Park Narodowy „Tokinsko-Stanowoj”
 Rzeka Zeja | |
| park narodowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Położenie | |
| Data utworzenia |
20 grudnia 2019 roku |
| Powierzchnia |
2528,93 km² |
| Ochrona |
kategoria IUCN – II (park narodowy) |
| Dyrekcja | |
Położenie na mapie obwodu amurskiego  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
 55°41′02,60″N 130°09′09,18″E/55,684056 130,152550
| |
Park Narodowy „Tokinsko-Stanowoj” (ros. Национальный парк «Токинско-Становой») – park narodowy w rejonie ziejskim w obwodzie amurskim w Rosji. Jego obszar wynosi 2528,93 km². Park został utworzony dekretem rządu Federacji Rosyjskiej z dnia 20 grudnia 2019 roku[1]. Większość terytorium parku stanowi dotychczasowy zapowiednik „Tokinskij” utworzony w 2010 roku. Park znajduje się na północny wschód od Rezerwatu Zejskiego. Zarząd parku znajduje się w miejscowości Zieja[2][3].
Opis
[edytuj | edytuj kod]Park obejmuje południowe zbocza Pasma Stanowego wraz z ich najwyższą częścią – pasmem Tokinskij Stanowik (Skalistyj Golec – 2467 m)[4]. Głównym zadaniem parku jest zachowanie niewielkiej populacji rzadkiego podgatunku owcy śnieżnej, który zamieszkuje tylko obwód amurski i Jakucję, a także ochronę głuszca czarnodziobego i żurawia syberyjskiego. Ważnym zadaniem parku jest zachowanie tradycyjnego stylu życia Ewenków, której integralną częścią kultury jest wypas reniferów tundrowych[5][6][7].
Najniżej na zboczach Pasma Stanowego rośnie tajga ze świerkami syberyjskimi i jodłami syberyjskimi. Powyżej znajduje się pas karłowatej sosny syberyjskiej. Jeszcze wyżej występują łąki subalpejskie i tundra górska. Są tu wygasłe wulkany, jeziora, rwące rzeki górskie i wodospady[2].
Rzeki zachodniej i środkowej części parku należą do zlewni rzeki Zeja, która wpada do Amuru. Rzeki części wschodniej należą do dorzecza rzeki Maja płynącej do wybrzeża Pacyfiku. Największym jeziorem jest Okonon (1,5 km²). Większość jezior ma pochodzenie lodowcowe[8].
Cechą pasma Tokinskij Stanowik jest wulkanizm późnego plejstocenu (lub późnego czwartorzędu), który utworzył rozległy płaskowyż wulkaniczny Toka-Tuksanian[8].
Na terenie parku odnotowano 28 gatunków roślin sklasyfikowanych jako rzadkie i zagrożone. Żyje tu około 240 gatunków kręgowców, w tym 45 gatunków ssaków i co najmniej 180 gatunków ptaków, m.in. piżmowce syberyjskie, cietrzewie zwyczajne, świstaki czarnogłowe, dzierzby brązowe, łasice syberyjskie i łosie euroazjatyckie[7][8].
Klimat
[edytuj | edytuj kod]Klimat jest surowy, kontynentalny, z gwałtownymi przejściami od zimy do lata. Średnia temperatura stycznia wynosi od –36 do – 40 °C; lipca od +15 do +17 °C. Roczne opady wahają się od 700 mm u podnóża gór do 800–1200 mm na wyżynach[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ О создании национального парка „Токинско-Становой” – docs.cntd.ru [online], docs.cntd.ru [dostęp 2021-06-27].
- ↑ a b Токинско-Становой национальный парк в Амурской области [online], lesnoytur.ru [dostęp 2021-06-27].
- ↑ В Приамурье создан «Токинско-Становой» национальный парк [online], Gzt-sv, 17 stycznia 2020 [dostęp 2021-06-27] (ros.).
- ↑ Wielka Encyklopedia Gór i Alpinizmu, tom 2 Góry Azji, Katowice: Wydawnictwo STAPIS, 2005, ISBN 83-88212-42-7.
- ↑ Нацпарков стало больше! [online], VLV [dostęp 2021-06-27] (ros.).
- ↑ Токинско-Становой национальный парк создан в Амурской области [online], WWF.ru - Всемирный фонд дикой природы [dostęp 2021-06-27].
- ↑ a b Правительство России создало нацпарки „Токинско-Становой” в Приамурье и „Кыталык” в Якутии [online], ТАСС [dostęp 2021-06-27].
- ↑ a b c d Токинский, ООПТ России [online], oopt.aari.ru [dostęp 2021-06-27].