pąk

pąk (język polski)

pąk (1.1) kwiatowy

pąk (1.1)

wymowa:

IPA: [pɔ̃ŋk], AS: [põŋk], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zawiązek liścia, pędu lub kwiatu na roślinie; zob. też pąk w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pąk	pąki
dopełniacz	pąka	pąków
celownik	pąkowi	pąkom
biernik	pąk	pąki
narzędnik	pąkiem	pąkami
miejscownik	pąku	pąkach
wołacz	pąku	pąki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pączek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pąkla ż, pączkowanie n, wypączkowanie n

zdrobn. pączek m

czas. pączkować ndk., wypączkować dk.

przym. pąkowy, pączkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bud
• białoruski: (1.1) пупышка ż
• jidysz: (1.1) פּיפּקע ż (pipke)
• kataloński: (1.1) gemma ż
• niemiecki: (1.1) Knospe ż
• rosyjski: (1.1) почка ż
• ukraiński: (1.1) брунька ż
• wilamowski: (1.1) knösp ż
• włoski: (1.1) bocciolo m, gemma ż

źródła: