kulinarny
Wygląd
kulinarny (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) taki, który dotyczy gotowania, kulinariów, gastronomii, przygotowywania potraw
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik kulinarny kulinarna kulinarne kulinarni kulinarne dopełniacz kulinarnego kulinarnej kulinarnego kulinarnych celownik kulinarnemu kulinarnej kulinarnemu kulinarnym biernik kulinarnego kulinarny kulinarną kulinarne kulinarnych kulinarne narzędnik kulinarnym kulinarną kulinarnym kulinarnymi miejscownik kulinarnym kulinarnej kulinarnym kulinarnych wołacz kulinarny kulinarna kulinarne kulinarni kulinarne
- przykłady:
- (1.1) Francuscy mistrzowie kulinarni wprowadzili aromaty sporządzane w formie wyciągów na spirytusie, które wypierały stosowane dotąd przyprawy[1].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) kucharski, gastronomiczny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. culinarius od culina
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) culinary
- białoruski: (1.1) кулінарны
- bułgarski: (1.1) кулинарен
- czeski: (1.1) kulinářský
- duński: (1.1) kulinarisk
- esperanto: (1.1) kulinara
- francuski: (1.1) culinaire
- hiszpański: (1.1) culinario
- interlingua: (1.1) culinari
- litewski: (1.1) kulinarinis
- łaciński: (1.1) culinarius
- łotewski: (1.1) kulinārs
- niemiecki: (1.1) kulinarisch
- norweski (bokmål): (1.1) kulinarisk
- norweski (nynorsk): (1.1) kulinarisk
- rosyjski: (1.1) кулинарный
- słowacki: (1.1) kulinársky, kuchársky
- słoweński: (1.1) kulinaričen
- szwedzki: (1.1) kulinarisk
- turecki: (1.1) aşçılık
- ukraiński: (1.1) кулінарний
- włoski: (1.1) culinario
- źródła:
- ↑ Andrzej Chwalba (red.), Obyczaje w Polsce. Od średniowiecza do czasów współczesnych, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.