Στυλιανού Μιλτιάδης

Στυλιανού Μιλτιάδης

Στυλιανού Μιλτιάδης
Γεννήθηκε στο χωριό Τάλα, της επαρχίας Πάφου, στις 16 Ιουνίου 1937.
Έπεσε μετά από μάχη στις 7 Μαρτίου 1957, μεταξύ των χωριών Τάλας και Κισσόνεργας.
Γονείς : Στυλιανός Λεωνίδα και Μελπομένη Στυλιανού
Αδέλφια : Παναγιώτης, Ανδρούλα, Μαρούλα, Στέφανος, Ελένη και Ευφροσύνη

Ο Μιλτιάδης Στυλιανού τελείωσε το δημοτικό σχολείο Τάλας. Το 1955 ήταν μαθητής στην Ε΄ τάξη του Κολεγίου Πάφου, όταν εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ και ανέλαβε την ομάδα του χωριού του. Συνεργαζόταν στενά με τον ήρωα Χρίστο Κκέλη, ο οποίος είχε άμεση επαφή με τον τομεάρχη Πάφου. Έλαβε μέρος σε πολλές ενέδρες μεταξύ Κτήματος – Πέγειας. Βοήθησε στη συλλογή των ιδιωτικών όπλων στην Κισσόνεργα. Μετέφερε όπλα και εκρηκτικές ύλες από και εις τα χωριά Τάλα, Χλώρακα, Θελέτρα και Μεσόγη. Φιλοξενούσε και έκρυβε στο πατρικό του σπίτι αντάρτες και τους τροφοδοτούσε στα κρησφύγετά τους από το 1956 μέχρι την ημέρα που έπεσε μαχόμενος. Στο περιβόλι του πατέρα του, στην τοποθεσία Άπη, διατηρούσε ιδιαίτερο καταφύγιο για τον αρχηγό της ομάδας Χρίστο Κκέλη.

Πήρε μέρος σε πολλές ενέδρες και επιθέσεις εναντίον των Άγγλων, όπως στην ενέδρα εναντίον του ανώτερου στρατιωτικού Μακμίλλαν και σε άλλες που έγιναν στην Κισσόνεργα, μια το 1956 και τρεις το 1957. Πήρε επίσης μέρος στη ρίψη βομβών στο Κτήμα.

Στις 7 Μαρτίου 1957 Άγγλοι στρατιώτες, με τη βοήθεια πληρωμένων προδοτών, έστησαν ενέδρα – παγίδα εναντίον των αγωνιστών Χρίστου Κκέλη και Μιλτιάδη Στυλιανού. Οι προδότες ξεγέλασαν συναγωνιστές του Χρίστου και του Μιλτιάδη, παρουσιαζόμενοι ως αντάρτες που διέφυγαν από τη μάχη του Μαχαιρά. Οι δυο αγωνιστές, επειδή υποψιάζονταν προδοσία, πήγαν να τους συναντήσουν στο περιβόλι του Στυλιανού, μεταξύ Τάλας και Κισσόνεργας, οπλισμένοι. Έδωσαν πολύωρη μάχη εναντίον των προδοτών, που ήταν καλά ταμπουρωμένοι σε άδεια τσιμεντένια δεξαμενή και κατόρθωσαν να πληγώσουν έναν από αυτούς. Τότε επενέβησαν Άγγλοι στρατιώτες που, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, παραμόνευαν κρυμμένοι στις γύρω χαρουπιές. Περικύκλωσαν τους δυο αγωνιστές σ’ ένα πλινθόκτιστο σπιτάκι και τους ανατίναξαν.

Το έργο του Μιλτιάδη συνέχισε επάξια η οικογένειά του. Ο αδελφός του Παναγιώτης ανέλαβε την τροφοδοσία της ανταρτικής ομάδας της περιοχής τους μέχρι τη σύλληψή του τον επόμενο χρόνο. Την ίδια μέρα με τον Παναγιώτη συνελήφθη και ο πατέρας του Στυλιανός, που κακοποιήθηκε σε τέτοιο βαθμό, ώστε δεν μπόρεσε ποτέ πια να ξαναεργαστεί στα κτήματά του.

Τιμώντας οι συγχωριανοί τη θυσία του ήρωα και την προσφορά της οικογένειας στον απελευθερωτικό μας αγώνα, ανέλαβαν ομαδικά την καλλιέργεια των κτημάτων τους.