Sukiyaki
Sukiyaki (jap. 鋤焼 sukiyaki; częściej すき焼き) – rodzaj popularnej, japońskiej potrawy jednogarnkowej typu nabe-mono[1].
Składniki
[edytuj | edytuj kod]Potrawa ta jest przyrządzana m.in. z:
- cienko pokrojonej „marmurkowej” wołowiny;
- grzybów: shiitake (Lentinula edodes), enoki (Flammulina velutipes);
- warzyw: m.in. negi (czosnek dęty, nazywany także cebulą siedmiolatką, Allium fistulosum), kapusty pekińskiej hakusai (Brassica rapa subsp. pekinensis);
- jadalnych chryzantem shungiku (złocień wieńcowy, Glebionis coronaria, dawniej Chrysanthemum coronarium, ang. garland chrysanthemum, Japanese-green)[2][a];
- tofu.
Wszystkie składniki gotuje się razem w bulionie z sosu sojowego (shōyu), mirinu, sake, cukru. Po ich wyjęciu z naczynia zanurza się je w miseczce z surowym jajkiem[3][4].
Uważa się, że potrawa ta została wymyślona w okresie Meiji (1868–1912), na podstawie instrukcji cesarza, aby zachęcić Japończyków do spożywania wołowiny[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Shungiku → dosł. „chryzantema wiosenna”, roślina o liściach o wyrazistym smaku, wykorzystywana do przyrządzania niektórych potraw typu nabe-mono, jak właśnie sukiyaki, czy do warzyw gotowanych z dodatkiem sosu sojowego (shōyu). Można ją dodawać do sałatek su-no-mono i robić marynaty. Gotowane płatki marynowane w occie nazywają się kiku-namasu.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ すき焼き（すきやき） - 語源由来辞典. gogen-allguide.com. [dostęp 2011-05-19]. (jap.).
- ↑ Taxon: Glebionis coronaria (L.) Cass. ex Spach. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System, 2020. [dostęp 2020-07-27]. (ang.).
- ↑ a b Richard Hosking: A Dictionary of Japanese Food. Tokyo: Tuttle Publishing, 1996, s. 134. ISBN 978-4-8053-1335-0.
- ↑ 新明解国語辞典. Tokyo: Sanseido Co., Ltd., 2018, s. 782. ISBN 978-4-385-13107-8.