iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: http://pl.wikipedia.org/wiki/Roman_Pindel
Roman Pindel – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Roman Pindel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Pindel
Ilustracja
Roman Pindel (2012)
Herb duchownego Verbum Vitae continentes
Trzymajcie się mocno Słowa Życia
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

18 listopada 1958
Oświęcim

Biskup diecezjalny bielsko-żywiecki
Okres sprawowania

od 2014

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

22 maja 1983

Nominacja biskupia

16 listopada 2013

Sakra biskupia

6 stycznia 2014

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

6 stycznia 2014

Miejscowość

Bielsko-Biała

Miejsce

katedra św. Mikołaja

Konsekrator

Stanisław Dziwisz

Współkonsekratorzy

Celestino Migliore
Tadeusz Rakoczy

Roman Pindel (ur. 18 listopada 1958 w Oświęcimiu) – polski duchowny rzymskokatolicki, profesor nauk teologicznych, rektor Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej w latach 2011–2013, biskup diecezjalny bielsko-żywiecki od 2014.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 listopada 1958 w Oświęcimiu. Kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Skłodowskiej-Curie w Andrychowie, w klasie o profilu matematyczno-fizycznym[1]. W latach 1977–1983 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej. Święceń prezbiteratu udzielił mu 22 maja 1983 w katedrze na Wawelu kardynał Franciszek Macharski, arcybiskup metropolita krakowski[1][2]. Od 1986 kontynuował studia na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie[3]. Ukończył je w 1990 ze stopniem doktora nauk teologicznych na podstawie dysertacji Chrystus jako Arcykapłan współczujący według Listu do Hebrajczyków. W 2001 na podstawie rozprawy W obronie prawdy Ewangelii. Analiza literacko-retoryczna Ga 1, 11-2, 21 otrzymał stopień doktora habilitowanego[4]. W 2005 uzyskał tytuł profesora nauk teologicznych[5].

Pracował jako wikariusz w parafiach Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Kozach[1] i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Racławicach[6]. W archidiecezji krakowskiej został ustanowiony duszpasterzem i koordynatorem grup modlitewnych Ruchu Odnowy w Duchu Świętym, a także delegatem biskupa ds. nowych ruchów religijnych[7].

W 1986 został wykładowcą Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (następnie Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II)[3]. Na uczelni objął funkcję kierownika Katedry Hermeneutyki Biblijnej i Judaistyki[4]. W latach 2004–2011 był ojcem duchownym w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie[4], a w latach 2011–2013 piastował w nim stanowisko rektora[8]. We wrześniu 2013 został wybrany przewodniczącym Konferencji Rektorów Seminariów Duchownych diecezjalnych i zakonnych w Polsce[9].

16 listopada 2013 papież Franciszek mianował go biskupem diecezjalnym diecezji bielsko-żywieckiej[3][10]. 6 stycznia 2014 otrzymał święcenia biskupie i odbył ingres do katedry św. Mikołaja w Bielsku-Białej[11][12]. Konsekracji dokonał kardynał Stanisław Dziwisz, arcybiskup metropolita krakowski, z towarzyszeniem arcybiskupa Celestina Migliorego, nuncjusza apostolskiego w Polsce, i Tadeusza Rakoczego, ustępującego biskupa diecezjalnego bielsko-żywieckiego[12]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Verbum Vitae continentes” (Trzymajcie się mocno Słowa Życia)[13]. 7 stycznia 2014 kanonicznie objął diecezję[14], a 19 stycznia 2014 odbył ingres do konkatedry Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Żywcu[15].

W Konferencji Episkopatu Polski został współprzewodniczącym Zespołu ds. Dialogu ze Wspólnotą Kościelną Luterańsko-Augsburską, a także członkiem Komisji Duchowieństwa, Sekcji Nauk Biblijnych Komisji Nauki Wiary[16], Rady ds. Ekumenizmu[17] oraz Zespołu ds. Ruchów Intronizacyjnych[18].

W 2021 państwowa komisja ds. pedofilii złożyła do prokuratury zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przez niego (oraz innych biskupów: Tadeusza Rakoczego, Piotra Gregera i kardynała Stanisława Dziwisza) przestępstwa niezawiadomienia organów ścigania o nadużyciach seksualnych na szkodę małoletnich[19], których w latach 1984–1989 miał się dopuścić ówczesny proboszcz parafii św. Marii Magdaleny w Międzybrodziu Bialskim[20]. Prokurator odmówił wszczęcia postępowania w tej sprawie, uznając, że gdy hierarchowie mieli otrzymać informacje o tych czynach, nie istniał jeszcze prawny obowiązek zawiadomienia organów ścigania[21].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c A. Świeży-Sobel: Nim wkroczy do katedry, opuści seminarium. bielsko.gosc.pl, 2013-12-02. [dostęp 2013-12-08].
  2. Roman Pindel. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2014-01-18]. (ang.).
  3. a b c Rinuncia del Vescovo di Bielsko-Żywiec (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2013-11-16. [dostęp 2013-11-16]. (wł.).
  4. a b c Rektor WSD w Krakowie nowym biskupem bielsko-żywieckim. episkopat.pl (arch.), 2013-11-16. [dostęp 2016-11-02].
  5. Roman Pindel, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-08-30].
  6. Historia. raclawice.pl. [dostęp 2015-01-11].
  7. Ks. prof. dr hab. Roman Pindel – biskupem bielsko-żywieckim. ekai.pl (arch.), 2013-11-16. [dostęp 2018-08-30].
  8. Rektorzy Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej. seminarium-krakow.pl (arch.). [dostęp 2016-05-14].
  9. Ks. prof. Roman Pindel – nowym szefem Konferencji Rektorów Seminariów Duchownych. ekai.pl (arch.), 2013-09-03. [dostęp 2018-08-30].
  10. Bielsko-Biała: Bp Tadeusz Rakoczy przechodzi na emeryturę. Ks. prał. Roman Pindel – biskupem bielsko-żywieckim. episkopat.pl (arch.), 2013-11-16. [dostęp 2016-11-02].
  11. R. Karp: Kard. S. Dziwisz głównym konsekratorem nowego biskupa bielsko-żywieckiego. diecezja.bielsko.pl (arch.), 2013-12-10. [dostęp 2016-11-02].
  12. a b R. Karp: Bielsko-Biała: uroczystości konsekracji i ingresu nowego ordynariusza. diecezja.bielsko.pl (arch.), 2014-01-06. [dostęp 2016-11-02].
  13. Święcenia biskupie i ingres nowego biskupa bielsko-żywieckiego. episkopat.pl (arch.), 2014-01-03. [dostęp 2016-11-02].
  14. R. Karp: Bp Roman Pindel objął kanonicznie diecezję bielsko-żywiecką. diecezja.bielsko.pl (arch.), 2014-01-07. [dostęp 2016-11-02].
  15. R. Karp: Ingres bp. Romana Pindla do konkatedry w Żywcu. diecezja.bielsko.pl (arch.), 2014-01-19. [dostęp 2016-11-02].
  16. Roman Pindel na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2016-11-02].
  17. Wybory 392. Zebrania Plenarnego KEP. episkopat.pl, 2021-06-06. [dostęp 2021-06-19].
  18. Ubóstwo, migranci, rodzina, reakcja na nadużycia – tematami 369. Zebrania Plenarnego KEP. ekai.pl (arch.), 2015-06-11. [dostęp 2018-08-30].
  19. Sprawa Janusza Szymika. Zawiadomienie w sprawie czterech hierarchów w tym kard. Dziwisza. onet.pl, 2021-03-11. [dostęp 2022-08-18].
  20. S. Piegza: Czy Pan Bóg zapomniał o Międzybrodziu?. onet.pl, 2020-09-11. [dostęp 2022-09-10].
  21. S. Piegza: Prokuratura odmówiła wszczęcia śledztwa w sprawie biskupów i kard. Dziwisza. onet.pl, 2021-10-01. [dostęp 2021-10-06].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]