iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: http://pl.wikipedia.org/wiki/Michał_Wiśniewski
Michał Wiśniewski – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Michał Wiśniewski

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ten artykuł dotyczy muzyka. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Michał Wiśniewski
Ilustracja
Michał Wiśniewski (2022)
Imię i nazwisko

Michał Chrystian Wiśniewski

Data i miejsce urodzenia

9 września 1972
Łódź

Pochodzenie

polskie

Gatunki

pop

Zawód

piosenkarz, autor tekstów, przedsiębiorca, aktor

Aktywność

od 1994

Powiązania

Wierka Serdiuczka, Mandaryna

Współpracownicy
Jacek Łągwa
Zespoły
Ich Troje (od 1996)
Spooko (2000–2003)
Red Head (2004–2005)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Michał Chrystian Wiśniewski (ur. 9 września 1972 w Łodzi) – polski piosenkarz, autor tekstów, aktor, przedsiębiorca, filantrop, prezenter telewizyjny i osobowość medialna.

Od 1994 wokalista i lider zespołu Ich Troje, który założył z Jackiem Łągwą[1]. Z zespołem nagrał i wydał dziesięć albumów studyjnych: Intro (1996), ITI Cd. (1997), 3 (1999), Ad. 4 (2001), Po piąte... a niech gadają (2002), 6-ty ostatni przystanek (2004), 7 grzechów głównych (2006), Ósmy obcy pasażer (2008), Pierwiastek z dziewięciu (2017) i Projekt X (2022). Za albumy Ad. 4 i Po piąte... a niech gadają uzyskali certyfikat diamentowej płyty za sprzedaż w ponad półmilionowym nakładzie[2][a]. Z zespołem wylansował wiele przebojów, m.in.: „Prawo”, „Ci wielcy”, „A wszystko to... (bo ciebie kocham)!”, „Powiedz”, „Zawsze z Tobą chciałbym być...”, „Razem a jednak osobno”, „Tango straconych”, „Tobą oddychać chcę”, „Keine Grenzen – Żadnych granic” czy „Babski świat”, ponadto otrzymał liczne wyróżnienia, w tym nagrodę publiczności w konkursie „Premier” podczas 38. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, pięć Superjedynek. Zdobywcy nagrody publiczności i Grand Prix 24. Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w 2001. Dwukrotnie reprezentował Polskę w Konkursie Piosenki Eurowizji (2003, 2006).

W latach 2000–2003 wokalista i lider zespołu Spooko, z którym nagrał i wydał dwa albumy studyjne: Spooko, to tylko płyta (2000) i Spooko, panie Wiśniewski (2003), który został sprzedany w nakładzie ponad 350 tys. egzemplarzy. W 2004–2005 wokalista i lider zespołu Red Head. W 2005 nawiązał współpracę z ukraińską drag queen Wierką Serdiuczką, z którą współpracował nad projektem Renia Pączkowska oraz nagrał i wydał album studyjny pt. 1, 2, 3... Próba mikrofonu. Działa również się jako artysta solowy, wydał cztery albumy studyjne: Sweterek część 1, czyli 13 postulatów w sprawie rzeczywistości (2012), La Revolucion (2013), Nierdzewny / Remixed (2016) i Sweterek część 2, czyli 13 postulatów w sprawie miłości (2018). Drugą płytę promował teledyskami do singli „Piosenka jak pocałunek” i „Filiżanka”, które były najczęściej oglądanymi wideoklipami w serwisie Onet.pl. Pierwszy i czwarty album solowy nagrał we współpracy z poetą i bardem Andrzejem Wawrzyniakiem.

Działalność Wiśniewskiego jest powszechnie komentowana w mediach, m.in. za sprawą skandali obyczajowych i jego kontrowersyjnego wizerunku, a także ujawniania szczegółów życia prywatnego, np. poprzez telewizyjny reality show Jestem jaki jestem, który był emitowany przez stację TVN w latach 2003–2004. Uchodzi za jednego z najbardziej charakterystycznych polskich celebrytów. W 2006 zajął pierwsze miejsce w rankingu „100 najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu” sporządzonym przez magazyn „Forbes Polska”.

Był głównym bohaterem filmu dokumentalnego Gwiazdor, zagrał jedną z pierwszoplanowych ról w komedii kryminalnej Lawstorant i epizodyczną rolę w filmie Zamiana oraz wystąpił w spektaklu kabaretowym Chory na sukces. Prowadzi czynnie działalność charytatywną. Był jurorem, prowadzącym, uczestnikiem bądź bohaterem wielu telewizyjnych programów rozrywkowych oraz wziął udział w ogólnopolskich kampaniach reklamowych dla trzech dużych firm. Jest założycielem pierwszego klubu karaoke w Polsce i Polskiego Związku Pokera, którego jest prezesem, a także prowadził dom mody.

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 9 września 1972[3]. Jest synem Andrzeja (1947–1986) i Grażyny Wiśniewskich, która pracowała w domu opieki społecznej[4]. Ma młodszego brata[5]. Jego rodzice byli uzależnieni od alkoholu[3][6]; rozwiedli się w 1975[5] i podzielili prawami do opieki nad synami – Michał zamieszkał z ojcem, który wkrótce jednak został aresztowany[7]. Jako że jego matka straciła prawa rodzicielskie do syna, Michał trafił do Domu Dziecka w Grotnikach[8][9]. Wychowywał się w kilku rodzinach zastępczych, m.in. u rodziny Sikorskich i Nowakowskich[6][10]. We wrześniu 1986 po 10 latach rozłąki spotkał się z ojcem, który dzień później popełnił samobójstwo[9][11]. Ojcu poświęcił tekst utworu „Tango straconych”[12].

Gdy miał 14 lat, wyjechał z matką (która odzyskała prawa rodzicielskie) do Niemiec[11]. Zamieszkał w Bonn, w domu ciotki Wiesławy, siostry jego ojca[13][14], która go adoptowała, dzięki czemu Wiśniewski ma podwójne obywatelstwo[15]. Na emigracji uczęszczał do gimnazjum i szkoły muzycznej, w której uczył się gry na fortepianie[16]. Wkrótce znów zerwał kontakty z matką, która popadła w chorobę alkoholową[1]. W dorosłym życiu pogodził się z nią i pomógł wyjść z uzależnienia[5][17]. Wiśniewska opisała historię rodzinną w książce biograficznej Dziewczynka z kieliszkami, wydanej nakładem Skarpy Warszawskiej w 2021.

Po roku edukacji w Niemczech wrócił do Polski[13][18]. Wówczas zamieszkał z ciotką ze strony ojca, po czym podjął naukę w zawodowej szkole budowlanej i dorabiał, pracując jako monter wysokościowy[1][9][18]. Gdy miał 16 lat, zagrał Riffa Raffa w szkolnej inscenizacji musicalu The Rocky Horror Show w Niemczech[19][20]. Na kolejnej emigracji pracował jako sprzedawca konfekcji męskiej w domu towarowym oraz roznosił gazety i ulotki reklamowe[21]. Po powrocie do Polski w latach 90. pracował w hurtowni cebuli w Łodzi[21][22]. Bezskutecznie próbował także wprowadzić w Polsce plastikowe karty rabatowe, po czym wraz ze wspólnikiem – Markiem Galewskim – otworzył biuro tłumaczeń i biuro pośrednictwa pracy[1][14][23][24]. Kilka lat później, dzięki nawiązaniu współpracy z Instytutem Papierów Wartościowych w Monachium, wprowadził karty rabatowe dla Orbisu i Polskich Linii Lotniczych[22][24]. Po jakimś czasie zrezygnował z prowadzenia firmy, powierzając biznes wspólnikowi[25].

Działalność muzyczna

[edytuj | edytuj kod]

Kariera z zespołem Ich Troje

[edytuj | edytuj kod]

Po powrocie do Polski postanowił zrealizować nagrania kilku utworów musicalowych[19]. Nad nowymi aranżacjami piosenek początkowo współpracował z Pawłem Marciniakiem, jednak muzyk niedługo po rozpoczęciu prac wycofał się z projektu z uwagi na zobowiązania z zespołem Varius Manx[26]. Następnie, z polecenia Marciniaka, w 1994 nawiązał kontakt z Jackiem Łągwą[26]. Nagrali razem główne partie wokalne do musicalu Wielki testament opartego na tekstach François Villona, do którego Łągwa napisał muzykę i który był wystawiany w Teatrze Adekwatnym[6][27][28]. W tym czasie z Łągwą otworzył w Łodzi pierwszy w Polsce klub karaoke[1]. Zainspirowani rosnącą popularnością lokalu, założyli zespół muzyczny Ich Troje, do którego zaprosili Magdę Pokorę[1][29]. Z zespołem zadebiutował singlem „Prawo”, będącym interpretacją wiersza Prawo nieurodzonych Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej[30][31]. Z piosenką przez 16 tygodni utrzymywali się na pierwszym miejscu na liście Muzycznej Jedynki[32]. Od tamtej pory nagrał i wydał z Ich Troje dziesięć albumów studyjnych: Intro (1996), ITI Cd. (1997), 3 (1999), Ad. 4 (2001), Po piąte... a niech gadają (2002), 6-ty ostatni przystanek (2004), 7 grzechów głównych (2006), Ósmy obcy pasażer (2008), Pierwiastek z dziewięciu (2017) i Projekt X (2022). Dwa wydawnictwa, Ad. 4 i Po piąte... a niech gadają, zdobyły certyfikat diamentowej płyty za sprzedaż w ponad półmilionowym nakładzie[2][b].

W 1997 po raz pierwszy wystąpił z Ich Troje na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, biorąc udział w 34. edycji festiwalu[33]. Od tamtej pory wielokrotnie występowali w Opolu: w 2001 za piosenkę „Powiedz” otrzymali nagrodę publiczności podczas konkursu „Premier” w ramach 38. KFPP[34], w 2002 odebrali cztery statuetki Superjedynek na 39. KFPP[35], a w 2003 – nagrodę za płytę roku na 40. KFPP[36]. W 2019 zaśpiewali utwór „Zawsze z Tobą chciałbym być...” podczas koncertu „Nie pytaj o Polskę – #30LatWolności” na 56. KFPP[37].

W lipcu 2001, reprezentując Polskę, zdobyli nagrodę publiczności i Grand Prix konkursu na 24. Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn[38][39]. W marcu 2004 ruszyli w trasę koncertową po Niemczech z piosenkarzem Matthiasem Reimem, którego Wiśniewski poznał w 1996 podczas wspólnego koncertu w kraju[40][41]. Z Ich Troje dwukrotnie reprezentował Polskę w Konkursie Piosenki Eurowizji, wygrywając krajowe eliminacje: w 2003 z utworem „Keine Grenzen – Żadnych granic” i 2006 z „Follow My Heart”[42][43]. W 2003 zajęli siódme miejsce w finale 43. konkursu rozgrywanego w Rydze, zajmując drugi najlepszy wynik w historii udziału Polski w konkursie[44][45], a w 2006 – 11. miejsce w półfinale 51. konkursu w Atenach[46]. Wiśniewski uczestniczył także w niemieckich eliminacjach do Eurowizji 2003 (jako wokalista i lider grupy Troje) oraz rozważał udział w maltańskich, ukraińskich bądź austriackich eliminacjach do 50. Konkursu Piosenki Eurowizji w 2005[47][48]. W kolejnych latach wypowiadał się w mediach jako ekspert bądź komentator konkursu[49][50][51][52]. W 2006 i 2007 odbył z Ich Troje trasę koncertową po USA i Kanadzie, obejmującą po kilkadziesiąt koncertów[53].

W 2014 koncert Ich Troje pt. „Domówka” był transmitowany na żywo przez oficjalny kanał na YouTube[54]. W sierpniu 2022 na Festiwalu Weselnych Przebojów 2022 w Mrągowie zagrał jubileuszowy koncert z okazji 25-lecia istnienia Ich Troje[55][56][57].

Inne projekty zespołowe

[edytuj | edytuj kod]

Wiosną 1999 rozpoczął pracę przy projekcie Spooko[58], którego został wokalistą. 14 lutego 2000 wydał album pt. Spooko, to tylko płyta, na którym umieścił utwory Matthiasa Reima w polskim przekładzie[59]. Płytę promował teledyskami do singli „Walczyk bujaj się” i „Ja chcę”[60]. Z pierwszym singlem dotarł na szczyt wielu list przebojów w Polsce[58]. Mimo to sam album rozszedł się w nakładzie zaledwie 11 tys. egzemplarzy[60]. W 2003 wydał album pt. Spooko, panie Wiśniewski, który był sprzedawany za 5 zł jako dodatek do dziennika „Fakt”[61][62]. Mimo sprzedaży wydawnictwa w nakładzie ponad 350 tys. egzemplarzy, ZPAV odmówił przyznania albumowi certyfikatu diamentowej płyty, ponieważ potraktował go jako dodatek do dziennika[63]. 15 lutego 2004 w hali Arena w Poznaniu Wiśniewski miał zagrać jedyny koncert promujący album[64], ale odwołał go z powodu „braku czasu i sił”[65].

Pod koniec 2004 założył zespół Red Head, w którym śpiewał z czterema wokalistkami lubelskiego zespołu Matka[66]. W styczniu 2005 zapowiedział wydanie debiutanckiego albumu zespołu, na którym miały znaleźć się covery utworów wykonawców, takich jak Rosenstolz, Nena i Die Prinzen[67][68][69]. Płytę zapowiadał piosenkami: „Być pięknym” (polska wersja „Schön sein” z repertuaru Die Toten Hosen) i „Jutro będzie lepszy dzień” (polska wersja utworu Joe Dassina)[70]. Na płycie miała gościnnie zaśpiewać m.in. Wiktoria Katajew, która występowała jako chórzystka na koncertach Ich Troje[71][72][69]. Album miał ukazać się pod koniec maja[71], następnie jego premierę przesunięto o miesiąc. Album jednak nigdy się nie ukazał.

W 2005 nawiązał współpracę z Wierką Serdiuczką, z którą współpracował nad projektem Renia Pączkowska i wydał album studyjny pt. 1, 2, 3... Próba mikrofonu[73][74]. Płyta nie osiągnęła sukcesu komercyjnego[75]. Za teledysk do singla „Hop Hop Hop” Wiśniewski otrzymał nagrodę dla najbardziej kiczowatego klipu podczas 4. Festiwalu Polskich Wideoklipów „Yach Film”[76]. Planował też wspólny występ z Serdiuczką w 52. Konkursie Piosenki Eurowizji, jednak nie doszło do realizacji projektu[77].

Kariera solowa

[edytuj | edytuj kod]

W 2005 wziął udział w nagraniach charytatywnego singla „Pokonamy fale”, który powstał z myślą o ofiarach trzęsienia ziemi na Oceanie Indyjskim, a 6 lutego wystąpił na koncercie charytatywnym Pokonamy fale, podczas którego zebrano pieniądze na rzecz programu Adopcja na odległość wspierającego ofiary tragedii[78]. Napisał także tekst piosenki „To się stało”, będącej coverem utworu Petera Plate’a, wykorzystanej w ścieżce dźwiękowej do filmu Sylwestra Latkowskiego Pedofile[79]. 28 października 2008 w Teatrze Wielkim w Łodzi zagrał telewizyjny koncert „Zawsze naprzód, nigdy wstecz – Michał Wiśniewski i Przyjaciele” na Polsacie, podczas którego wykonał swoje największe przeboje[80].

Wiśniewski (2007)

W kwietniu 2010 wydał utwór „Requiem/Katastrofa Tu154M Smoleńsk” w hołdzie ofiarom katastrofy lotniczej w Smoleńsku[81]. W sierpniu 2010 zapowiedział nagranie płyty z poezją śpiewaną[82]. Nawiązał współpracę z Andrzejem Wawrzyniakiem, poetą i liderem zespołu Drużyna Wawrzyna, z którym nagrał swój debiutancki album studyjny pt. Sweterek część 1, czyli 13 postulatów w sprawie rzeczywistości, wydany 21 lutego 2012[83]. Z płytą dotarł do 43. miejsca oficjalnej listy sprzedaży[84]. Z kolejnym, wydanym w 2013 albumem pt. La Revolucion, dotarł na 36. miejsce listy[85]. Pierwszym singlem z płyty był utwór „Piosenka jak pocałunek”, do którego zrealizował teledysk, będący w pierwszym tygodniu po premierze najczęściej oglądanym wideoklipem w serwisie Onet.pl[86]. Teledysk do kolejnego singla, „Filiżanka”, był szeroko krytykowany w ogólnopolskich mediach[87][88][89][90]. 12 listopada wystąpił podczas koncertu w Teatrze Polskim z okazji 10-lecia działalności dziennika „Fakt”[91], a w grudniu wydał teledysk do świątecznego singla „Bo zimą”[92]. W latach 2015–2017 występował podczas plenerowych koncertów pt. „Sylwestrowa moc przebojów”, których organizatorami byli włodarze miasta Katowice i telewizja Polsat[93][94][95].

17 czerwca 2016 wydał trzeci solowy album pt. Nierdzewny / Remixed, z którym dotarł do 43. miejsca listy sprzedaży[96][97]. Płytę promował singlami „Nie zatrzymasz mnie” i „Krzyk”, który nagrał w duecie z Justyną Majkowską[98][99]. Również w 2016 nagrał refren do utworu rapera Milion Terapii „Różaniec emigranta”[100]. 18 sierpnia 2017 wystąpił podczas Festiwalu Weselnych Przebojów w Mrągowie[101]. 20 kwietnia 2018 wystąpił jako gość muzyczny w siódmym odcinku ósmej edycji programu rozrywkowego Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami[102]. 8 września w Opolu zagrał koncert z okazji 30-lecia działalności artystycznej, w którym wzięli udział m.in. Jackiem Łągwą i Agatą Buczkowską z Ich Troje, a także Justyna Majkowska i Anna Świątczak, Etiennette i Vivienne Wiśniewskie oraz przyjaciele wokalisty: Bartek Wrona, Gabriel Fleszar i Andrzej Wawrzyniak[103]. 26 października wydał czwarty solowy album pt. Sweterek część 2, czyli 13 postulatów w sprawie miłości, który nagrał z Andrzejem Wawrzyniakiem[104]. Płytę promował teledyskami do singli: „Recepta na miłość” i „Zagubieni”. 31 grudnia wystąpił podczas Sylwestrowej nocy przebojów na Stadionie Śląskim w Chorzowie[105]. 6 maja 2019 wydał singiel „Z nikim nie jest tak”, którego słowa – według wielu portali internetowych – dotyczyły Dominiki Tajner[106]. 17 sierpnia 2019 ponownie wystąpił na Festiwalu Weselnych Przebojów w Mrągowie[107][108].

24 stycznia 2020 zaprezentował piosenkę „Piątek”, która spotkała się z pozytywną reakcją słuchaczy[109]. W czerwcu zapowiedział wydanie solowego albumu pt. Się ściemnia, na którym miał umieścić własne interpretacje kilkunastu swoich ulubionych, polskich utworów[110][111]. 22 czerwca wydał pierwszą piosenkę z płyty, cover przeboju zespołu Aya RL „Skóra”[112]. Płyta, której premiera była planowana na jesień, nigdy się nie ukazała.

W maju 2023 wydał singiel „Ikar” nagrany w duecie z córką Etiennette, będący polskojęzycznym coverem przeboju „Viens Viens” z repertuaru Marie Laforêt[113].

Działalność aktorska

[edytuj | edytuj kod]

Był głównym bohaterem filmu dokumentalnego Sylwestra Latkowskiego Gwiazdor, którego premiera odbyła się 27 września 2002[114][115][116]. Był także jednym z bohaterów kolejnego dokumentu reżysera pt. Nakręceni, czyli szołbiznes po polsku z 2003[117].

Za pierwszoplanową rolę Fraglesa, inteligenta uzależnionego od hazardu w komedii kryminalnej Mikołaja Haremskiego Lawstorant (2005), otrzymał tytuł najgorszego aktora w plebiscycie czytelników Wirtualnej Polski[118][119][120]. Zagrał epizodyczną rolę Loletty Billas, transwestyty przypominającego wizerunkiem Violettę Villas w filmie Konrada Aksimowicza Zamiana (2009)[121]. Pojawił się także gościnnie w serialach: Daleko od noszy (2008), Niania (2009), Młodzi lekarze (2017) i Lombard. Życie pod zastaw (2019)[122][123][124][125].

W 2018 zagrał w spektaklu kabaretowym Chory na sukces w reżyserii Stefana Friedmanna[126].

Pozostałe przedsięwzięcia

[edytuj | edytuj kod]

W 1997 wraz z Matthiasem Reimem założył firmę Reim Music Factory zajmującą się prowadzeniem interesów Ich Troje i innymi projektami związanymi z przemysłem muzycznym, a także udostępniającą studio nagraniowe na przedmieściach Łodzi[127]. Na początku lat 2000. otworzył oddział firmy, Karaoke Star Factory, pod której szyldem chciał organizować imprezy karaoke[128].

Wystąpił w wielu programach rozrywkowych o tematyce muzycznej; był jurorem w dwóch edycjach konkursu karaoke Shibuya (2006–2007) na Viva Polska[129][130], kapitanem jednej z drużyn w programie TVP2 Bitwa na głosy (2011)[131], a także gościem programów: Szansa na sukces (2001, 2006)[132], Przebojowe dzieci (2008)[133] i Viva Spot (2010) zrealizowanego z okazji 200. rocznicy urodzin Fryderyka Chopina[134] oraz jednym z komentatorów w cyklu Gwiazdy Eurowizji (2014)[135]. Zasiadł w jury drugiego półfinału Szansy na sukces (2020) wyłaniającego reprezentanta Polski w 18. Konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci odbywającym się w Warszawie[136]. W latach 2021–2022 był jurorem programu rozrywkowego Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo[137].

Wiśniewski (2017)

Był głównym bohaterem, a następnie też współprowadzącym reality show Jestem jaki jestem (2003–2004)[138][139]. Za realizację pierwszej edycji otrzymał honorarium w wysokości miliona dolarów[6][140]. Współprowadził program Serce masz tylko jedno (2004)[141], prowadził program Opowiedz nam swoją historię (2010)[142], był jurorem w teleturnieju Gotowi na ślub (2009)[143], bohaterem jednego odcinka W domu u... (2008)[144], a także uczestnikiem programów Dzień kangura (2007)[145] i Mów mi mistrzu (2017)[146] oraz teleturniejów Big Music Quiz (2018)[147] i To był rok! (2019)[148]. W 2005 zrealizował dla Polsatu nagrania pilotażowego odcinka talk-show Pokaż swoją prawdziwą twarz, który jednak nie trafił na antenę stacji[149][150]. Gościł w talk-shows: Szymon Majewski Show (2005, 2007, 2008)[151][152], Europa da się lubić (2008)[153], Męski punkt widzenia (2010)[154], Wielka draka o dzieciaka! (2010)[155], Bagaż osobisty (2011)[156], Plejada na żywo (2016)[157], Gwiazdy Cejrowskiego (2017)[158][159], The Story of My Life. Historia naszego życia (2018)[160] i Oczami matki (2018)[5]. W 2016 był bohaterem roastu organizowanego z okazji pięciolecia działalności grupy komików Stand-Up Polska[161][162]. Wielokrotnie odrzucał propozycję udziału w programie Taniec z gwiazdami[6]. Często gości w programach porannych Dzień dobry TVN i Pytanie na śniadanie jako gość muzyczny, ekspert bądź bohater reportaży poświęconych jego życiu i działalności artystycznej[163][164][165][166][167]. Wystąpił w teledysku do piosenek: Aniqi „A Man Like You” (2010), Pauli Marciniak „Flashing Lights” (2010), zespołu Nocny Kochanek „Zdrajcy metalu” (2017) oraz Artura Gotza „Janusz i Grażyna” (2019), Quebonafide „Pije wóde i słucham Ich Troje” (2020)[168][169][170][171][172].

Był jedną ze „100 najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu” według danych magazynu „Forbes Polska”; jego wizerunek został wyceniony przez reklamodawców na: 737,5 tys. zł w 2006 (1. miejsce), 340 tys. zł w 2007 (62. miejsce), 415 tys. zł w 2008 (25. miejsce)[173][174][175]. W 2006 reklamował ofertę Sami swoi sieci telefonii komórkowej Plus, jednak przedsięwzięcie nie pomogło w jej promocji, przez co Polkomtel zrezygnował ze współpracy z piosenkarzem[176][177]. Według „Rzeczpospolitej” Wiśniewski za udział w reklamach zainkasował 737,5 tys. zł, co uplasowało go na pierwszym miejscu listy najbardziej popularnych i najlepiej zarabiających polskich gwiazd[178]. Trzykrotnie wystąpił również w kampanii reklamowej sieci sklepów Avans (2007–2008, 2009, 2012–2013), z czego za ostatnią zainkasował kwotę w wysokości 1 mln zł[179][180][181][182]. 7 listopada 2008 wystąpił na otwarciu sklepu Mega Avansu w Koninie[183]. Pojawił się też w reklamie firmy bukmacherskiej Unibet (2007) i SKOK Wołomin (2014)[184][185].

W 2005 stworzył kolekcję ubrań RedHead by New Yorker[186]. W październiku 2005 otworzył w Konstancinie butik „Xavier Fabienne”, dla którego projektował ubrania[187][188][189]. W 2006 wykupił większość udziałów w warszawskim klubie Extravaganza, jednak lokal nie przyniósł zysków[188][190][191]. Również w 2006 nawiązał współpracę z siecią kiosków Ruch, do których w ramach akcji „Ruch i Muzyka” wprowadził w niskich cenach płyty kompaktowe polskich i zagranicznych twórców, m.in. siódmy album Ich Troje pt. 7 grzechów głównych, który sprzedał się w nakładzie 200 tys. egzemplarzy[192][193][194][195]. W 2008 ogłosił rozpoczęcie współpracy z siecią HMI, z którą zajmował się sprzedażą ubezpieczeń emerytalnych[196]. W 2011 jego finansami zajęła się ówczesna narzeczona, a później żona, Dominika Tajner[197]. W maju 2018 ogłosił upadłość konsumencką[198].

Jest założycielem i prezesem Polskiego Związku Pokera, właścicielem internetowego kasyna Wiśniewski Casino oraz witryn internetowych o tematyce pokerowej: Wiśniewski Pokeroraz Polish Rounders[199][200][201][202][203][204]. Prowadzi transmisje z niektórych rozgrywek w serwisie Twitch.tv[205]. Jest pasjonatem lotnictwa i akrobacji lotniczej, ma licencję pilota samolotu[206]. Pilotażu uczył się pod okiem Lecha Marchelewskiego[207]. Bierze również udział w rajdach samochodowych[197][208].

31 grudnia 2003 ukazało się sylwestrowe wydanie dziennika „Fakt”, w którym Wiśniewski redagował sekcję „Ludzie strony”[209]. Od grudnia 2006 do października 2014 prowadził blog internetowy w serwisie OnetBlog[210], który początkowo pisał wraz z ówczesną żoną, Anną Świątczak[211]. Jak wyjaśnił, traktował go jako „publiczną formę dementowania kłamstw na swój temat”[197]. Dwa miesiące po otwarciu odnotowano 3 mln odwiedzin bloga[212]. W latach 2015–2016 prowadził blog w serwisie NaTemat.pl[213].

Charakterystyka muzyczna i inspiracje

[edytuj | edytuj kod]

Nie ma wykształcenia muzycznego[6]. Śpiewa gardłowo[6]. Nie uważa się za wokalistę, poza tym „woli stać na estradzie i tworzyć klimat niż przeciętnie śpiewać”[214]. Deklaruje się jako fan opery i musicalu[6], który miał wpływ na jego twórczość solową i z Ich Troje[215]. Lubi także słuchać metalu i punka[6], z którego – jak twierdzi – się wywodzi[23].

Na scenie w ramach Polsat SuperHit Festival (2023)

Z Ich Troje wykonuje piosenki głównie popowe, pop-rockowe[216][217] i rockowe[218][215] oraz ballady[219], a także utwory inspirowane rockiem gotyckim, punk rockiem i heavy metalem[220]. Nagrywał też utwory z gatunku dance[215], gospel[221] i country[221]. Niektóre piosenki Ich Troje są, spolszczonymi przez Wiśniewskiego, coverami utworów niemieckich artystów, takich jak Die Toten Hosen[222][223], Matthias Reim, Rosenstolz, Falco, Die Ärzte czy Rich Mullins[224].

Pod koniec 2004 założył rockowy zespół Red Head[66]. W 2005 zrealizował projekt Renia Pączkowska, na którego potrzeby stworzył kilkanaście utworów zachowanych w stylistyce „weselno-discopolowej”[73] i występował na scenie jako drag queen[73][225]. Solowo wydaje płyty popowe i z poezją śpiewaną[226]. Po wydaniu albumu pt. Nierdzewny uznał, że „wraca do źródeł”[221].

Od początku działalności artystycznej zajmuje się pisaniem tekstów piosenek[227]. Jako autor tekstów zadebiutował słowami do utworu „Ci wielcy”[228]. Po rozpadzie trzeciego małżeństwa w 2009 na jakiś czas zrezygnował z pisania tekstów[229].

Za swój wokalny wzór uznaje Mietka Szcześniaka, określając go „najlepszym wokalistą w Polsce”[214]. Inspiruje się również postacią Franka Sinatry[1][214][230] oraz ceni Michała Bajora i Korę[231]. Jest fanem twórczości poetów Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej[232] i Wojciecha Młynarskiego, którego uważa za „geniusza”[230]. Jak przyznaje, medialne zainteresowanie zawdzięcza Ninie Terentiew, którą nazywa swoją „medialną matką”[233].

Wizerunek

[edytuj | edytuj kod]

Styl i tatuaże

[edytuj | edytuj kod]

Styl ubierania się Wiśniewskiego jest szeroko komentowany w mediach[234], a jego kreacje sceniczne określane są m.in. jako „ekstrawaganckie” i „tandetne”[235].

Wiśniewski od 2011 nosi implanty zębów[236]. Dużo komentarzy w mediach wywołują fryzury artysty[237]. Ma naturalnie czarne włosy, które przefarbował na blond na potrzeby występu w musicalu The Rocky Horror Show[20]. W pierwszych latach funkcjonowania Ich Troje znów nosił czarne włosy. Przed wydaniem albumu Ad. 4 chciał zafarbować je na niebiesko, jednak z powodu braku takiej farby postawił na czerwień[238]. Nowa fryzura stała się jego znakiem rozpoznawczym[6][239]. Pod koniec 2004 na potrzeby realizacji filmu Lawstorant wrócił do czarnych włosów[240]. Następnie wrócił do czerwonej fryzury, a na przełomie 2004 i 2005 nosił białe pasemka[22]. W latach 2005–2006 na potrzeby współpracy reklamowej z siecią komórkową Sami Swoi (Polkomtel SA) ufarbował włosy na zielono[241][242]. W okresie promocji płyty 7 grzechów głównych przefarbował włosy na różowo/malinowo[237][243], a w 2007 na pomarańczowo (na potrzeby działań reklamowych dla sieci sklepów Avans)[179]. Następnie powrócił do czerwonych włosów, aż do 2013, kiedy przed wydaniem płyty La Revolucion przefarbował się na czarno[244][245]. W tym czasie zmienił wizerunek, pozbywając się kolczyków i modyfikując styl ubioru[246]. W 2015 powrócił do czerwonego koloru włosów[6].

Wiśniewski (2013)

Ma na ciele kilka kolczyków (m.in. nad brwią i pod dolną wargą)[247][239] oraz 14 tatuaży[248]; ma wytatuowany m.in. wizerunek głównego bohatera filmu Maska na ramieniu (to pierwszy tatuaż Wiśniewskiego)[249], a także logo Ich Troje (stylizowane na wzór etruski) na przedramieniu[239], napis „I’ll never beg for love again” na plecach[6], godło Polski na plecach[248] oraz daty urodzin dzieci wraz z inicjałami ich imion[250]. Miał również tatuaże dedykowane żonom: podobiznę trzeciej żony Anny Świątczak na łydce oraz napis „Dominika” nawiązujące do imienia czwartej żony, Dominiki Tajner[251]; oba tatuaże przerobił po rozstaniu z partnerkami[250].

Media często zwracają uwagę na niepospolite, oryginalne imiona, które nadał dzieciom[252][219]. Zapytany o to w wywiadzie dla Onet.pl w 2006, stwierdził: Dzieci są dla mnie czymś bardzo wyjątkowym i dlatego wybrałem imiona Xaviera, Fabienne, Etiennette, ponieważ są one bardzo rzadko używane. Przez to chciałem nadać dzieciom wyjątkowość[214]. Ma także najmłodszą córkę o imieniu Vivienne oraz synów: Falco Amadeusa[253] i Noëla Cloé[254].

W prasie często komentowane są również związki Wiśniewskiego, w tym kolejne śluby i rozwody z żonami[255][256][219].

Działalność charytatywna

[edytuj | edytuj kod]

Wokalista prowadzi czynnie działalność charytatywną. Regularnie odwiedza podopiecznych domów dziecka[6][257][219][258] i pacjentów klinik zdrowotnych[259][260]. W 2004 przygotował świąteczne paczki dla podopiecznych kilku domów dziecka i od tamtej pory rokrocznie organizuje akcję bożonarodzeniową „Wiśnia dzieciom”[261]. W 2006 przekazał na Dom Dziecka w Grotnikach honorarium w wysokości 10 tys. zł, które otrzymał za prawo do publikacji zdjęć swojej córki Etiennette na łamach dziennika „Fakt”[262]. W styczniu 2007 przekazał placówce 2,5 tys. dol., które zebrał dzięki sprzedaży swojej kurtki podczas koncertu w New Jersey[53].

W kwietniu 2003 podczas pikniku „Odnawiamy nadzieję” na Torze Wyścigów Konnych Służewiec przekazał na licytację charytatywną motocykl z programu Jestem jaki jestem, a zebrane dzięki temu 3,5 mln zł zasiliły konto Fundacji TVN „Nie jesteś sam”, która przeznaczyła je na remont Centrum Zdrowia Dziecka[263][264]. W styczniu 2005 zaangażował się w zbiórkę pieniędzy na rzecz ofiar tsunami na tajskiej wyspie Phuket[265]. W trakcie trasy koncertowej Ich Troje Avans/Carlsberg Tour 2007 firma Avans miała zgodzić się na przekazanie na cele dobroczynne po 10 tys. zł za każdy z koncertów trasy, jeżeli co najmniej 20 osób przyszło na wydarzenia z włosami przefarbowanymi na pomarańczowo i niebiesko[266][267]. W grudniu 2007 przekazał świąteczne paczki podopiecznym 13 wybranych domów dziecka[268]. W 2012 przekazał 150 par butów dzieciom z ośrodka wychowawczego w Katowicach[269].

W 2007 pomógł Violetcie Villas, wówczas żyjącej w słabych warunkach mieszkaniowych[270], zapraszając ją na święta bożonarodzeniowe do swej willi[271][272].

W 2004 i 2005 występował w koncertach charytatywnych I ty możesz zostać Świętym Mikołajem[273][274]. W 2008 zaangażował się w akcję dobroczynną Fundacji Polsat pt. „Wystarczy chcieć”[275], a w 2013 – w akcję „Pomaganie jest trendy”[276].

Procesy sądowe

[edytuj | edytuj kod]

W latach 90. został skazany na rok i osiem miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu i 450 tys. złotych kary za dopuszczenie się oszustw finansowych, przez które miał narazić łódzki oddział Telewizji Polskiej, którego ówczesnym szefem był Marek Markiewicz, na straty w wysokości kilkuset tys. złotych[1].

W latach 2002–2003 wszczęto dwa postępowania przeciwko Wiśniewskiemu, który miał pobić fotoreporterów[1][277].

We wrześniu 2003 został oskarżony w procesie karnym o nieumyślne uszkodzenie ciała siedemnastoletniej Moniki Obarzanek, do czego miało dojść w październiku 2001 podczas koncertu w hali Polonia w Częstochowie[278]. Wiśniewski miał skoczyć ze sceny na publiczność, doprowadzając do wstrząśnienia mózgu oraz stłuczenia głowy, biodra i uda u poszkodowanej. Nie przyznał się do winy, a jego obrońca wnioskował o przesłuchanie świadków zdarzenia m.in. członków zespołu i pracowników ochrony. Wcześniej, w trakcie rozprawy pojednawczej w marcu 2003 Wiśniewski stwierdził, że byłby gotowy zapłacić żądaną przez poszkodowaną kwotę 50 tys. zł odszkodowania, ale nie na rzecz kobiety, a na cel społeczny, bo „nie czuje się winny sytuacji”[279][280]. 25 listopada 2004 Sąd Rejonowy w Częstochowie uznał Wiśniewskiego winnym i skazał go na 6 tys. grzywny na rzecz skarbu państwa, 1,5 tys. zł nawiązki oraz pokrycie kosztów procesu; muzyk złożył apelację od wyroku[281][278] i ostatecznie został uniewinniony[282].

W 2003 wraz z Jackiem Łągwą i wytwórnią Universal Music Polska (UMP) został pozwany przez Piotra Bogdanowicza o bezprawne wykorzystanie fragmentów jego wierszy i aforyzmów w tekście piosenki „Jeanny – End of the Story”[283]. Po koncercie Ich Troje w 1998 w Zakładzie Karnym w Potulicach autor miał wręczyć maszynopisy Wiśniewskiemu, jednak nie zgodził się na ich wykorzystywanie, a chciał jedynie, by wokalista je przeczytał i ocenił[284][285]. W lipcu 2007 adwokat Wiśniewskiego przedstawił artykuł prasowy sugerujący, że to Bogdanowicz popełnił plagiat, inspirując się w tekstach twórczością poety Józefa Barana[286], który potwierdził informację i również oskarżał Bogdanowicza o kradzież tekstu[287][288]. Sąd Okręgowy uznał Wiśniewskiego i resztę oskarżonych winnymi bezprawnego przywłaszczenia utworu, jednak wokalista złożył wniosek do Sądu Apelacyjnego. Ten jednak 10 grudnia 2008 oddalił wniosek i podkreślił, że artysta wykorzystał utwory Bogdanowicza w zmienionej formie i treści, nie uzyskując jego zgody[289]; Ich Troje i UMP zostali zmuszeni do wypłacenia 70 tys. zł i 2,9 tys. zł kosztów procesowych Bogdanowiczowi za naruszenie praw autorskich[290]. Wiśniewski nie przyznał się do winy[291].

W październiku 2003 pozwał redakcję „Super Expressu” za artykuł pt. Niewierny, w którym napisano, że po nagraniu pierwszej edycji programu Jestem jaki jestem miał wyrzucić z posiadłości psa[292].

W marcu 2005 był przesłuchiwany na policji w charakterze podejrzanego o wyłudzenie poświadczenia nieprawdy w związku z rzekomym zdobyciem nielegalnie prawa jazdy na motocykl w Szkole Nauki Jazdy w Brzezinach[293].

W listopadzie 2006 w Prokuraturze Rejonowej w Pabianicach postawiono mu zarzut działania na szkodę spółki Reim Music Factory Polska[294], której był wiceprezesem w latach 1998–2002[1], oraz narażenie jej na straty w wysokości 3 mln zł[266]. Groziło mu 10 lat pozbawienia wolności[266]. W kwietniu 2007 stanął przed Sądem Rejonowym w Pabianicach, a w oświadczeniu uznał, że „kłamstwem jest informacja, jakoby w zeznaniu podatkowym za 2001 rok zaniżył wartość obrotów Reim Music, co zaowocowało tym, że w wyniku kontroli skarbowej fiskus obciążył spółkę dodatkowym podatkiem w wysokości 700 tys. zł”[266].

Na początku 2007 został pozwany przez swoją byłą menedżerkę, Katarzynę Kanclerz, za pomówienia, których miał dopuszczać się we wpisach na autorskim blogu internetowym[295].

W listopadzie 2013 poinformował o procesie karnym skierowanym przeciwko chorej psychicznie fance, która miała nękać rodzinę Wiśniewskiego[296][297][298].

W październiku 2021 w Prokuraturze Okręgowej Warszawa-Praga postawiono podejrzanemu zarzut niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości (art. 286 k.k. w zw. z art. 294 k.k.) SKOK Wołomin na kwotę 2,8 miliona złotych. Na podejrzanego nałożono zakaz kontaktowania się z określonymi osobami oraz zakaz opuszczania kraju z zatrzymaniem paszportu[299]. W październiku 2023 zapadł wyrok w tej sprawie. Sąd uznał, że oskarżony jest winny zarzucanych mu czynów i wymierzył mu karę 1,5 roku pozbawienia wolności, grzywnę w wysokości 80 tysięcy złotych i nakazał pokrycie kosztów procesowych[300].

Wpływ na popkulturę

[edytuj | edytuj kod]

Nazywany jest najbardziej kontrowersyjnym artystą polskiej sceny rozrywkowej oraz jedną z najbardziej charakterystycznych i ekscentrycznych osób z polskiego show-biznesu[301][302][303]. Uchodzi również za jedną z najpopularniejszych osób publicznych w Internecie, a także za skandalistę, osobę skupiającą na sobie uwagę mediów oraz znaną z sensacji obyczajowych i pikantnych wypowiedzi, m.in. o innych bohaterach show-biznesu[255][215][197][304][214][305][306][307][308]. W ankiecie sporządzonej przez Instytut ARC Rynek i Opinia w 2010 zajął trzecie miejsce w rankingu „najbardziej irytujących gwiazd”, zdobywszy ok. 58% głosów wszystkich badanych[309], jak też drugie miejsce w rankingu „gwiazd, które szczyt kariery ma już za sobą” (57,8% głosów)[310].

Mateusz Witkowski z serwisu popmoderna.pl w artykule poświęconym zespołowi Ich Troje nakreślił cechy charakterystyczne Wiśniewskiego, które – według autora – miały znaczący wpływ na sukces, jaki odniósł: „(…) w zręczny sposób odgrywał, rozgrywał rozmaite, mniej lub bardziej lokalne toposy i narracje, którymi żywiła się od dawna popkultura. (...) Pierwszy z nich to lennonowski mit porzuconego chłopca. O trudnym dzieciństwie wokalisty słyszał każdy, bo i nie dało się o nim nie usłyszeć. (...) Z odrzuceniem, brakiem domu i niezbędną w tym wypadku samodzielnością wiąże się z kolei mit self-made mana. Wiśniewski wchodził jednak do show-biznesu jako młody przedsiębiorca, jako facet znikąd, który odniósł względny sukces finansowy”[19]. Fenomen Michała Wiśniewskiego opisali socjolodzy Agnieszka Zielonka-Sujkowska i Artur Górecki, którzy stwierdzili: Fenomen buduje się na atrakcyjnych społecznie cechach. Z jednej strony – żywiołowość, ale z drugiej – ciepło i przywiązanie do rodziny. Michał Wiśniewski spełnia idealnie te wymagania[22]. Specjalista od wizerunku i promocji Bartłomiej Zobek stwierdził za to, że „Wiśniewski ma w sobie sporo ze współczesnego polityka, który wyznaje zasadę: nieważne, co mówią, ważne, że mówią. No, i koniecznie w telewizji. To fenomen, kontrowersyjna postać, ale takich właśnie wyrazistych ludzi media uwielbiają. I on doskonale zdaje sobie z tego sprawę”[22]. Paweł Piotrowicz na łamach serwisu Onet.pl określił Wiśniewskiego jako „bardzo sympatycznego rozmówcę, który nie unika odpowiedzi na żadne, nawet te niewygodne pytania”[215]. Rafał Skrzeczka przygotował dla serwisu listę „dziesięciu powodów, by lubić Michała Wiśniewskiego”, wśród których wymienił m.in. bycie „outsiderem” i showmanem, a także brak obaw przed krytyką innych celebrytów oraz sukces w Konkursie Piosenki Eurowizji[311].

Był pierwszym polskim artystą, który wizualizował występy sceniczne, tzn. angażował tancerzy i wykorzystywał efekty pirotechniczne na koncertach w całym kraju[312]. Zdaniem mediów w trakcie występów posługiwał się „monstrualnym kiczem”, za który część odbiorców go ceniła, a cześć krytykowała[214]. Sylwester Latkowski po premierze swojego filmu dokumentalnego Gwiazdor (2003) o Wiśniewskim stwierdził, że artysta „na Zachodzie Europy czy w Stanach Zjednoczonych byłby najprawdopodobniej człowiekiem sukcesu”[114]. W 2004 został uznany „najstraszliwszą postacią show-biznesu” podczas Letniego Festiwalu Grozy w Toruniu[313].

Wiśniewski jest jedynym polskim celebrytą, który zrealizował własne, codzienne reality show w telewizji[255]. Program Jestem jaki jestem był emitowany w TVN w latach 2003–2004 i doczekał się dwóch edycji[314][315].

Wojciech Kalarus w charakteryzacji na Michała Wiśniewskiego

Wiśniewski został dwukrotnie sparodiowany w Rozmowach w tłoku, końcowej części programu Szymon Majewski Show[316], gdzie w jego rolę wcielał się Wojciech Kalarus. Ponadto w postać artysty wcielili się m.in. Przemysław Kossakowski w programie TTV Kossakowski. Być jak...[317], Marek Kaliszuk, Joanna Jabłczyńska i Filip Lato w programie rozrywkowym Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo[318][319][320], Mariusz Pudzianowski w programie Polsatu Tylko nas dwoje[321], Paweł Konnak w programie Gwiazdy tańczą na lodzie[322], Waldemar Sierański podczas Kabaretu na żywo[323], Szymon Majewski w parodii teledysku do piosenki „Filiżanka”[324] i Michał Sieńkowski w programie rozrywkowym Polsatu Przeboje z drugiej ręki[325].

W 2003 został bohaterem książki Davida Schaha pt. Ich, którą wydał na niemieckim rynku Alfred Reimann, były wspólnik Michała Wiśniewskiego. W publikacji, która ukazała się w Polsce pt. Ich Troje – Cała prawda o Michale Wiśniewskim, autor opisał m.in. szczegóły interesów prowadzonych z Wiśniewskim[326][327]. Rozmowę artysty o ojcu i ojcostwie opublikowano w książce Soni Ross pt. Tata, wydanej w 2012 przez Wydawnictwo Prószyński i S-ka[328].

21 stycznia 2005 w galerii Okna została otwarta wystawa Kamila Dąbrowskiego Było jak było, której bohaterem był Wiśniewski. Instalacja obejmowała fresk przedstawiający podobiznę artysty oraz okładki płyt Ich Troje zaprojektowane przez artystę, ilustracje do tekstów czy plakaty[329][330][331]. Podpis Wiśniewskiego został częścią wystawy Czy mogę prosić o autograf?, prezentowanej w Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu[332].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]
Michał Wiśniewski z ówczesną żoną Dominiką Wiśniewską (2018)
Na scenie z córką Etiennette (2023)

W przeszłości miewał relacje homoseksualne[6][304][333]. W latach 1996–2001 był żonaty z Magdą Femme. Zgodnie ze słowami piosenkarki, małżeństwo było ukrywane przed mediami z obawy o rosnącą ówcześnie popularność Ich Troje[334][335]. 11 lutego 2002 wziął ślub cywilny z Martą Mandaryną Mandrykiewicz[336], a 10 grudnia 2003 w Kirunie wziął z nią ślub kościelny, który 11 dni później był retransmitowany na TVN[140], a fotorelacja z uroczystości została opublikowana w dzienniku „Fakt”[337]. Mają dwoje dzieci, Xaviera Michała (ur. 24 czerwca 2002) i Fabienne Martę (ur. 21 sierpnia 2003)[338][339]. Rozwiedli się 18 kwietnia 2006[340]. 29 lipca 2006 w swojej posiadłości w Magdalence wziął ślub z Anną Świątczak, a 10 marca 2007 wzięli ślub kościelny w kapliczce Little Church w Las Vegas[341][342][343]. Mają dwie córki, Etiennette Annę (ur. 17 września 2006) i Vivienne Viennę (ur. 2 lutego 2008)[344][345][346]. Rozwiedli się 28 czerwca 2011[347]. Wszystkie dzieci wychował w duchu chrześcijaństwa[348]. 30 czerwca 2012 poślubił Dominikę Tajner[349], córkę Apoloniusza Tajnera, ówczesnego prezesa Polskiego Związku Narciarskiego. Razem wychowywali jej syna Maksymiliana z pierwszego małżeństwa. 12 marca 2019 Tajner-Wiśniewska poinformowała o złożeniu pozwu rozwodowego przez męża, a 30 września 2019 się rozwiedli[350][351]. Następnie związał się z Polą, której oświadczył się w grudniu 2019 i którą poślubił w marcu 2020, ale z uwagi na pandemię COVID-19 wesele odbyło się ponad dwa lata później wraz z odnowieniem przysięgi małżeńskiej[352][353][354][355]. Mają dwóch synów, Falco Amadeusa (ur. 29 stycznia 2021)[356] i Noëla Cloé (ur. 16 maja 2023)[254].

Mieszka w willi w Magdalence[232]. Miał również willę w Łazach[215].

Cierpi na łuszczycę[357]. W czerwcu 2012 przeszedł operację wycięcia złośliwego guza podskórnego na pośladku[358]. Jest niepijącym alkoholikiem[357].

Deklaruje się jako „skrajnie nastawiony liberał” i przeciwnik rządów Prawa i Sprawiedliwości[215][312][221][359].

Jest ewangelikiem[360].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz więcej w artykule Ich Troje, w sekcji Dyskografia.
 Zobacz więcej w artykule Spooko, w sekcji Dyskografia.
Albumy studyjne
Rok Tytuł Pozycja na liście
POL
2012 Sweterek część 1, czyli 13 postulatów w sprawie rzeczywistości 43[361]
2013 La Revolucion
  • Data: 26 listopada 2013
  • Wydawca: My Music
 36[85]
2016 Nierdzewny / Remixed (Michał Wiśniewski i Ich Troje)
  • Data: 17 czerwca 2016[362]
  • Wydawca: Tajner.Co
 43[97]
2018 Sweterek część 2, czyli 13 postulatów w sprawie miłości
  • Data: 26 października 2018
Albumy koncertowe
Rok Tytuł
2017 Sweterek w Teatrze STU
2019 Wiśniewski Akustycznie[363]
Kompilacje
Rok Tytuł
2018 30 lat na scenie Michała Wiśniewskiego

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Filmy
Seriale

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Kategoria Tytułem Konkurs/Nagroda Nota Źródło
2001 Grand Prix „Powiedz” Nagroda publiczności – XXXVIII KFPP w Opolu Wygrana [34]
Nagroda publiczności – Festiwal Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn Wygrana
Grand Prix Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn Wygrana
Grupa roku Ich Troje Fryderyki 2001 Nominacja [364]
Album roku – Pop Ad. 4 Nominacja
2002 Grupa roku Ich Troje Fryderyki 2002 Nominacja [365]
Najlepsza kreacja aktorska „Tango straconych” XI Festiwal Videoclipów Yach Film 2002 Wygrana
Najlepszy zespół Ich Troje Superjedynki XXXIX KFPP w Opolu Wygrana [35]
Przebój roku „Powiedz” Wygrana
Najlepsza płyta popowa Ad.4 Wygrana
Wydarzenie roku Sukces zespołu Ich Troje Wygrana
Wokalista roku Mikrofony Popcornu Wygrana
Zespół roku Ich Troje Wygrana
Piosenka roku „Powiedz” Wygrana
2003 Zespół roku Ich Troje Wygrana [366]
Wokalista roku – Polska Wygrana
Płyta pop Po piąte... A niech gadają! Superjedynki XL KFPP w Opolu Wygrana [36]
2004 Muzyka Ich Troje Telekamery 2004 Nominacja
Wydarzenie roku Eska Music Awards 2004 Wygrana [367]
2018 Korona Kielc Festiwal Muzyki Radiowej w Kielcach Wygrana [368]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Zgodnie z kryteriami przyznawania wyróżnień przez ZPAV od 1997 do 2002.
  2. ↑ Zgodnie z kryteriami przyznawania wyróżnień przez ZPAV od 1997 do 2002 roku.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j Michał Wiśniewski: Za nim się nie trafi, [w:] Onet.pl [online], kultura.onet.pl, 2 października 2002 [dostęp 2019-09-10] (pol.).
  2. ↑ a b ZPAV: diamentowe płyty. zpav.pl. [dostęp 2010-02-28]. (pol.).
  3. ↑ a b Grabowski 2001 ↓, s. 103.
  4. ↑ Wiśniewska 2021 ↓, s. 162.
  5. ↑ a b c d „Oczami matki”: Grażyna Wiśniewska, mama Michała, gościem Małgorzaty Ohme. [w:] Onet.pl [on-line]. kobieta.onet.pl, 2018-03-27. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  6. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Hubert Kęska, Jakub Białek: Wypiłem w życiu sześć tysięcy litrów wódki. Teraz to mi może tylko konfetti z dupy wylatywać. weszlo.com, 2017-12-30. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  7. ↑ Wiśniewska 2021 ↓, s. 172, 178.
  8. ↑ Wiśniewska 2021 ↓, s. 180.
  9. ↑ a b c Olga Figaszewska: Samobójstwo ojca, alkoholizm matki... Jak Michał Wiśniewski poradził sobie z demonami przeszłości?. [w:] Viva! [on-line]. viva.pl, 2019-09-09. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  10. ↑ Wiśniewska 2021 ↓, s. 182–183.
  11. ↑ a b Grabowski 2001 ↓, s. 104.
  12. ↑ Kuba Górski: Michał Wiśniewski pokazał ojca. Jedyne wspólne zdjęcie. jastrząbpost.pl, 2018-02-28. [dostęp 2019-09-17]. (pol.).
  13. ↑ a b Wiśniewska 2021 ↓, s. 214.
  14. ↑ a b Sylwia Milan: Wszystko na jedną kartę. Poznań: Publicat, 2008, s. 109. ISBN 978-83-245-1503-5.
  15. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 215.
  16. ↑ Andrzej Grabowski: A wszystko to... Ich Troje. In Rock Music Press. ISBN 83-914735-0-3.
  17. ↑ Paweł Piotrowicz: Rodzice gwiazd. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2014-04-28. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  18. ↑ a b Grabowski 2001 ↓, s. 105.
  19. ↑ a b c Ich Troje jak świat. popmoderna.pl, 2018-08-27. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  20. ↑ a b Grabowski 2001 ↓, s. 106.
  21. ↑ a b Grabowski 2001 ↓, s. 107.
  22. ↑ a b c d e Wiśniewski wraca. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-06-20. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  23. ↑ a b Wywiad z Michałem Wiśniewskim: Zobacz, czym dla niego jest Wielka Brytania. polishexpress.co.uk, 2018-03-07. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  24. ↑ a b Grabowski 2001 ↓, s. 108.
  25. ↑ Grabowski 2001 ↓, s. 108–109.
  26. ↑ a b Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 11.
  27. ↑ Grabowski 2001 ↓, s. 13–17.
  28. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 12.
  29. ↑ Grabowski 2001 ↓, s. 14.
  30. ↑ Paweł Dymek – Piosenka „Prawo” Ich Troje. [dostęp 2019-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
  31. ↑ Stanisława Dudzianka: Oblicza polskiego feminizmu. Deon, 2009-10-14. [dostęp 2019-03-21]. (pol.).
  32. ↑ Cyfrowa Biblioteka Polskiej Piosenki – Michał Wiśniewski. [dostęp 2019-03-21]. (pol.).
  33. ↑ XXXIV KFPP – 1997. festiwalopole.tvp.pl. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  34. ↑ a b XXXVIII KFPP – 2001. festiwalopole.tvp.pl. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  35. ↑ a b XXXIX KFPP – 2002. festiwalopole.tvp.pl. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  36. ↑ a b XL KFPP – 2003. festiwalopole.tvp.pl. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  37. ↑ Opole 2019. opole.wyborcza.pl. [dostęp 2019-05-11].
  38. ↑ Festiwal w Karlshamn: Ich Troje zamiast Shazzy. [w:] Interia.pl [on-line]. muzyka.interia.pl, 2001-07-20. [dostęp 2014-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-02)]. (pol.).
  39. ↑ Ich Troje najlepsi w Karlshamn. [w:] Interia.pl [on-line]. muzyka.interia.pl, 2001-07-23. [dostęp 2014-07-20]. (pol.).
  40. ↑ Wiśniewski walczy o sukces w Niemczech. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2004-03-15. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  41. ↑ Michał Wiśniewski rusza na podbój Niemiec. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2003-12-09. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  42. ↑ Sietse Bakker: Ich Troje to represent Poland this year. esctoday.com, 2003-01-26. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  43. ↑ Ich Troje jedzie na Eurowizję!. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-01-28. [dostęp 2015-02-17]. (pol.).
  44. ↑ Eurovision Song Contest 2003. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2014-07-20]. (ang.).
  45. ↑ Poland in the Eurovision Song Contest. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2019-09-10]. (ang.).
  46. ↑ Eurovision Song Contest 2006 Semi-Final. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2014-07-20]. (ang.).
  47. ↑ Sietse Bakker: Official list German participants confirmed. esctoday.com, 2003-01-24. [dostęp 2014-08-02]. (ang.).
  48. ↑ Roel Philips: Michal Wisniewski to try abroad. esctoday.com, 2004-08-22. [dostęp 2014-12-24]. (ang.).
  49. ↑ Michał Wiśniewski o półfinale Eurowizji: jesteśmy w d.... [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-05-11. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  50. ↑ Michał Wiśniewski trzyma kciuki za Polskę na Eurowizji. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-02-25. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  51. ↑ Michał Wiśniewski pomoże Isis Gee. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-04-01. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  52. ↑ Sergiusz Królak: Eurowizja 2018. Jak polskie gwiazdy oceniają szanse naszej ekipy?. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2018-05-03. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  53. ↑ a b Cenna kurtka Michała Wiśniewskiego. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-01-29. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  54. ↑ Łukasz Szewczyk: Domówka 2014 u Wiśniewskiego na żywo w TVR. media2.pl, 2014-01-26. (pol.).
  55. ↑ 25-lecie Ich Troje w Polsacie: Wyjątkowy koncert w Mrągowie. [w:] interia.pl [on-line]. muzyka.interia.pl, 2022-08-13. [dostęp 2022-08-20]. (pol.).
  56. ↑ Przemysław Bollin: 25–lecie Ich Troje w Mrągowie. „Zarobiłem 40 baniek, straciłem wszystko, ale tej chwili nie zabierze nam nikt”. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2022-08-14. [dostęp 2022-08-20]. (pol.).
  57. ↑ Dekolt Dody i wspinaczka Michała Wiśniewskiego w Mrągowie. Jubileusz Ich Troje na zdjęciach. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2022-08-14. [dostęp 2022-08-20].
  58. ↑ a b Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 91.
  59. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 89–91.
  60. ↑ a b Grabowski 2001 ↓, s. 109.
  61. ↑ Michał Wiśniewski: Nowy album za 5 złotych. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2003-10-09. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  62. ↑ Michał Wiśniewski: I wszystko jasne.... [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2003-12-08. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  63. ↑ Michał Wiśniewski nie będzie diamentowy. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2004-01-12. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  64. ↑ Michał Wiśniewski: Jedyny taki koncert!. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2004-01-13. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  65. ↑ Wiśniewski nie wystąpi solo. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2004-02-10. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  66. ↑ a b Bardziej rockowy Michał Wiśniewski. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-01-04. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  67. ↑ Michał Wiśniewski nagra covery. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-01-13. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  68. ↑ Grupa Wirtualna Polska: Red Head Wiśniewskiego zagra tylko covery. muzyka.wp.pl, 2005-05-11. [dostęp 2018-08-13]. (pol.).
  69. ↑ a b Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 248.
  70. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 243–244, 248.
  71. ↑ a b Nowy Michał Wiśniewski w maju. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-03-07. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  72. ↑ Płyta Wiśniewskiego bez „Idealnej miłości”. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-05-09. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  73. ↑ a b c Michał Wiśniewski jako Renia Pączkowska. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-12-05. [dostęp 2018-08-15]. (pol.).
  74. ↑ Renia Pączkowska – 1,2,3 ... Próba Mikrofonu :) [online], Discogs [dostęp 2018-08-14].
  75. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 266–267.
  76. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 263–264.
  77. ↑ Sergiusz Królak: Michał Wiśniewski ujawnił kulisy Eurowizji. Padły mocne słowa w stronę TVP. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2018-10-30. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  78. ↑ Adopcja na odległość. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2005-01-31. [dostęp 2019-08-13]. (pol.).
  79. ↑ „Pedofile” Latkowskiego w maju w TVP. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2005-04-21. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  80. ↑ Patryk Pallus: Michał Wiśniewski na żywo w Polsacie. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2008-10-20. [dostęp 2019-09-20]. (pol.).
  81. ↑ Anna Gromnika: Ich Troje i Doniu zawodzą o Katyniu. [w:] Dziennik.pl [on-line]. kultura.dziennik.pl, 2010-04-14. (pol.).
  82. ↑ Michał Wiśniewski: Spełniam marzenie! Nie mogę się doczekać. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2010-08-20. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  83. ↑ Stary sweterek, czyli gorycz po transformacji. [w:] Interia.pl [on-line]. muzyka.interia.pl. [dostęp 2012-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-11)]. (pol.).
  84. ↑ Oficjalna lista sprzedaży :: OLIS – Official Retail Sales Chart.
  85. ↑ a b OLiS – sprzedaż w okresie 25.11.2013 – 01.12.2013. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-12-06]. (pol.).
  86. ↑ Onet Top Ten: bezkonkurencyjny Michał Wiśniewski. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-11-01. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  87. ↑ Onet Top Ten: Michał Wiśniewski i jego „Filiżanka” na szczycie. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-12-20. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  88. ↑ Onet Top Ten: podwójny triumf Michała Wiśniewskiego i Patricii Kazadi, [w:] Onet.pl [online], kultura.onet.pl, 27 grudnia 2013 [dostęp 2019-09-11] (pol.).
  89. ↑ Bartosz Świderski, Nowa piosenka Michała Wiśniewskiego „Filiżanka”. „Matko boska, ale żenada. To jakaś reklama?” | naTemat.pl, [w:] NaTemat.pl [online], natemat.pl, 18 grudnia 2013 [dostęp 2019-09-11] (pol.).
  90. ↑ Maciej Michalski, Bitwa gwiazd – Michał Wiśniewski vs Natasza Urbańska, [w:] Plejada.pl [online], plejada.pl, 8 lutego 2014 [dostęp 2019-09-12] (pol.).
  91. ↑ Patryk Pallus: Bronisław Komorowski człowiekiem 10-lecia “Faktu”. Okładki roku dla Pyrek, Bońka i Ibisza. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2013-11-13. [dostęp 2019-09-20]. (pol.).
  92. ↑ „Bo Zimą” – Michał Wiśniewski stworzył świąteczny klip. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2013-12-20. [dostęp 2019-09-20]. (pol.).
  93. ↑ Patryk Pallus: Bajm, Enej, Kayah, Urszula i Wilki na sylwestrze Polsatu w Katowicach. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2015-11-25. [dostęp 2019-09-20]. (pol.).
  94. ↑ 10. jubileuszowa Sylwestrowa Moc Przebojów. [w:] Polsat [on-line]. polsat.pl, 2016-12-31. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  95. ↑ Michał Wiśniewski i gwiazdy disco polo na „Sylwestrowej Mocy Przebojów” