Қироат

Қироат, илми қироат — дониши шеваи хондани Қуръон аст. Қироат ба сурати таҳтуллафзӣ ба маънӣ хондан аст ва аз назар вожашиноси ба маънии шеваи хониш аст. «Қироот», ҷамъи «қироат» аст ва ҳокӣ аз гуногунии анвоъ қироат аст. Мақсуд аз «қироати саҳеҳи Қуръон» баёни алфози он ба ҳамон шевае аст, ки Муҳаммад (с) паёмбари ислом худ талаффуз мекард, ё дар ҳузури эшон хонда мешуд ва онро таъйид мекардааст.

Қироат дар Қуръон

Худованд дар бораи қироат мефармояд: «Пас (дар намозҳоятон) аз Қуръон он миқдоре, ки (бароятон) муяссар гардад, қироат намоед».

ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ  ‎ 

Адабиёт

• Абдушарифи Боқизода, Фиқҳи исломӣ бар асоси мазҳаби ҳанафӣ, Душанбе—2017