Fritigern
Fritigern (got. Frithugarnis; ne zna se tačno kada je rođen, a umro je oko 380. godine) bio je vizigotski kralj između 369. i 380. godine. Zauzima značajno mesto među vođama varvarskih plemena koji su otpočeli proces koji je rezultirao padom Zapadnog rimskog carstva.
Pre 376. godine Fritigern je bio jedan od gotskoh poglavara severno od donjeg Dunava. Za prevlast nad glavninom gotske populacije sukobljavao se sa Atanarikom. Najzad, uz pomoć rimskog cara Valensa je porazio rivala i u znak zahvalnosti, po tradiciji sačuvanoj kod rimskih istoričara 5. veka (Sokrat Sholastik, Sozomen ...) primio je hrišćanstvo u njegovom arijanskom vidu.
Godine 376. Vizigoti, bežeći pred hunskom navalom, zatražili su dozvolu od Valensa da pređu Dunav i da se nasele na rimskoj teritoriji gde bi bili van domašaja Huna. Valens je Fritigernovim pristalicama dao dozvolu da se nasele u provinciji Meziji. Obećao im je da će biti tretirani kao rimski građani ako budu služili kao vojska Rimskom carstvu. Fritigern je od 376. godine sve teže vladao svojim narodom, zato što su i mnoge Atanarikove pristalice takođe uspele da pređu Dunav.
Godine 377, Vizigoti su tražili pomoć od cara zbog gladi koja je harala u to doba njihovim zemljama. Rimski namesnici, Lucipin i Maksimijan, ne samo da nisu pomogli, nego su doprineli stvaranju neprijateljskog stava Vizigota prema Rimljanima. Na kraju, došlo je do sukoba, i Fritigern je sa svojim ljudima za kratko vreme osvojio celu susednu provinciju, Trakiju, koja je bila mnogo bogatija od Mezije.
U prvim sukobima sa rimskom vojskom Fritigern je umalo izbegao smrt kod Marcijanopolja na Dunavu 377. godine. Kriza se nastavila do 378. i 9. avgusta Fritigern se osvetio za poraz koji su Rimljani naneli njegovom narodu u bici kod Niša (lat. Naissus) 109 godina ranije, potukavši do nogu rimske trupe u bici kod Hadrijanopolja. Po Amijanu Marcelinu, Fritigern je već u periodu pre bitke bio jedan od najuticajnijih među gotskim poglavarima.
Pobeda kod Hadrijanoppolja je stavila pod vizigotsku kontrolu veći deo Balkanskog poluostrva, uključujući i Grčku. Samo male oblasti, kao Atina i Konstantinopolj, spasli su se od pljačke, delimično zahvaljujući tome što Fratigernova vojska nije imala odgovarajuća oruđa, ali i veštine, potrebna za opsade gradova.
Fritigern se u izvorima pominje poslednji put u događajima nakon stupanja na presto novog istočnorimskog cara Teodosija I (januar 379.). Borbe između Rimljana i Gota su vođeni sa promenljivom srećom, ali je tokom 381. Teodosije izgleda prisilio varvare da se nasele u Trakiji. Fritigern je najverovatnije umro pre 381. pošto se kao najuticajniji gotski vladar, koji je 11. januara 382. skopio mir sa carem, spominje njegov stari rival Atanarik.
Literatura
uredi- The Prosopography of the Later Roman Empire I: A.D. 260-395, ed. A.H.M. Jones, J.R. Martindale and J.Morris, Cambridge 1971, str. 374.
| Prethodnik: — |
Vizigotski kralj (369—380) |
Nasljednik: Atanarih |