złotnik
złotnik (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rzem. osoba zajmująca się złotnictwem; rzemieślnik artystyczny wyrabiający przedmioty z metali szlachetnych (m.in. złota, srebra, platyny, palladu)
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik złotnik złotnicy dopełniacz złotnika złotników celownik złotnikowi złotnikom biernik złotnika złotników narzędnik złotnikiem złotnikami miejscownik złotniku złotnikach wołacz złotniku złotnicy
- przykłady:
- (1.1) Święty Eligiusz jest patronem złotników i jubilerów.
- (1.1) Cech Złotników z Lubeki ogłosił konkurs złotniczy, do udziału w którym zaproszeni są wszyscy twórcy biżuterii z krajów nadbałtyckich: Litwy, Łotwy, Estonii, Polski, Norwegii, Finlandii, Szwecji, Danii, Rosji (Kaliningrad i Petersburg) i Niemiec (Meklemburgii-Pomorza, Szlezwik-Holsztynu i Hamburga).[1]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) rzemieślnik
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. złoty mrz, złoto n, złotnictwo n, złocenie n, złotko n, pozłotka ż, Złotnik mrz, Złotniki nmos
- forma żeńska złotniczka ż, przest. złotnikowa ż
- przym. złoty, złotniczy, złociutki, złotówkowy
- czas. złocić
- wykrz. złociutka, złotko
- przysł. złoto
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- por. jubiler
- zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) goldsmith, silversmith
- baskijski: (1.1) urregile, urregin
- czeski: (1.1) zlatník m
- duński: (1.1) guldsmed w
- francuski: (1.1) orfèvre m
- hiszpański: (1.1) orfebre m
- islandzki: (1.1) gullsmiður m
- jidysz: (1.1) גאָלדשמיד m (goldszmid)
- litewski: (1.1) auksakalys m
- niemiecki: (1.1) Goldschmied m
- nowogrecki: (1.1) χρυσοχόος m, αργυροχόος m
- rosyjski: (1.1) золоти́льщик m, золоты́х дел ма́стер m
- słowacki: (1.1) zlatník m
- szwedzki: (1.1) guldsmed w
- węgierski: (1.1) ötvös
- włoski: (1.1) orafo m, orefice m
- źródła:
- ↑ Konkurs jubilerski krajów nadbałtyckich (język polski). pb.info.pl. [dostęp 30 grudnia 2012].