Babylon (2022)

I just love watching movies, you know?

Op zich, wie niet? Fijn, vermakelijk, grappig, amusant, leuk.
Leren van dingen (belichting. Cameravoering, camera-hoeken).
Hoe dan ook neem je altijd je stemming e.d. mee tijdens het film kijken..

Ik ben onder geen beding (hoop ik, tenminste) een heilige. Manmanman. Die arme, arme olifant. Enorme stress met al die geluiden, lijkt me geen pretje..
Plus een (halve) herhaling van die ene scene uit de film van en met Sacha Baron Cohen, getsverdemme.

Nee, dit is het totaal niet. Ik vond La la land nog redelijk. Whiplash is en zal altijd meer dan geweldig blijven.
Maar zoals "gezegd," dit was het niet.
Want al zou mijn stemming 2000 keer zonnig en vrolijk zijn, ik vond/vind de beginscene werkelijk niet te pruimen, en die zet toch de toon voor vrijwel elke film.

Jammer.

De scene waarin we HOLLYWOOD (zonder LAND) zien, speelt zich af in 1952, dat staat er een paar minuten voor duidelijk op. Niks onjuist dus.

Tamelijk vulgair en met een hoog fuck gehalte, maar niettemin ook oogverblindend mooi en overrompelend. Aanvankelijk 'La Grande Bellezza" taferelen in het kwadraat en geen touw aan vast te knopen, maar na een uur kalmeert de boel en komt er toch iets van een verhaal bovendrijven. Het eind vond ik zelfs ontroerend. Meeslepende muziek ook, al leken de Bolero van Ravel en De Koningin van de Nacht (Mozart) er een beetje vreemd ingefrommeld. En ja hoor, na de lange, lange, lange aftiteling verscheen die dan toch: de geruststellende mededeling: 'No animals were harmed'. Daar was ik namelijk wel even bang voor.

Ik ook. Waardeloos, van de hak op de tak, alles in de vierde versnelling, en dan gaat 't nog eens nergens over. La La vond ik ook al niks.

Ik heb een half uurtje gezien , niet door te komen.. Visueel orgasme af en toe.Maar warrig, " leuk " bedoeld , maar verre van leuk. En wat word je hier MOE van zeg. Ik kan mij voorstellen dat mensen na een half uur uit de bios lopen .Ik anders wel.

Het moet de sfeer van de jaren '20 zijn maar het is helemaal 2022. Oa. vanwege taalgebruik , wat iemand hier al schreef. Ook bewogen mensen toen "anders". Kijk maar eens naar oude films. ( mannen huppelden toen als kleuters ) en was men in gedrag "ingetogener". Een beeld wordt geschetst, dat iedereen flink aan de speed is.

Vele kilo's minder en van het gegeven is best een goede film te maken Nu is het parodie/ persiflage/ absurdisme van een tijdperk.

Nog wat ; Chazelle heeft geen kaas gegeten van de twenties, en geeft een volkomen fout beeld. ( wat een moderator hier ook schreef- Flavio?) En nog wat 2; voor deze film is vrijwel geen doelgroep Jonge mensen mijden dit , de twentie zal hun een worst wezen,, vijftigers zoeken wat anders , thriller, actie, drama, alleen oudjes die de tijd ken(d)en, maar die gaan niet naar de bios. Blijft over Chazelle zelf....

.........................................................................................................................................................................

In de begintijd van stomme bewegende beelden , film dus, zag men het vooral als Fun. Voorbeelden ten over ; Chaplin, Turpin , Oliver en Hardy. En lachuhhh ,zalen bulderden. Er werd niets serieus mee gedaan. Voegde geluid iets wezenlijk toe? Nee niet , het bleef oubollig, lollig , vermaak. Noem eens films uit die tijd die hout sneden , wat te zeggen hadden. (Ok 3...) 95% was lolbroekerij. Misschien een antwoord op de tijd : crises, werkloosheid, alcoholverbod, inflatie.

Eerste kwartier gezien...Wat een wansmaak.

Meesterwerk

Een schreeuwerig glimmende drol. Zeker als je het vergelijkt met een meesterwerk als Sunset Boulevard, waar het overgangstijdperk van stom naar geluid in een meeslepend persoonlijk drama werd gegoten.

Of Singin’ in the Rain, ook een meesterwerk. Mooi toch dat je het op drie totaal verschillende manieren kunt benaderen.

Maar doe mij maar deze glimmende drol! Wat een energie en wat een kleurrijke vertelling!

Nu begrijp ik waarom "jonge mensen " zo'n slechte smaak hebben ; stoned of Dubbel ADHD zo'n film zien , Tarantino en andere laagvliegers "begrijpen" ; rotzooi gebruiken !!!. Basto wat gebruikte jij om die film door te komen? Ik kijk de film nog een keer met een mix coke , 3 mmc , en ketamine. Wedden dat ik m goed vind? Zet daarna Tarantino op. Ik moet dat soort films niet meer kijken met Spa Light en pinda's. Nee paddo's..!!!

............................................................................................................................................................................

............................................................................................................................................................................

Drie uur verder nu..Geweldig. Net al die rommel begruikt . Top. Het eerste kwartier is overdonderend, poep en pies humor!! Hoe verzin je het? ( dat Bertolucci daar niet aan dacht , of John Ford, Hitchcock.. ) Wacht ... ff snuiven.....ik kijk m nog een keer.

Ga je nu de ouwe lul uithangen? Geen idee hou oud jij bent, maar was ik nog maar zo jong als jij denkt dat ik ben.

Verder ben ik niet vies van een glaasje wijn en soms iets anders, maar zag de film de eerste keer volledig nuchter. Film weet juist een fantastische rush te geven zonder dat je zelf die middellen hoeft te gebruiken. Paddo’s zou ik je toch afraden. Wellicht leuk voor het begin, maar het eindigd toch vrij duister. Daar wil je niet te diep in meegaan.

Maar als jij zo’n ouwe boomer bent. Heb je zelf dan niks gebruikt in je hippie tijd?

Anderzijds vind ik het wel weer heel knap dat mensen 3 uur lang (eenmalig dan wel meerdere keren) enthousiast, opgewekt en waarderend naar een glimmende drol kunnen kijken. Misschien had deze film dan toch een grote boodschap?

Vond het wel een boeiende film qua vergelijking tijdsbeeld nu bijv, vond de kennismaking met de Rothschilds een eyeopener in deze, vast gebeurd oid, dit soort scenes, en mooi gespeeld.

Verder is het allemaal best wel cliche maar wel van soort waarheidsgetrouw denk ik.

***Een aantal irrelevante berichten werd weggehaald. Het ging al lang niet meer over de film.***

Goede reactie van onze moderator hierboven.

Het zijn altijd dezelfde zeveraars die hier het forum vervuilen met hun arrogant taalgebruik.

Ik noem bewust geen namen maar de meesten onder ons weten wel over wie ik het heb.

Vooral de persoonlijke aanvallen zijn totaal onbeschoft.

-----------------------------------------------------------------------------------------

On topic:

Ik heb de film gezien en heb er een dubbel gevoel over.

Om eerlijk te zijn is het mijn ding niet. Er zijn betere ...

2 *

Ach, beetje extra reuring kan soms geen kwaad. Verder weten de betrokkenen heus wel dat het allemaal niet al te serieus bedoeld is. En Frans123 kan er ook niks aan doen dat hij zo’n belabberde smaak heeft. Hij is niet de enige..

Het kijken van Babylon is een hele ervaring. Of dit positief of negatief is, vind ik na het zien van de film moeilijk te zeggen. Uiteraard is het gedurfd om een groots project als dit onder handen te nemen en het moet gezegd, het is weer eens wat anders dan de zoveelste vervolgfilm.

Dan toch maar eens een moedige poging om wat gedachtes over de film op te schrijven. Het absoluut hoogtepunt in deze film vond ik de briljante rol van Brad Pitt. De man is uitstekend op zijn plaats als de melancholische acteur, die zijn beste tijd heeft gehad en blind door alle schone schijn van Hollywood heen prikt. Vlak achter Pitt is er een uitstekende rol van Margot Robbie, die voortdurend balanceert op het randje van over acteren maar juist daardoor ideaal is voor de aanhoudende theatrale setting.

