Andrey Vlasov

Andrey Andreyeviç Vlasov
Doğum	14 Eylül 1901; Lomakino, Nijni Novgorod Oblastı, Rus İmparatorluğu
Ölüm	2 Ağustos 1946 (44 yaşında); Moskova, SSCB
Bağlılığı	Sovyetler Birliği (1919-1942); Almanya (1942-1944); RHKK (1944-1945)
Branşı	Kızıl Ordu; Rus Kurtuluş Ordusu
Hizmet yılları	1919-1945
Rütbesi	General-leytenant
Komutası	99. Piyade Tümeni, 4. Mekanize Kolordu, 20. Ordu, 37. Ordu, 2. Şok Ordusu; Rus Kurtuluş Ordusu
Çatışma/savaşları	Rusya İç Savaşı, Kış Savaşı, II. Dünya Savaşı
Ödülleri

Andrey Andreyeviç Vlasov (Rusça: Андре́й Андре́евич Вла́сов, 14 Ocak 1901, Lomakino, Nijni Novgorod Oblastı, Rus İmparatorluğu - 1 Ağustos 1946; Moskova, SSCB), Kızıl Ordu generali (Korgeneral) ve Nazi Almanyası tarafından esir alındıktan sonra Stalin karşıtı askerî kuvvetler olan Rusya Kurtuluş Ordusu (Русская освободительная армия: РОА)'nun başkomutanı ve Rusya Kurtuluş Komitesi (Комитет освобождения народов России: КОНР)'nin başkanıdır.

Yaşamı

Küçük bir toprak sahibinin oğluydu. Rus İç Savaşı sırasında, 1919'da Kızıl Ordu'ya katıldı; dört ay sonra teğmen olarak güney cephesine gönderildi. Komünizmi içtenlikle benimsememiş olmasına rağmen 1930'da Tüm Birlik Komünist Partisi'ne girdi. Sahte ismi Vlasovites; gerçek ismi ile Andrei Vlasov Stalin'in en gözde generallerinden biri oldu. 1938'de Çin ordusunu eğitmek üzere Çin'e gitti; orada Çan Kay-şek'in danışmanlığını üstlendi. Ertesi yıl Rusya'ya döndü ve 1941'de Alman saldırısına karşı Moskova savunmasında önemli bir rol oynadı. Ama Temmuz 1942'de ordusuyla birlikte Almanlarca ele geçirildi.

Nazilere esir düştükten sonra yüksek rütbeli bir işbirlikçi oldu. Aralık 1942'de Alman yardımları ile Stalin'i devirmeyi amaçlayan Rus Kurtuluş Komitesi'ni örgütledi. Vlasov Hareketi olarak da bilinen Rus Kurtuluş Ordusu'nun (ROA) yönetimini üstlendi. Ama Hitler bu hareketi birleşik bir güç olarak tutmayarak bir süre sonra Avrupa'daki çeşitli cephelere dağıttı.

Sovyet kuvvetleri tarafından yakalanması ve yargılanması

Vlasov'un General Sergey Bunyachenko'nun komutasındaki tümeni, ABD birliklerine teslim edilmeyi reddettikten sonra, Sovyet 25. Tank Kolordusu tarafından Pilsen'nin 40 km güneydoğusunda yakalandı. Vlasov, bir otomobilin içinde iki battaniyeye sarılmış olarak bulundu ve kimliği kendi şoförünün yardımıyla tanımladı. 162. Tank Tugayı'ndan Yüzbaşı M.I. Yakushev, Vlasov'u arabasından sürükledi, bir tanka koyup doğrudan Sovyet 13. Ordu Merkezine götürdü. Vlasov 13. Ordu'dan Mareşal İvan Konev'in Dresden'deki komutanlığına taşındı ve oradan Moskova'ya gönderildi.^[1] Vlasov, sorgulandığı Lubyanka hapishanesine kapatıldı. Vlasov sorgusunda bütün suçu kendi üstüne aldı böylece kurmaylarının daha hafif ceza almasını umuyordu. 1946 yazında yapılan ve Viktor Abakumov başkanlığındaki bir duruşmada, Mahkeme onu ve diğer 11 üst düzey subayı Vatana ihanetten dolayı ölüme mahkûm etti. Rütbesi ve madalyaları alındı.

Ölümü

Vlasov 1 Ağustos 1946'da asılarak idam edildi.^[2] Bu infaz, Sovyetler Birliği'nde asılarak yapılan son ölüm cezaları arasındaydı. Bundan sonra Sovyetlerin verdiği ölüm cezası, idam mangası tarafından yapılan kurşuna dizme cezası olarak yerini aldı.

Anısı

General Vlasov'a ve Rusya Kurtuluş Hareketi'ne katılanlara adanmış tartışmalı bir anıt Novo-Diveevo'ya (ru: Новодивеевский монастырь) Rus Ortodoks manastırı ve mezarlıklarında, New York, ABD'de yapıldı. Yılda iki kez, Vlasov'un infazının yıldönümünde ve Ortodoks Paskalya'yı izleyen Pazar günü, Vlasov'a ve Rus Kurtuluş Ordusu'nun savaşçılarına bir anma töreni düzenlendi.

Kaynakça

^ Konev, I.S. (1971). "Year of Victory". Progress Publishers. ss. 230-231.
^ "General Vlasov Executed". 16 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2019.

Wikimedia Commons'ta Andrey Vlasov ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

[1] Konev, I.S. (1971). "Year of Victory". Progress Publishers. ss. 230-231.

[2] "General Vlasov Executed". 16 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2019.

[1]

[2]