Mieczysław Jaworski (duchowny)
| Biskup tytularny Rapidum | ||
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
29 lipca 1930 | |
| Data i miejsce śmierci |
19 sierpnia 2001 | |
| Biskup pomocniczy kielecki | ||
| Okres sprawowania |
1982–2001 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
17 czerwca 1956 | |
| Nominacja biskupia |
10 maja 1982 | |
| Sakra biskupia |
6 czerwca 1982 | |
| Odznaczenia | ||
| ||
| Data konsekracji |
6 czerwca 1982 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Kielce | ||||||
| Miejsce |
plac przed bazyliką katedralną Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny | ||||||
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
Mieczysław Jaworski (ur. 29 lipca 1930 w Morawicy, zm. 19 sierpnia 2001 w Kielcach) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy kielecki w latach 1982–2001.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 29 lipca 1930 w Morawicy[1]. W latach 1945–1948 kształcił się w gimnazjum i liceum we Włoszczowie[2], skąd został relegowany za nieposłuszeństwo wobec dyrektora, który polecił mu zdjęcie krzyża ze ściany sali lekcyjnej[3]. W latach 1948–1949 kontynuował naukę w biskupim Gimnazjum i Liceum im. św. Stanisława Kostki w Kielcach[2][3], a po jego przejęciu przez władze państwowe edukację w zakresie średnim kończył w latach 1949–1950 w Niższym Seminarium Duchownym w Kielcach[2]. Egzamin dojrzałości złożył eksternistycznie w poprzednim miejscu nauki. W latach 1950–1956 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach. 17 czerwca 1956 w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kielcach został wyświęcony na prezbitera przez miejscowego biskupa pomocniczego Franciszka Sonika. W latach 1960–1963 pogłębiał studia w zakresie teologii moralnej na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, uzyskując magisterium-licencjat[1]. Kontynuowanie studiów w Rzymie uniemożliwiły mu władze państwowe, nie wydając mu paszportu, natomiast studiów doktoranckich w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie nie ukończył z powodu częstego zlecania mu posług duszpasterskich[3].
W latach 1956–1958 pracował jako wikariusz w parafii Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Kielcach[4]. Następnie działał w duszpasterstwie w kościele seminaryjnym Świętej Trójcy w Kielcach[3]. W latach 1978–1982 był proboszczem parafii katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kielcach[1]. W parafii rozwinął kult Matki Bożej Łaskawej, co doprowadziło do ustanowienia kościoła katedralnego ogólnodiecezjalnym sanktuarium maryjnym[5]. W 1980 objął funkcję regionalnego kapelana „Solidarności”[2]. Współtworzył Biskupi Komitet Pomocy Potrzebującym w Kielcach, wspierał osoby internowane, aresztowane i zwalniane z zakładów pracy z powodów politycznych oraz ich rodziny[6]. W kurii diecezjalnej był sędzią prosynodalnym, ojcem duchownym kapłanów i duszpasterzem służby zdrowia. Mianowany został kanonikiem kapituły katedralnej[1].
W latach 1963–1978 prowadził wykłady z teologii moralnej w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach. Ponadto w latach 1958–1960 i 1963–1968 był prefektem, a w latach 1968–1978 wicerektorem seminarium. Przyczynił się do wznowienia wydawania czasopisma „Współczesna Ambona” i był jego redaktorem naczelnym[1].