Daar tegenover staat echter dat Babylon een extreem hysterische film is waar geen eind aan lijkt te komen. De sfeer valt misschien nog het best te omschrijven als een film van Fellini die drie uur lang begeleid wordt door een uitbundige bigband. Uiteraard past deze muziek uitstekend bij het tijdsbeeld waarin de film zich afspeelt maar al vrij snel kon ik geen trompet meer horen en was ik ernstig toe aan een rustig moment in de film. Kort gezegd, er gebeurd heel veel in een hele korte tijd en dat bijna de gehele filmlengte.

Pas in pakweg het laatste half uur komt er wat rust in de film en wordt er langzaam toegewerkt naar een uitstekend einde dat licht contrasterend werkt met de cynische toon van de rest van de film.

Doordat het einde van de film veel indruk maakte en de twee eerder genoemde acteurs het uitstekend deden kan ik deze film geen onvoldoende geven maar de eerlijkheid te zeggen dat het doorkomen van de eerste twee uur een flinke worsteling was. Af en toe de rem erop was wel aangenaam geweest en had zeker een betere film opgeleverd.

Babylon is een film die alle kanten op vliegt en daarom niet het meesterwerk is geworden die het had kunnen zijn. 3 uit 5 voor de durf en het acteerwerk.

Er zijn wat mij betreft drie duidelijke hoogtepunten in deze film.

In de eerste plaats uiteraard het beginfeest. Sodom en Gomorra incl. olifant. Lijkt me overigens een fantastisch feest om bij te zijn geweest. Compleet over de top.

Het tweede hoogtepunt is de woestijn waar meerdere films worden geschoten. De kus scène tijdens de ondergaande zon en het slagveld op de achtergrond was fenomenaal. Pure kunst. Cinematografie zoals ik nog niet eerder beleefd heb.

Het derde hoogtepunt vond ik denk ik het beste. Robbie die keer op keer een scène over moest doen omdat er problemen met het geluid waren, ze niet op de goede plek stond, er iemand nieste en het mooiste: degenen die door de buitendeur naar binnen kwamen. Op het laatst doken ze met z'n allen erop .

De eerste helft van de film dus echt waanzinnig (ga ik ook zeker terugkijken) en dik 5* waardig. De tweede helft echt een pak minder. Maar super blij met deze kijkervaring.

spektakelvolle meeslepende film, goed gekotst ook.

Vooraf had ik eigenlijk geen idee waar ik aan begon met deze Babylon die ik op de harde schijf staan had. Kennelijk leek de film me interessant genoeg, ook al is het cijfer gemiddelde niet heel hoog, daarentegen zei de cast en de naam Chazelle me al meer dat er toch enige vorm van nieuwsgierigheid ontstond. De lange speelduur van meer dan 3 uren was wel even een schok maar bleek uiteindelijk geen issue want deze film verveelde geen enkel moment.

De toon is wat dat betreft wel meteen gezet met het vervoer van een olifant naar een buitensporig feestje van heb ik jouw daar waar Sodom en Gomorra bij verbleekt. Want op dat feestje is geen nee te koop, is de wereld verworden tot een losgeslagen en dol gedraaide bende en had de film toch beter naar die stad van verderf genoemd kunnen worden dan 'de poort van God'. Het moet overigens gezegd dat dit decadente beeld wel in alle mogelijke kleurrijkheid, sjeu, stijl en vlotheid wordt neergezet die de twijfels aan de lange speelduur langzaam wegnemen en de interesse laat stijgen. Het beeld dat daarna volgt met de acteurs on set is een vervolg van wat we zagen met scènes die letterlijk bruisen van energie en tempo, een genot wat kleuren en vlotheid betreft, en overlopende van humor en chaos. En wat een ontzettende vermakelijke chaos waarin alles door elkaar loopt maar ook regelmatig verschillende elementen samen komen in een scène waar weer een reactie op volgt en daarom ongetwijfeld niet gemakkelijk was om te schieten. En verdomd, het vermaakt ondertussen nog steeds.

