Szeszonk III

Szeszonk III
	Władca starożytnego Egiptu
Okres	od 837 p.n.e.; do 798 p.n.e.
Poprzednik	Takelot II
Następca	Szeszonk IV
	Dane biograficzne
Dynastia	XXII dynastia
Miejsce spoczynku	Tanis
Ojciec	Takelot II
Matka	Karoma III
Żona	Tentamenopet
Dzieci	Pimaj
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2012-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Szeszonk III – faraon, władca starożytnego Egiptu z XXII dynastii libijskiej, z czasów Trzeciego Okresu Przejściowego. Prawdopodobnie panował w latach 837-798 p.n.e. Był młodszym synem Takelota II i królowej Karomy III.

Istnieją poglądy przypisujące Szeszonkowi ponad 50-letnie panowanie, lecz żadne zabytki nie potwierdzają panowania dłuższego niż 39 lat. Podczas jego rządów doszło do dalszego podziału władzy w Egipcie. Wywodzący się z bocznej gałęzi rodów libijskich, prawdopodobnie spokrewnionych z królewskim rodem z Tanis, możnowładca Padibastet założył w Leontopolis nową dynastię. Działo się to około 8. roku panowania Szeszonka. Szeszonk już na początku swego panowania uzyskał poparcie w Tebaidzie, jak się wydaje z dwojakiego powodu. Po pierwsze, pozbawił władzy swego brata Osorkona, który będąc wielkim kapłanem Amona, uzyskawszy władzę królewską stałby się niezwykle potężnym i wpływowym władcą. Jak wiadomo w Tebach wybuchały bunty przeciw władzy kapłańskiej Osorkona. Po drugie pozostawił klerowi tebańskiemu wiele swobody, a przede wszystkim prawo wolnego wyboru arcykapłanów. Kilkakrotnie arcykapłan Osorkon musiał uchodzić z Teb, by w końcu odzyskać swoje stanowisko po ostatecznym pogodzeniu się ze swym młodszym bratem – Szeszonkiem III, prawdopodobnie około 22. lub 26. roku jego panowania.

Około 20. roku Szeszonka, Padibastet, panujący w Bubastis i później za sprawą poparcia wielkiego kapłana Amona – Harsiese II w Tebach, powołał do współwładzy swego syn Iuputa I, który władzę objął w Leontopolis. W Herakleopolis rozgorzała walka o władze. Trwało to prawdopodobnie do około 39. roku panowania Szeszonka, kiedy to władzę tam przejął generał Bakenptah. W Delcie władza Szeszonka III była znacznie mocniejsza niż władców Leontopolis. Popierały go w środkowej Delcie; Busiris, Sais i Buto oraz Memfis. Damiettańska odnoga Nilu stanowiła granicę jego władzy. Zachodnia część Delty opanowana była przez libijskie plemiona Maszuasz.

W czasie panowania Szeszonka III, równolegle władzę sprawowali w Leontopolis:

Padibastet i Iuput I,
następca Padibasteta – Szeszonk VI oraz po nim Osorkon III.

Na tronie pontyfikalnym w Tebach zasiadali:

książę Osorkon, brat Szeszonka III,
gdy Osorkon przebywał na uchodźstwie – Harsiese II,
po nim Takelot – prawdopodobnie pochodzący z królewskiego rodu z Tanis.

Szeszonk III pochowany został w Tanis, a jego grobowiec odkrył w 1940 roku Pierre Montet. Wewnątrz znajdował się sarkofag wykonany dla Szeszonka oraz drugi pozbawiony jakichkolwiek inskrypcji.