Jełgawa

Jełgawa
Jelgava
	; Widok ogólny miasta z katedrą katolicką
Herb	Flaga
Państwo	Łotwa
Okręg (do 2014)	Jełgawa
Burmistrz	Andris Rāviņš
Powierzchnia	60 km²
Wysokość	13 m n.p.m.
Populacja (2019); • liczba ludności; • gęstość	; 55 972; 1025,3 os./km²
Nr kierunkowy	630
Kod pocztowy	LV-30(01-18)
	Położenie na mapie Łotwy Jełgawa
	56°39′N 23°42′E/56,650000 23,700000
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Jełgawa (łot. Jelgava; do 1918 Mitawa, niem. Mitau, ros. Елгава, jidysz מיטאַווע, Mitawe) – miasto na Łotwie, w środkowej części kraju, ok. 45 km na południowy zachód od Rygi, przy ujściu rzeki Drykszny do Lelupy (dawniej Aa), miasto wydzielone.

W mieście znajduje się stacja kolejowa Jelgava.

Historia

Na terenie obecnej Jełgawy w X wieku powstała osada Liwów. W XIII wieku, inflancka gałąź zakonu krzyżackiego, pod wodzą mistrza krajowego Konrada von Mandera rozpoczęła budowę w tym miejscu zamku, nazwanego Mitau. Mitau był zamkiem granicznym, z którego rycerze zakonu często organizowali wyprawy przeciwko Liwom i Semigalom aż do 1290. Później znaczenie zamku jeszcze wzrosło z powodu rozwoju na południu państwa litewskiego. Litwinom udało się splądrować Mitawę w 1345.

Po rozpadzie zakonu w 1561 Mitawa przypadła w udziale Księstwu Kurlandii i Semigalii. W 1573 otrzymała ona prawa miejskie. Od 1596, po podziale księstwa, Mitawa stała się stolicą Semigalii, rezydencją księcia Fryderyka Kettlera. W 1617 ponownie została stolicą zjednoczonego księstwa Kurlandii i Semigalii podległego Rzeczypospolitej. W 1621 roku podczas wojny polsko-szwedzkiej zajęta przez wojska szwedzkie. W 1622 roku od stycznia do lipca zajęty przez Szwedów zamek w Mitawie był oblegany przez wojska polsko-litewskie pod dowództwem hetmana polnego Krzysztofa II Radziwiłła. Następnie do 10 sierpnia trwały walki ze szwedzką odsieczą Gustawa II Adolfa. W listopadzie 1622 zawarto rozejm w Mitawie między Polską a Szwecją.

Pomimo wielu wojen polsko-szwedzkich Mitawa dalej rozwijała się w kierunku miasta handlowego i przemysłowego. Widać było jednak w Mitawie duże wpływy rosyjskie dużo wcześniej niż w innych miastach Kurlandii i Semigalii.

W 1763 książę Karol Krystian Wettyn został oblężony przez wojska rosyjskie i zmuszony do detronizacji. W II poł. XVIII wieku przedostatni książę Kurlandii Ernest Jan Biron wspierał kulturalny rozwój Mitawy. Zburzył on stary zamek i postawił na jego miejscu okazały pałac. Książę Biron otworzył również pierwszą w mieście publiczną bibliotekę i założył Akademię Piotra (Academia Petrina), uniwersytet i duchowe centrum kraju. Po wybuchu rewolucji francuskiej w 1789 mieszkańcy Mitawy zaczęli domagać się większych praw.

Miasto zostało zajęte przez Rosjan w wyniku III rozbioru Polski w 1795. W okresie wojen napoleońskich miasto było okupowane przez Prusy i zostało częściowo zniszczone. W XIX wieku Mitawa rozwinęła się z powodu doprowadzenia tutaj kolei w 1868. Rozwój miasta zachęcił Łotyszy (mieszkańców wsi) do osiedlania się w mieście.

W 1905 r., podczas rewolucji, która ogarnęła też ziemie łotewskie, zrewoltowani chłopi łotewscy podjęli nieudaną próbę zdobycia Mitawy, stolicy guberni kurlandzkiej^[1].

W 1914 Mitawa liczyła 45 tys. mieszkańców. Miasto zostało wyniszczone przez niemiecką okupację podczas I wojny światowej.

13 stycznia 1919 r., podczas ofensywy Armii Czerwonej na Łotwie, Mitawa została zajęta przez jednostki Armii Radzieckiej Łotwy i tym samym znalazła się w granicach Łotewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej^[2]. Z rąk bolszewików miasto odbiły jednostki niemieckie, walczące po stronie utworzonego w listopadzie 1918 r. rządu niepodległej Łotwy – Bałtycka Landeswehra oraz Żelazna Dywizja. Stało się to 18 marca 1919 r., w toku szerszej antybolszewickiej kontrofensywy^[3]. W kwietniu 1919 r. w Mitawie ześrodkowane zostały oddziały białych Rosjan sprzymierzonych z Niemcami, dowodzone przez Pawła Bermondta-Awałowa. Z Mitawy Bermondt-Awałow wyprowadził w październiku tego roku atak na Rygę, chcąc zdobyć ziemie łotewskie dla białej Rosji^[4]. Działania te zakończyły się niepowodzeniem.

W niepodległej republice łotewskiej Jełgawa stała się jednym z ważniejszych miast.

W 1940, po aneksji kraju przez Związek Radziecki, wielu mieszkańców Jełgawy, głównie Niemców, wyemigrowało z miasta. Później Jełgawę okupowali Niemcy, a od 1944 Sowieci. Podczas II wojny światowej zniszczeniu uległo prawie 90% budynków w mieście.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w lipcu roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1550 osób. W sierpniu 1941 roku Niemcy ostatecznie zlikwidowali getto, a Żydów zamordowano. Sprawcami zbrodni było Einsatzkommando 2 pod dowództwem SS- Sturmscharführera Alfreda Becu oraz policja łotewska^[5].

W czasach kolejnej okupacji sowieckiej nastąpiła odbudowa miasta. Obecnie Jełgawa jest jednym z ważniejszych miast w kraju, centrum turystycznym i edukacyjnym. W okresie sowieckim rozwinął się tutaj również przemysł, w tym samochodowy.

W Mitawie urodzili się:

pomiędzy 1765-1770 r. Fryderyk Bauman – polski architekt i rzeźbiarz-dekorator okresów klasycyzmu i romantyzmu;
w 1780 r. Jan Krzysztof Damel – polski malarz i karykaturzysta;
w 1889 r. Mamert Stankiewicz – polski dowódca wojskowy, komandor podporucznik Marynarki Wojennej II RP, kapitan żeglugi wielkiej Polskiej Marynarki Handlowej, dowódca statków „Lwów”, „Polonia” oraz „Piłsudski”;
w 1903 r. Jan Jaroszewicz – polski biskup rzymskokatolicki.

Turystyka

Jełgawa jest częstym miejscem odwiedzin turystów ze względu na zabytki. Głównymi z nich są:

klasycystyczny pałac, jeden z najcenniejszych zabytków na Łotwie,
barokowy kościół św. Anny,
wieża zniszczonego kościoła św. Trójcy,
rzymskokatolicka katedra Najświętszej Maryi Panny,
prawosławny sobór Świętych Symeona i Anny,
neoklasycystyczny gmach Villa Medema,
Academia Petrina, w której znajduje się muzeum historii i sztuki im. G. Eliasa.

Miasta partnerskie

Osoby związane z Jełgawą

gen. Kazimierz Pułaski – od października 1762 do maja 1763 paź na dworze księcia Karola Krystiana Wettyna
Konstanty Kurnatowski
Mamert Aleksander Stankiewicz – komandor podporucznik, kapitan żeglugi wielkiej

Przypisy

↑ P. Łossowski, Rewolucja 1905 roku w guberniach nadbałtyckich, "Studia z Dziejów ZSRR i Europy Środkowej", t. 2 (1967), ss. 63-64.
↑ T. Paluszyński, Walka o niepodległość Łotwy 1914-1921, Bellona, Warszawa 1999, s. 140-141.
↑ T. Paluszyński, Walka o niepodległość Łotwy 1914-1921, Bellona, Warszawa 1999, s. 163.
↑ T. Paluszyński, Walka o niepodległość Łotwy 1914-1921, Bellona, Warszawa 1999, s. 219-220 i 268-270.
↑ Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1008 .

Bibliografia

Aleksander Kraushar, Bourboni na wygnaniu w Mitawie i Warszawie: szkic historyczny: 1798-1805, 1899

Linki zewnętrzne

Szczegółowa historia Mitawy w I Rzeczypospolitej, wirtualna mapa okolic, historia okolicznych miast
zdjęcia z Jełgawy
Jelgawa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 558 .
Mitawa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 508 .
Mitawa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 341 .

[1] P. Łossowski, Rewolucja 1905 roku w guberniach nadbałtyckich, "Studia z Dziejów ZSRR i Europy Środkowej", t. 2 (1967), ss. 63-64.

[:72-2] T. Paluszyński, Walka o niepodległość Łotwy 1914-1921, Bellona, Warszawa 1999, s. 140-141.

[:7-3] T. Paluszyński, Walka o niepodległość Łotwy 1914-1921, Bellona, Warszawa 1999, s. 163.

[:5-4] T. Paluszyński, Walka o niepodległość Łotwy 1914-1921, Bellona, Warszawa 1999, s. 219-220 i 268-270.

[5] Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1008 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Okręgi	Aizkraukle Alūksne Balvi Bauska Dobele Dyneburg Gulbene Jēkabpils Jełgawa Kieś Krasław Kuldīga Limbaži Lipawa Lucyn Madona Ogre Preiļi Ryga Rzeżyca Saldus Talsi Tukums Valka Valmiera Windawa
Miasta wydzielone	Dyneburg Jełgawa Jurmała Lipawa Ryga Rzeżyca Windawa