Duidelijk is dat dit een bijzondere film betreft, dat er veel tijd is genomen voor scènes, is het tijdsbeeld prachtig, valt de mix op met een bij tijd en wijlen heerlijke soundtrack waaronder het hyperactieve nummer Coke Room van Justin Hurwitz en is er natuurlijk een gigantische cast voor dit geheel verzamelt met een schare mooie dames waar ik niet eens aan ga beginnen ze op te noemen. Fantastisch zijn de chaotische scènes met Brad Pitt in de set op de woestijn of de slapstick achtige stress rond de opname van Robbie in de slaapkamer waar ze haar koffer op de vloer laat vallen, of bijvoorbeeld de gigantische chaos rond het gevecht met de slang. Bedenk het maar eens en voert het dan ook nog eens goed uit. Buiten dat is er toch gewoon een meer dan treffend beeld over roem, rise and fall, afgunst, haat, pech, verkeerde keuzes en de onvermijdelijke slechte kanten van het 'rijke' leven met drugs, drank, gokken en schuld waar iedereen op het randje van het toelaatbare leef en sommigen botweg reeds 'certifiable' zijn, ofwel rijp voor de inrichting.

Ik kan Babylon dan ook niet anders omschrijven dan een uitzinnige soort kunstwerk die alle grenzen en drempels bewust voorbij gaat in een poging de puisante en decadente tijd van toen te tonen samen gepakt met een ode aan de filmindustrie en de vooruitgang en de technische stappen die sindsdien gemaakt zijn. Boeiend, interessant, vermakelijk en zeker niet voor de laatste keer gezien wat mij betreft met een herkijk die waarschijnlijk nog wel cijferverhoging tot gevolg gaat hebben. Voor nu nog even een veilige 3,5.

Wat een geweldige film, met spetterend acteerwerk en een verbluffende soundtrack! Het is lang geleden dat ik zo onder de indruk van een film was.

Ik heb de film nu 2x gezien. Ik vind het een hele fijne afwisseling van de grijze middelmaat, remakes, sequels en doorsnee films waarvan ik er al zoveel gezien heb. Een ode aan acteren en de film als kunstvorm op zich.

Van het in 1 lang shot opgenomen shot van het feest in het begin kan ik geen genoeg krijgen.

Tracking shot/ partyscene.

Chaotisch en abstract.

Niet slecht, origineel, maar wat mij betreft wat overrated. Visueel en sfeervol in beeld gebracht en op een wijze zoals het er waarschijnlijk wel aan toe ging in die tijd, zoals de vrij simpele filmsets in vgl. met hoe sets er heden ten dage uitzien (en bijhorende kosten).

Maar bij momenten is deze film zeer chaotisch en abstract. Zo duurt het bijna een uur vooraleer er een verhaal in komt. Film begint als een groot orgie, een party in de filmwereld ten tijde van de stomme film. Zeer extravagant. Na dit uur begint toch ergens een verhaallijn te ontwikkelen.

En naar einde toe opnieuw chaos en abstractie.

Feitelijk gaat alles over de opkomst van geluid in de film en de ondergang van de stomme film en dito acteurs.

Film toont het ontstaan en de essentie van de film waar we heden ten dage zo van kunnen genieten. Als de beelden kloppen krijg je een stukje filmgeschiedenis mee. En als filmliefhebber heb ik daar wel van genoten..

Ergens in de film komt de filosofische boodschap dat de acteurs van de stomme film vergankelijk zijn en ze hun tijd hebben gehad, maar hun prestaties op het witte scherm onvergankelijk zijn. Dat ze ooit na 50 jaar nog zullen bekeken worden op het scherm door een latere generatie terwijl de acteurs zelf er niet meer zijn. En dit is waar deze film vnl. over gaat.

Alleen vind ik dat een langere film dan normaal en een die wat buiten de lijntjes kleurt zoals deze door zijn chaos en abstractie automatisch als een meesterwerk moet worden omschreven. En net daar ben ik het bij deze niet eens. Door zijn duur is het een weliswaar een uitgebreid verhaal maar door zijn drukte is deze voor mij niet zo geslaagd. 3,5*