iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: http://pl.wikipedia.org/wiki/Panhard_165/175
Panhard 165/175 – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Panhard 165/175

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Auto-mitrailleuse de decouverte Panhard 165/175 TOE
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Francja

Producent

Societe de Constructions Mecaniques Panhard et Levassor w Paryżu

Typ pojazdu

samochód pancerny

Trakcja

kołowa

Załoga

4

Historia
Prototypy

1932

Produkcja

1932-1935

Egzemplarze

59

Dane techniczne
Silnik

silnik gaźnikowy, 4-cylindrowy, chłodzony cieczą Panhard SK4F8 o mocy 86 KM (63,2 kW)

Poj. zb. paliwa

242 l

Pancerz

grubość: 9 mm

Długość

5,43 m

Szerokość

2,00 m

Wysokość

2,76 m

Rozstaw osi

2,76 m

Prześwit

0,37 m

Masa

6 700 kg (bojowa)

Osiągi
Prędkość

75 km/h

Zasięg pojazdu

750 km

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

1,40 m

Rowy (szer.)

0,40 m

Ściany (wys.)

0,50 m

Kąt podjazdu

35°

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 armata Puteaux SA 18 kal. 37 mm
1 Karabin maszynowy Châtellerault Mle 31 kal. 7,5 mm
Użytkownicy
Francja
Rzuty
Rzuty

Samochód pancerny Panhard 165/175francuski samochód pancerny z okresu II wojny światowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1932 roku we francuskiej firmie Societe de Constructions Mecaniques Panhard et Levassor w Paryżu zbudowano rozpoznawczy samochód pancerny, który uzyskał oznaczenie Panhard 165. Jego konstrukcję oparto na podwoziu samochodu ciężarowego Panhard CV 2. Nadwozie zostało zbudowane z blachy pancernej o grubości 9 mm. Pojazd uzbrojono w działko kal. 37 mm i karabin maszynowy kal. 7,5 mm umieszczone obok siebie w obrotowej wieży. W 1941 roku w części pojazdów wymieniono działko kal. 37 na działko przeciwpancerne SA 35 kal. 25 mm.

W latach 1932 – 1934 zbudowano 59 samochodów tego typu.

Użycie

[edytuj | edytuj kod]

Samochody te wprowadzono do użytku w francuskiej armii kolonialnej w Afryce Północnej i Syrii. Wzięły one udział w walkach w Afryce Północnej Algierii, Maroku oraz w Syrii i Libanie. Służyły one do 1945 roku w francuskiej armii kolonialnej.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Геннадий Холявский: Энциклопедия Бронетанкового Вооружения и Техники. Колесные и полугусеничные бронеавтомобили. Mińsk: Харвест, 2004, s. 386-388. ISBN 985-13-1765-9. (ros.).
  • М. Коломиец, И. Мощанский. Бронетанковая техника Франции и Италии 1939-1945. „Бронеколлекция”. 4(19), s. 12, 1998. Moskwa: «Моделист-конструктор». (ros.).