Joden en Moslims in Marokko
Mohammed de vijfde keerde zich tijdens de Tweede Wereldoorlog tegen de Duitsers. Marokko was tot 1956 een Franse
kolonie waar de Sultan de Franse grondwet diende te eerbiedigen. Toen Frankrijk een pro-Duitse regering kreeg tijdens de
bezetting had dat zo zijn effect op de verhoudingen met de Joden die al eeuwenlang vreedzaam in Marokko woonden.
De Sultan verzette zich tegen het invoeren van anti-Joodse maatregelen, hij zei dat al zijn onderdanen kinderen van Marokko waren
en hem even lief waren.
Na Christus, voor Mohammed
Exact weten we het niet, maar vermoedelijk ergens tussen 20 en 40 na Christus vestigden de eerste Joden zich in Marokko,
ze bestonden tot de Tweede Wereldoorlog uit een groep van rond de 250.000 mensen. Vandaag de dag zijn dat er nog 50.000, maar dat
is een ruwe schatting want officieel wonen er nog maar 2.000 Joden in het Noord-Afrikaanse land.
Mohammed leefde van 570 tot 632 na Christus en is voor Moslims de laatste én belangrijkste profeet, Jezus wordt gezien
als een profeet die gelijk stond aan andere Islamitische profeten en dus ondergeschikt was aan Allah, de God van de Moslims.
Mohammed veroverde veel landen en introduceerde daar een zuiverder versie van de Islam, dat leidde er vrijwel direct toe dat
Joden stelselmatig te maken kregen met repressie, ze werden vanaf dan gezien als tweederangs burgers. Na de Spaanse inquisitie
vluchtten veel Joden naar Marokko omdat daar betrekkelijk goed werd samengeleefd met de oorspronkelijke Marokkaanse bewoners.
Marokko kent sindsdien geen godsdienstvrijheid meer, wel worden andere geloven dan de Islam getolereerd, echter, er kan geen
sprake zijn van bekering tot een ander geloof dan het Islamitische, op het trachten te bekeren van een Moslim staat
een gevangenisstraf.
Christenen zijn niet vrij om overal kerken te bouwen of hun geloof te beleiden terwijl zij er aantoonbaar al sinds de derde eeuw roots hebben,
toch zijn er vandaag de dag nog kerken en kathedralen in Marokko, maar die zijn er voor de buitenlanders, Marokkanen wordt het
heel lastig gemaakt om Christen te zijn.
Zoals gezegd, in 1940 veranderde er veel voor de Joden, de Franse rassen-wetten gingen in alle rijksdelen gelden, de Sultan verzette zich
ertegen maar liet de ooit vanuit, voornamelijk, Spanje gekomen Joden oplsuiten in Marokkaanse concentratiekampen waarvan er maar
liefst twaalf waren. Hij weigerde echter om hen over te laten brengen naar de Duitse vernietigingskampen in Polen.
In 1942 kroop Marokko onder het juk van de nazi's vandaan, maar dat leverde de Joden geen voordeel op want juist toen keerde
de Islamitische bevoling zich tegen alle andere geloven.
Israël, de eigen staat voor de Joden
De oprichting van een Joodse staat in 1948 leidde tot een groot anti-Joods sentiment vanwege de status die Israël kreeg
en dat Jerusalem de hoofdstad van de Joodse staat werd terwijl de Tempelberg ook door Moslims wordt gezien als een
heilige Islamitische plaats.
Veel Joden emigreerden naar Israël, nadat Marokko officieel onafhankelijk werd in 1956 laaide het anti-semitisme daar
op. Marokko was in 1967 een van de landen die Israël aanvielen, hierna was het gedaan voor de Joden in Marokko, het was
meer overleven dan leven.
In Casablanca, de grootste stad van Marokko, wonen de meeste Joden, als je er naar de Moskee gaat als toerist wordt verteld dat
Joden geen strobreed in de weg wordt gelegd, de praktijk leert dat slechts een enkeling voor zijn geloof uit durft te komen.
Tijdens de oorlog streden tienduizenden Marokkanen tegen Hitler-Duitsland, velen van hen keerden nimmer terug naar huis. Wat Marokko
stak was dat het niet onafhankelijk werd (pas in 1956), maar dat de Joden in 1948 wel een eigen staat kregen.
Marokkanen in de oorlog
Marokkaanse militairen vochten in het Franse leger tegen de Duitsers,
In de eerste dagen van de oorlog hielpen Marokkaanse soldaten vergeefs bij de verdediging van België en Frankrijk, tien
regimenten streden onder andere in Zeeland om de haven van Antwerpen uit handen van de Duitsers te houden. Dat Marokkanen
een rol zouden hebben gespeeld bij de verdediging van Nederland in 1940 en de bevrijding in het zuiden in 1940 klopt niet. Zij
waren in Franse dienst en kwamen om het leven toen de Fransen noodgedwongen terug moesten trekken. Een aantal Marokkanen
spoelde in Zeeland aan.
In Kapelle (dorp op Zuid-Beveland in de provincie Zeeland) liggen negentien Marokkaanse soldaten begraven. In het
Franse Chastres bij Gembloux zijn er veel Marokkaanse graven.
In november 1942 voerde Frankrijk al jaren het bevel in Marokko en Algerije, maar men wilde de Duitsers verdrijven, de invasie werd
ingezet met hulp van Marokkaanse strijders die door de Britten en Amerikanen bewapend werden. Niet veel later was het Afrikakorps
van Erwin Rommel op sterven na dood.
In Tunesië werden Duitse en Italiaanse troepen verslagen, met hulp van de Italiaanse maffia werd de aanval ingezet op
Italië dat onder leiding stond van Mussolini die op 29 april 1945 door partizanen werd gedood, op 2 mei 1945
was de strijd in Italië ten einde.
In totaal hebben zo.n 110.000 Marokkanen dienst gedaan in het Franse leger, 40.000 van hen overleefden de oorlog. Het
enige Joods Historische Museum in de Islamitische wereld bevindt zich in Casablanca.
