iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: http://pl.wikipedia.org/wiki/Tadeusz_Szeląg
Tadeusz Szeląg – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Tadeusz Szeląg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Szeląg
Łeda
?
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1920
Klimontów

Data śmierci

12 września 2004

Przebieg służby
Lata służby

Bataliony Chłopskie
Milicja Obywatelska

Stanowiska

komendant Obwodu Sandomierz, zastępca komendanta Okręgu Lublin oraz Okręgu Warszawa Województwo, p.o. komendanta Okręgu Warszawa Województwo Batalionów Chłopskich

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941)

Tadeusz Szeląg ps. „Łeda”, „Stanisław” (ur. 1 maja 1920 w Klimontowie, zm. 12 września 2004[1]) – polski wojskowy, komendant obwodowy i okręgowy Batalionów Chłopskich.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Tadeusz Szeląg urodził się 1 maja 1920 w Klimontowie. Do chwili wybuchu wojny uzyskał średnie wykształcenie. W 1940 wstąpił do podziemia, a jesienią tego roku został pierwszym komendantem Obwodu Sandomierz Okręgu Kielce Batalionów Chłopskich. Zagrożony aresztowaniem na skutek dekonspiracji, został przeniesiony na Lubelszczyznę w sierpniu 1941 roku. Tam między majem a sierpniem 1941[2] objął stanowisko zastępcy komendanta Okręgu Lublin BCh, które piastował do sierpnia 1942 Następnie został przeniesiony i od 1 maja 1942 roku objął stanowisko zastępcy komendanta Okręgu Warszawa Województwo BCh. W październiku 1943 wyznaczony na oficera do zadań specjalnych Komendy Głównej Batalionów Chłopskich. Koordynował działania Batalionów Chłopskich wobec działań okupanta na Zamojszczyźnie. Dowodził dwoma akcjami odwetowymi we wsiach Zawada i Wielącz. Prowadził działania pomocowe dla ludności żydowskiej ukrywającej się na południowej Lubelszczyźnie. Współorganizował akcję wysadzenia pociągu amunicyjnego pod Gołębiem. W maju 1944 objął stanowisko p.o. Okręgu Warszawa Województwo BCh. Był jednym z redaktorów czasopisma „Żywią i bronią”. Wziął udział w powstaniu warszawskim.

Po wojnie był zatrudniony w Komendzie Głównej MO, kopalni węgla na Śląsku. W 1956 roku powrócił do Warszawy i podjął pracę w WSiP.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Grobonet - Wyszukiwarka osób pochowanych [online], grobonet.com [dostęp 2024-03-11].
  2. Różne tomy Słownika biograficznego Żołnierzy Batalionów Chłopskich podają różne daty. Tom I wskazuje sierpień, tom V maj-czerwiec.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Marian Wojtas: Słownik biograficzny żołnierzy Batalionów Chłopskich: IV Okręg Lublin. Lublin: Stowarzyszenie Byłych Żołnierzy Batalionów Chłopskich, 1998, s. 590. ISBN 83-85223-60-6.
  • Marian Wojtas: Słownik biograficzny żołnierzy Batalionów Chłopskich. T. V. Lublin: Wydawnictwo Bestprint, 2009, s. 723–727. ISBN 978-8360702-72-7.
  • Stanisław Kos, Bataliony Chłopskie w Tarnobrzeskiem 1940-1945, Sandomierz – czerwiec 1997, Wydawca: Ogólnopolski Związek Batalionów Chłopskich Zarząd Wojewódzki w Tarnobrzegu. Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Polskiego Ruchu Ludowego Oddział w Sandomierzu, Skład i druk: Wydawnictwo Samorządowe Sp. z o.o. w Tarnobrzegu. ISBN 83-908379-1-1, s. 160–161.