dożynki

dożynki (język polski)

dożynki (1.1)

wymowa:

IPA: [dɔˈʒɨ̃nʲci], AS: [dožỹnʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk-  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) etn. tradycyjna uroczystość z okazji zakończenia żniw; zob. też dożynki w Wikipedii; zob. też dożynki w Encyklopedii staropolskiej

odmiana:

(1.1) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	dożynki
dopełniacz	dożynek
celownik	dożynkom
biernik	dożynki
narzędnik	dożynkami
miejscownik	dożynkach
wołacz	dożynki

przykłady:

(1.1) Prawie cała wieś uczestniczy w obchodach dożynek.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) uroczystość

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dożynanie n, dożęcie n, dożynkowicz m, żniwo n, zażynki nmos

czas. dożynać ndk., dożąć dk., żąć ndk.

przym. dożynkowy, żniwny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. dożynać – ciąć ostatnie kłosy zboża

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) harvest festival
• białoruski: (1.1) дажынкі lm
• esperanto: (1.1) tago de rikolto, rikoltotago, rikoltodankofesto
• niemiecki: (1.1) Erntedankfest n
• rosyjski: (1.1) дожинки lm, обжинки lm
• słowacki: (1.1) dožinky m lm/ż lm
• ukraiński: (1.1) обжинки lm
• węgierski: (1.1) aratóünnep
• wilamowski: (1.1) vyžinek m, wyżinek m

źródła: