iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: http://pl.wikipedia.org/wiki/Sławomir_Oder
Sławomir Oder – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Sławomir Oder

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sławomir Oder
Ilustracja
Sławomir Oder (2019)
Herb duchownego Quod dixerit facite
Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

7 sierpnia 1960
Chełmża

Biskup diecezjalny gliwicki
Okres sprawowania

od 2023

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

14 maja 1989

Nominacja biskupia

28 stycznia 2023

Sakra biskupia

11 marca 2023

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

11 marca 2023

Miejscowość

Gliwice

Miejsce

katedra Świętych Apostołów Piotra i Pawła

Konsekrator

Salvatore Pennacchio

Współkonsekratorzy

Jan Kopiec
Stanisław Dziwisz
Giovanni Tani
Wiesław Śmigiel

Sławomir Oder (ur. 7 sierpnia 1960 w Chełmży) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor obojga praw, biskup diecezjalny gliwicki od 2023.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 7 sierpnia 1960 w Chełmży. W latach 1975–1978 kształcił się w V Liceum Ogólnokształcącym w Toruniu, gdzie złożył egzamin dojrzałości. W latach 1978–1983 odbył studia na Wydziale Ekonomiki Transportu Uniwersytetu Gdańskiego, które ukończył z magisterium z ekonomiki handlu zagranicznego[1]. W 1983 wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie[1], gdzie studiował filozofię, natomiast studia teologiczne odbył w Papieskim Seminarium Rzymskim i na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim[2], uzyskując w 1989 magisterium z teologii[1]. Na prezbitera został wyświęcony 14 maja 1989 w Pelplinie[1] przez biskupa diecezjalnego chełmińskiego Mariana Przykuckiego[3]. Inkardynowany został do diecezji chełmińskiej, a w 1992 został przeniesiony do nowo powstałej diecezji toruńskiej[4]. Od 1989 kontynuował studia na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim, gdzie w 1993 otrzymał doktorat z obojga praw[2]. Ukończył również kurs Roty Rzymskiej[1].

Od 1992 był zatrudniony w wikariacie rzymskim na stanowiskach: wicedyrektora biura prawnego w latach 1992–1995, kanclerza trybunału apelacyjnego w latach 1995–1998, przewodniczącego tego trybunału[1] w latach 2002–2013 i wikariusza sądowego w latach 2013–2019[4]. Został ustanowiony rektorem kościoła Niepokalanego Poczęcia NMP i św. Benedykta Józefa Fabre. Objął funkcję postulatora na etapie rzymskim procesu beatyfikacyjnego ks. Stefana Wincentego Frelichowskiego w latach 1997–1999, procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego Jana Pawła II w latach 2005–2014, a także procesu beatyfikacyjnego rodziców Jana Pawła II, Karola i Emilii Wojtyłów od 2020. W 2001 otrzymał godność prałata papieskiego[1].

W 2019 powrócił do diecezji toruńskiej[1]. Pracował duszpastersko w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Toruniu, został sędzią sądu kościelnego[1], a w 2021 objął funkcję diecezjalnego ojca duchownego kapłanów[5]. W 2021 został ustanowiony kanonikiem gremialnym kapituły katedralnej toruńskiej[6].

28 stycznia 2023 papież Franciszek mianował go biskupem diecezjalnym diecezji gliwickiej[4][7]. 11 marca 2023 otrzymał święcenia biskupie i odbył ingres do katedry Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Gliwicach połączony z kanonicznym objęciem diecezji[8]. Głównym konsekratorem był arcybiskup Salvatore Pennacchio, nuncjusz apostolski w Polsce, a współkonsekratorami Jan Kopiec, biskup senior gliwicki, kardynał Stanisław Dziwisz, arcybiskup senior krakowski[8], Giovanni Tani, arcybiskup senior Urbino-Urbania-Sant’Angelo in Vado, i Wiesław Śmigiel, biskup diecezjalny toruński[9]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Quod dixerit facite” (Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie), zaczerpnięte z Ewangelii wg św. Jana (J 2, 5)[10].

W ramach prac Konferencji Episkopatu Polski w 2023 został członkiem Rady Prawnej[11], a w 2024 wszedł w skład Rady Stałej[12].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W 2015 prezydent RP Andrzej Duda odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[13][14].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Ks. Sławomir Oder nowym biskupem gliwickim. episkopat.pl, 2023-01-28. [dostęp 2023-01-29].
  2. a b K. Ołdakowski: Ks. Sławomir Oder nowym biskupem gliwickim. vaticannews.va, 2023-01-28. [dostęp 2023-01-29].
  3. A. Dembowski: Ksiądz Oder: 25 lat kapłaństwa. torun.pl, 2014-05-09. [dostęp 2023-01-28].
  4. a b c Rinuncia e Nomina del Vescovo di Gliwice (Polonia). press.vatican.va, 2023-01-28. [dostęp 2023-01-28]. (wł.).
  5. Ks. prał. Sławomir Oder mianowany ojcem duchownym kapłanów. diecezja-torun.pl, 2021-02-11. [dostęp 2023-01-29].
  6. Nowe nominacje w diecezji toruńskiej. diecezja-torun.pl, 2021-12-23. [dostęp 2023-01-29].
  7. Komunikat Nuncjatury: ks. Sławomir Oder nowym biskupem gliwickim. episkopat.pl, 2023-01-28. [dostęp 2023-01-29].
  8. a b K. Cwołek: Najpiękniejszym darem jest obecność. gliwice.gosc.pl, 2023-03-11. [dostęp 2023-03-13].
  9. Sławomir Oder. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2023-03-21]. (ang.).
  10. A. Fabiańczyk: Herb i zawołanie biskupie Biskupa Nominata Sławomira Odera. diecezja.gliwice.pl, 2023-02-17. [dostęp 2023-02-17].
  11. Wybory 394. Zebrania Plenarnego KEP. episkopat.pl, 2023-03-14. [dostęp 2023-03-24].
  12. Wybory 397. Zebrania Plenarnego KEP. episkopat.pl, 2024-03-14. [dostęp 2024-03-14].
  13. M.P. z 2016 r. poz. 22 – pkt 14. [dostęp 2023-01-29].
  14. Prezydent odznaczył Polaków pracujących w Watykanie. prezydent.pl, 2015-11-09. [dostęp 2015-11-09].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]