10 maja 1982 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji kieleckiej ze stolicą tytularną Rapidum. Święcenia biskupie otrzymał 6 czerwca 1982 na placu przed bazyliką katedralną Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kielcach. Konsekrował go miejscowy biskup diecezjalny Stanisław Szymecki, któremu asystowali Edward Materski, biskup diecezjalny sandomiersko-radomski, i Jan Gurda, biskup pomocniczy kielecki[1]. Jako swoje zawołanie biskupie przyjął słowa „Diligere Misericordiam” (Umiłować Miłosierdzie)[4]. Od 1982 sprawował urząd wikariusza generalnego diecezji. W kurii przewodniczył wydziałowi formacji katolickiej, piastował stanowisko delegata biskupiego ds. Towarzystwa Przyjaciół KUL, należał do rady kurialnej, rady kapłańskiej, kolegium konsultorów i diecezjalnego biura prasowego[1]. W 1984 wspierał uczniów Zespołu Szkół Zawodowych we Włoszczowie protestujących przeciwko usunięciu krzyży ze ścian w budynku szkolnym[3]. W 1993 jako administrator zarządzał diecezją kielecką[6].
W Episkopacie Polski był przewodniczącym Podkomisji ds. Duszpasterstwa Kobiet, a także członkiem Komisji ds. Duszpasterstwa Ogólnego[1] i ds. Wychowania Katolickiego[4]. Był współkonsekratorem podczas sakr biskupów kieleckich: diecezjalnego – Kazimierza Ryczana (1993) i pomocniczego – Mariana Florczyka (1998)[7].
Zmarł 19 sierpnia 2001 w Świętokrzyskim Centrum Kardiologii w Kielcach[8]. 23 sierpnia 2001[9] został pochowany w grobowcu biskupów pomocniczych na cmentarzu Starym w Kielcach[10].
Odznaczenia, wyróżnienia, upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]W 2008 prezydent RP Lech Kaczyński nadał mu pośmiertnie Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[11].
W 1994 nadano mu honorowe obywatelstwo Włoszczowy[12].
Został konfratrem zakonu paulinów i zakonu karmelitów[1].
Jego popiersie znajduje się w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Włoszczowie[6]. Jego imię nadano ulicom we Włoszczowie (2001)[13] i w Kielcach (2005)[14].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 58–59. ISBN 83-7052-900-3.
- ↑ a b c d J. Kudasiewicz. Mieczysław Jaworski – biskup pomocniczy kielecki. „Kieleckie Studia Teologiczne”. T. 4 (2005), s. 391-397. Wyższe Seminarium Duchowne w Kielcach. ISSN 1730-072X. [dostęp 2021-01-02].
- ↑ a b c d e D. Wojciechowski: Świadek Bożego miłosierdzia. radiomaryja.pl, 2008-08-23. [dostęp 2021-01-03].
- ↑ a b c G. Polak: Kto jest kim w Kościele. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1999, s. 143. ISBN 83-911554-0-4.
- ↑ Kult Matki Bożej. kielcekatedra.pl. [dostęp 2021-01-03].
- ↑ a b c Jaworski Mieczysław. mhki.kielce.eu (arch.). [dostęp 2024-10-31].
- ↑ Mieczysław Jaworski. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2021-01-02]. (ang.).
- ↑ Zmarł biskup pomocniczy diecezji kieleckiej Mieczysław Jaworski. ekai.pl, 2001-08-19. [dostęp 2021-01-02].
- ↑ Prawie 20 tys. osób na uroczystościach pogrzebowych bp Jaworskiego (opis). ekai.pl, 2001-08-23. [dostęp 2021-01-02].
- ↑ Bp Mieczysław Jaworski. kielcekatedra.pl. [dostęp 2021-01-03].
- ↑ M.P. z 2009 r. nr 25, poz. 332 – pkt 7. [dostęp 2021-01-02].
- ↑ Biskup Mieczysław Jaworski. wloszczowa.pl. [dostęp 2024-10-31].
- ↑ Włoszczowa: ulica otrzymała imię bp Mieczysława Jaworskiego. ekai.pl, 2001-11-28. [dostęp 2021-01-03].
- ↑ Uchwała Nr XXXVII/721/2005 Rady Miejskiej w Kielcach. bip.kielce.pl, 2001-02-17. [dostęp 2021-01-03].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Mieczysław Jaworski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-10-30] (ang.).