Tarō Katsura

Ovo je japansko ime; porodično ime je Katsura.

Katsura Tarō
桂 太郎
Princ Katsura Tarō, početkom 1913
gospodar čuvar Tajnog pečata Japana
Na položaju 21. august 1912 – 21. decembar 1912
Monarh	Taishō
Prethodi	Tokudaiji Sanetsune
Slijedi	Princ Fushimi Sadanaru
6. premijer Japana
Na položaju 21. decembar 1912 – 20. februar 1913
Monarh	Taishō
Prethodi	Saionji Kinmochi
Slijedi	Yamamoto Gonnohyōe
Na položaju 14. jul 1908 – 30. august 1911
Monarh	Meiji
Prethodi	Saionji Kinmochi
Slijedi	Saionji Kinmochi
Na položaju 2. jun 1901 – 7. januar 1906
Monarh	Meiji
Prethodi	Saionji Kinmochi (v.d.)
Slijedi	Saionji Kinmochi
5. ministar rata carskog Japana
Na položaju 12. januar 1898 – 23. decembar 1900
Monarh	Meiji
Prethodi	Takashima Tomonosuke
Slijedi	Kodama Gentarō
generalni guverner Tajvana
Na položaju 2. jun 1896 – 14. oktobar 1896
Monarh	Meiji
Prethodi	Kabayama Sukenori
Slijedi	Nogi Maresuke
Lični detalji
Rođenje	(1848-01-04)4. 1. 1848. Hagi, Choshu, Japan
Smrt	10. 10. 1913. (dob: 65) Tokyo, Japan
Politička stranka	Ustavno udruženje saveznika (1913)
Ostale političke afilijacije	nezavisni (1896–1913)
Profesija	General
Potpis

Princ Katsura Tarō (桂 太郎, Katsura Tarō^? 4. januar 1848 – 10. oktobar 1913) je bio japanski vojskovođa i državnik, najpoznatiji kao premijer sa najdužim stažom u historiji Japana, a za vrijeme čijih mandata je Japan izvojevao pobjedu u ratu sa carskom Rusijom 1905. godine, odnosno anektirao Koreju 1910. godine.

Katsura, rođen u samurajskoj porodici, je kao adolescent sudjelovao u Boshinskom ratu kojim je 1860-ih svrgnut feudalni šogunski režim i uspostavljena centralna vlada. 1870-ih je obavljao dužnost vojnog atašea carskoj Njemačkoj te je svoja iskustva iskoristio kako bi u carskoj vojsci proveo reforme po pruskom modelu. U prvom japansko-kineskom ratu je služio pod zapovijedanjem feldmaršala Yamagate Aritomoa, sa kojim je dijelio konzervativne i militarističke stavove. U tom se ratu istakao kao zapovjednik 2. divizije i dao značajan doprinos konačnoj pobjedi nad Kinezima.

Njegov prvi mandat, koji je trajao od 1901. do 1905. godine (i po trajanju predstavljao tadašnji rekord), je označila pobjeda nad Rusijom, ali je mirovni sporazum iz Portsmoutha izazvao veliko nezadovoljstvo u japanskoj javnosti, a zbog koje je morao podnijeti ostavku. Tokom drugog mandata - od 1908. do 1911. godine - je zbog svog militarizma izazvao veliko nezadovoljstvo u narodu, odnosno nastojanja da se državne financije troše na vojsku umjesto na javne radove i socijalne mjere. Njegov posljednji mandat je okončan kada je početkom 1913. prvi put u japanskoj historiji njegovoj vladi u parlamentu izglasano nepovjerenje. Ubrzo nakon toga je umro od raka želuca.