkent en alles wat gezegd zou zijn in een film serieus neemt is niet zo'n probleem, ieder zijn eigen mening, maar als je ook geweldige muziek niet herkent.....

Welk nummer van The Beatles heb je precies gehoord?

Daar ben ik ook wel benieuwd naar. Vermoedelijk bedoelt hij het nummer "Stuck in the Middle with You".

Toen dat begin jaren 70 gereleased werd, vonden velen het nogal Beatles-achtig klinken...

In werkelijkheid is het nummer natuurlijk van de groep Stealers Wheel.

Dat is dus precies wat ik bedoel te zeggen, als je het verschil tussen The Beatles (McCartney) en Stealers Wheel (Rafferty) niet herkent zou ik ander commentaar geven op deze film, want de rest van de tekst was ook al niet serieus te nemen.

Zelfs onze eigen George Baker heeft een wereld hit in deze film in het shot van de 5 iconische gangsters in smoking.

Wellicht heeft hij een film gekeken in een voor hem totaal verkeerd genre qua acteerprestaties en muziek.

Ik had hier voor mijn gevoel zo'n lage score bij staan dat herziening wel eens tot verhoging zou leiden. Zo is het is ook gebeurd. De kenmerkende stijl van Tarantino is hier al overduidelijk aanwezig. Hoewel compact van opzet, heeft Reservoir Dogs al heel wat te bieden: typische dialogen, geweldsexplosies en markante personages. Hier en daar is de film nog wat onevenwichtig en ook de rol van Mr. Brown voegt weinig toe, als low budget debuut is de film meer dan geslaagd.

Ik heb nooit begrepen wat de mensen nou aan deze film vonden. Het heeft het karakter van een erg langdradig toneelstuk, met eindeloze dialogen waarbij de karakters ook nog eens voortdurend in herhaling vallen. Ze zijn er ingeluisd, ja dat weten we na één keer zeggen ook wel. Dan zijn er nog de nodige sadistische scenes die niet bepaald verheffend zijn. Eén punt voor de legendarische scene met het liedje Little green bag.

Enkele rake scènes (versterkt door onder andere de muziek van George Baker en Stealers Wheel), alsook een geweldige cast.

Wat blijft dit toch een geweldige film. Bij latere films Tarantino zit de speelduur nog wel eens in de weg. In mijn ogen vaak te lang. Dat heb ik bij deze dus helemaal niet en ook nog eens een lekkere 70ties soundtrack. De quote van Joe Cabot "my way or the highway" gebruik ik tot de dag vandaag nog steeds als onderschrift bij mijn whats app account

Heb de film na jaren weer eens bekeken. volgens de overlevering was hij beter dan nu, maar dat kan ook komen omdat de verrassing er af is. Voor die tijd, de film is al weer 30+ jaar oud, was het een revolutionaire film met de kofferbak scene, de undercover agent bloedend op de achterbank, de scene met 'stuck in the middle with you' en het einde. Muziek George Baker is leuk voor de NL fans. Sterke rol van vooral Keitel als harde gangster.

Als de film nu zou uitkomen zou ik niet verder komen dan een 7. De film is vrij statisch. Je kan dat laatste ook als briljant zien geef ik toe (kijk bv naar 12 Angry Men), maar het gevolg is wel wat weinig actie. Voor de waardering hou ik ook wat rekening met de ouderdom van de film en de betekenis die het in die tijd had.

Herzien in 4k! Film ziet er echt prachtig uit in 4k met de diep zwarte pakken, de contrasterende witte overhemben en het vuurrode bloed. De upgrade is cht de moeite waard.

Film zelf blijft natuurlijk ook geweldig al kom ik toch niet tot een hogere score dan een dikke 4*. Daarvoor is de setting te statisch en heb ik grote delrn het idee naar een toneelstuk te kijken. Maar verder ijzersterke film.

Zojuist ook de 4K versie vandaag opgehaald en dacht dus in eerste instantie: even de beeldkwaliteit checken en dan later helemaal zien... nou dat werd het dus niet. Eenmaal in de film kan je niet meer stoppen en zeker deze 4K versie is echt een genot. Heb deze film op dvd en in die filmmaker bluray box (talloze keren gezien), maar de 4K is echt een stap omhoog.

Blijft geweldig deze film!

*Next: Pulp Fiction

Leuke film om een keer gezien te hebben, maar toch niet meer dan dat.

Er zitten zeker grappige en goede dialogen in, maar ik heb me niet zo vermaakt als met bijvoorbeeld The Big Lebowski. Ik kreeg het gevoel dat deze film wel zo grappig probeerde te zijn.

Ook zeker een aantal gedenkwaardige scènes (de martelscène), maar voor de rest voelde de film erg kaal en sober aan. Scènes sleepten regelmatig te lang voort. Geen binding met de personages.

Steve Buscemi was weer sterk, maar Harvey Keitel leek z'n tekst soms wel van een blaadje op te lezen. Behalve toen hij boos werd kwam het een beetje geloofwaardig over. Met zo veel screen time gaat dat toch afleiden.
Waarom Tarantino er zelf in moest spelen snapte ik ook niet helemaal; kwam een beetje harkerig over.

Leuk dus voor een keertje als tussendoortje (ook dankzij de korte speelduur), maar geen topper zoals bijvoorbeeld Django Unchained.

Herbekeken en nee, ik snap nog steeds niet waarom dit zo goed zou zijn. Veel gevloek en lompe onverschillige acties, maar daar red je geen film mee. Zeker niet zo één als deze.