Gordijan III
Marko Antonije Gordijan Pije (rođen 20. januara 225. - umro 11. februara 244. godine), poznat kao Gordijan III, bio je rimski car od 238. do prve polovine 244. godine. Gordijan je bio sin Antonije Gordijane, ćerke Gordijana I i sestre Gordijana II. Ime njegovog oca nije poznato.
Nakon smrti cara Aleksandra Severa, Maksimin Tračanin je proglašen za cara, uprkos protivljenju senata, i većine naroda. Deda i ujak Gordijana III, Gordijan I i Gordijan II proglasili su se za careve u Africi. Upravnik Numidije, Kapelin, koji je podržavao Maksimina, ugušio je pokret dvojice Gordijana. Stariji Gordijan je umro.
U međuvremenu, senat je izabrao za careve Pupijena i Balbina. Ovi senatori nisu imali podršku u narodu. Ipak, pobedili su Maksimina Tračanina, uglavnom zato što je ovoga vojska napustila. Zajedničak vladavina Pupijena i Balbina bila je obeležena ustancima, pa i velikim požarom koji je izbio u Rimu juna 238. godine. Konačno dvojicu careva je ubila pretorijanska garda. Za cara je onda proglašen Gordijan III, na koga su računali još Pupijen i Balbin, davši mu titulu cezara. U prvim godinama njegove vlasti, došlo je do ustanka u Africi pod vođstvom Sabinijana.
Kako je Gordijan III bio samo dečak, pravu vlast su preuzele neke plemićke familije i senat. 241. Gordijan se oženio Sabinom Trankvilom, ćerkom pretorijanskog prefekta Timesiteja. On je ubrzo postao de facto vladar Rimskog carstva.
Kada su Persijanci pod Šapurom I napali Mesopotamiju mladi car je krenuo na Istok. Persijanci su odbačeni preko Eufrata i pobeđeni 243. godine. Ali, onda je njegov tast umro pod nerazjašnjenim okolnostima. Bez Timesteja sigurnost cara je dovedena u pitanje.
Filip Arabljanin postao je novi pretorijanski prefekt i ratni pohod je nastavljen. Početkom 244. Persijanci su krenuli u protivnapad i kod Faludže porazili Rimljane. Gordijan III je poginuo: to se dogodilo između 13. januara i pre 14. marta te godine. Nasledio ga je Filip Arabljanin, za koga se ponekad misli da je organizovao ubistvo Gordijana III.
Gordijan je kasnije bio veoma poštovan među Rimljanima. Posle smrti je deifikovan, kako bi se izbegle narodni ustanci.
