Styl arkadowy

Ten artykuł od 2022-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Styl arkadowy, styl okrągło-łukowy, (z niem.) Rundbogenstil – prąd w architekturze historyzmu (czasem uważany za formę przejściową między klasycyzmem a historyzmem), nawiązujący do architektury romańskiej, wczesnochrześcijańskiej, bizantyjskiej i częściowo też włoskiego renesansu. W przeciwieństwie jednak do neoromanizmu i neorenesansu, nie starał się odtwarzać bezpośrednio form historycznych.

Za jego twórcę uważa się Heinricha Hübscha. Rozwijał się w I połowie XIX wieku w Niemczech, zwłaszcza w Bawarii, gdzie jego głównymi przedstawicielami byli Leo von Klenze i Friedrich von Gärtner, oraz Prusach, gdzie budowle w tym stylu projektował przede wszystkim Ludwig Persius, w mniejszym stopniu Karl Friedrich Schinkel.

Najważniejsze dzieła

kościół Świętej Trójcy w Toruniu, 1824, Karl Friedrich Schinkel
Gimnazjum Królewskie w Gdańsku, 1837, Karl Friedrich Schinkel
kościół św. Ludwika w Monachium, 1829–44, Friedrich von Gärtner
rozbudowa Rezydencji Monachijskiej (Königsbau i kościół Wszystkich Świętych), 1826–35, Leo von Klenze
Kunsthalle w Karlsruhe, 1836–46, Heinrich Hübsch
gmach główny Szkoły Politechnicznej w Karlsruhe (wówczas szkoły półwyższej), 1836, Heinrich Hübsch
synagoga w Laufersweiler, 1839
gmach główny Uniwersytetu Ludwika i Maksymiliana w Monachium, 1840, Friedrich von Gärtner
kościół Zbawiciela w Poczdamie, 1841–44, Ludwig Persius
gmach Bawarskiej Biblioteki Krajowej w Monachium, 1843, Friedrich von Gärtner
kościół Pokoju w Poczdamie, 1845–48, Ludwig Persius
kościół Świętej Trójcy w Kwidzynie, 1846–58, Karl Friedrich Schinkel
kościół św. Marka w Burgwedel, 1855
kościół Zmartwychwstania Pańskiego w Katowicach, 1856–58, Richard Lucae
synagoga w Meisenheimie, 1866
synagoga w Krakowie am See, 1866
synagoga w Drohobyczu, 1865
liczne dworce kolejowe tak zwanej pierwszej generacji (sprzed 1870), z których zachowały się, między innymi:
- Hamburski w Berlinie z 1847
- w Minden z 1847
- w Bad Hersfeld z 1866
- w Tybindze z 1867
- w Crimmitschau z 1873

James Steven Curl: Rundbogenstil. encyclopedia.com, 2000. [dostęp 2009-11-13]. (ang.).
Wilfried Koch: Style w architekturze. Arcydzieła budownictwa europejskiego od antyku po czasy współczesne. Warszawa: Bertelsmann Media (wydanie polskie), 1991/1996, s. 273. ISBN 978-83-7129-288-0.