czeluść

czeluść (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈt͡ʃɛluɕt͡ɕ], AS: [čeluść] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. przepaść, głębia, jama

(1.2) st.pol. paszcza

(1.3) st.pol. szczęka

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czeluść	czeluście / czeluści
dopełniacz	czeluści	czeluści
celownik	czeluści	czeluściom
biernik	czeluść	czeluście / czeluści
narzędnik	czeluścią	czeluściami
miejscownik	czeluści	czeluściach
wołacz	czeluści	czeluście / czeluści

przykłady:

(1.1) Patrzył jak jego plecak stacza się w czeluść.

składnia:

kolokacje:

(1.1) czeluść piekielna

synonimy:

(1.1) otchłań

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Czeluścin mrz

przym. czeluściński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) abyss
• białoruski: (1.1) прорва ż, бездань ż, бяздонне n, прадонне n
• niemiecki: (1.1) Abgrund m, Loch n, Schlund m
• rosyjski: (1.1) бездна ż
• slovio: (1.1) bezdno (бездно)
• szwedzki: (1.1) avgrund w, klyfta w, gap n

źródła: