Ulf Kristersson
| |
| Data i miejsce urodzenia |
29 grudnia 1963 |
|---|---|
| Premier Szwecji | |
| Okres |
od 18 października 2022 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Minister ds. ochrony socjalnej Szwecji | |
| Okres |
od 2010 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Ulf Hjalmar Ed Kristersson (ur. 29 grudnia 1963 w Lund) – szwedzki polityk i urzędnik samorządowy, deputowany, od 2010 do 2014 minister, od 2017 lider Umiarkowanej Partii Koalicyjnej, od 2022 premier Szwecji.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył w 1988 studia z zakresu nauk ekonomicznych na Uniwersytecie w Uppsali. Zaangażował się w działalność Umiarkowanej Partii Koalicyjnej. W 1988 wybrano go na przewodniczącego jej organizacji młodzieżowej – Umiarkowanej Ligi Młodzieży. W 1992 ubiegał się o reelekcję jako przedstawiciel partyjnych liberałów, przegrywając nieznacznie z reprezentującym konserwatystów Fredrikiem Reinfeldtem[1].
W 1991 uzyskał mandat posła do Riksdagu, w którym zasiadał do 2000. Krótko pracował w sektorze prywatnym, następnie w 2002 objął stanowisko członka władz wykonawczych ds. finansów w gminie Strängnäs. W 2006 został zastępcą burmistrza Sztokholmu ds. społecznych i pracy. Po wygranych przez centroprawicową koalicję wyborach parlamentarnych w 2010 i rekonstrukcji rządu objął stanowisko ministra ds. ochrony socjalnej (w ramach Ministerstwa Zdrowia i Spraw Społecznych) w gabinecie Fredrika Reinfeldta. Zakończył urzędowanie w 2014, pozostając członkiem parlamentu na kolejną kadencję.
W październiku 2017 zastąpił Annę Kinberg Batrę na funkcji lidera Umiarkowanej Partii Koalicyjnej[2]. W 2018 ponownie został wybrany na posła do szwedzkiego parlamentu[3].
2 października 2018 przewodniczący Riksdagu powierzył mu misję stworzenia nowego rządu[4]. 14 października polityk ogłosił jednak niepowodzenie podjętej misji[5]. Ponownie podjął się tej misji po nieudanej próbie utworzenia gabinetu przez urzędującego socjaldemokratycznego premiera Stefana Löfvena. Zaproponował wówczas powołanie rządu mniejszościowego Umiarkowanej Partii Koalicyjnej i chadeków. 14 listopada parlament nie zaaprobował jego kandydatury; przeciw głosowali m.in. przedstawiciele dwóch pozostałych partii Sojuszu, motywując to nadmierną zależnością takiego gabinetu od Szwedzkich Demokratów[6]. W połowie 2021, po przegłosowaniu wotum nieufności dla drugiego rządu Stefana Löfvena, ponownie bez powodzenia próbował stworzyć większość dla swojej kandydatury na premiera[7].
W wyborach w 2022 Ulf Kristersson został kolejny raz wybrany do szwedzkiego parlamentu[8]. Cztery ugrupowania centroprawicowej opozycji wobec tworzonego przez socjaldemokratów gabinetu Magdaleny Andersson uzyskały wówczas większość w Riksdagu (176 na 349 mandatów). 14 października 2022 uzgodniły one utworzenie rządu Ulfa Kristerssona, tworzonego przez przedstawicieli Umiarkowanej Partii Koalicyjnej, Chrześcijańskich Demokratów i Liberałów, a także popieranego przez prawicową partię Szwedzcy Demokraci[9]. 17 października parlament zatwierdził kandydata koalicji na stanowisku premiera (uzyskał 176 głosów „za”)[10]. Następnego dnia Ulf Kristersson przedstawił skład swojego rządu, który tym samym rozpoczął funkcjonowanie[11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Så nådde han toppen. aftonbladet.se, 18 września 2006. [dostęp 2018-01-04]. (szw.).
- ↑ Ulf Kristersson formally named new Moderate Party leader. sverigesradio.se, 2 października 2017. [dostęp 2018-01-04]. (ang.).
- ↑ Beslut resultat val till riksdagen 2018. val.se, 16 września 2018. [dostęp 2018-09-16]. (szw.).
- ↑ Swedish center-right leader asked by parliament speaker to try to form government. businessinsider.com, 2 października 2018. [dostęp 2018-10-02]. (ang.).
- ↑ Swedish center-right Alliance leader abandons attempt to form government for now. reuters.com, 14 października 2018. [dostęp 2018-10-15]. (ang.).
- ↑ Swedish parliament rejects center-right prime minister, deadlock continues. politico.eu, 14 listopada 2018. [dostęp 2018-11-15]. (ang.).
- ↑ Sweden political crisis: Conservatives fail to form majority government. euronews.com, 1 lipca 2021. [dostęp 2021-07-02]. (ang.).
- ↑ Beslut resultat val till riksdagen 2022. val.se, 17 września 2022. [dostęp 2022-09-19]. (szw.).
- ↑ Jacob Ruderstam, Fanny Westling, Amanda Hällsten: Här är överenskommelserna i nya Tidöavtalet. aftonbladet.se, 14 października 2022. [dostęp 2022-10-17]. (szw.).
- ↑ Så röstade partierna i statsministeromröstningen. dn.se, 17 października 2022. [dostęp 2022-10-17]. (szw.).
- ↑ Sveriges nya regering. regeringen.se, 18 października 2022. [dostęp 2022-10-18]. (szw.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie Rządu Szwecji. [dostęp 2018-01-04]. (szw.).
- Profil na stronie Riksdagu. [dostęp 2018-01-04]. (szw.).
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
.jpg)
| Przewodniczący Rady Europejskiej |
|
|---|---|
| Członkowie Rady Europejskiej (27) |
|
| Przewodniczący Komisji Europejskiej |
|
| Przedstawiciele organów Unii Europejskiej |
|
