Tadeusz Hanke
| Data urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Tadeusz Hanke (ur. 21 lipca 1916, zm. 27 marca 1969 w Londynie[1]) – polski lekkoatleta, trzykrotny mistrz Polski.
Był wszechstronnym lekkoatletą. Startował w wielobojach, skoku w dal i biegach płotkarskich.
Na mistrzostwach Polski w 1936 zdobył złote medale w skoku w dal, sztafecie 4 × 400 metrów oraz pięcioboju. Był również wicemistrzem w skoku w dal i dziesięcioboju w 1937 oraz brązowym medalistą w biegu na 400 metrów przez płotki w 1935[2]. Zdobył także złoty medal halowych mistrzostw Polski w sztafecie 6 × 50 m w 1935 i srebrny medal w skoku w dal w 1937[3].
W latach 1935–1937 wystąpił w czterech meczach reprezentacji Polski (4 starty) w biegu na 400 m przez płotki i skoku w dal, odnosząc 2 zwycięstwa indywidualne[4].
Rekordy życiowe Hankego[1]:
- bieg na 400 metrów – 52,8 s (17 lipca 1936, Warszawa)
- bieg na 400 metrów przez płotki – 57,2 s (29 sierpnia 1935, Warszawa)
- skok w dal – 7,31 m (3 maja 1937, Włocławek)
- trójskok – 13,60 m (29 sierpnia 1937, Grudziądz)
- pięciobój – 2776 pkt. (4 października 1936, Kraków)
- dziesięciobój – 6148 pkt. (12 września 1937, Łódź)
Był zawodnikiem Policyjnego KS Warszawa (1934-1935) i Warszawianki (1936-1938).
Brał udział w powstaniu warszawskim w batalionie Ruczaj[5]. Po upadku powstania przedostał się do Wielkiej Brytanii. Po wojnie pracował jako przedsiębiorca budowlany, Był działaczem polonijnym, wiceprezesem Polskiego Funduszu Olimpijskiego w W. Brytanii[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony - Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego - mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 70-71. ISBN 83-9136-63-9-1.
- ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 115, 145, 207, 212 i 259. ISBN 978-83-61233-20-6.
- ↑ Marian Rynkowski, Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 20-leciu 1919-1939. Wyniki mistrzostw Polski mężczyzn. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1985, s. 108, 110.
- ↑ Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984, s. 322.
- ↑ Tadeusz Hanke [online], Powstańcze biogramy [dostęp 2012-03-31] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony - Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego - mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 70-71. ISBN 83-9136-63-9-1.
- Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
- Marian Rynkowski, Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 20-leciu 1919-1939. Wyniki mistrzostw Polski mężczyzn. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1985.
- Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984.
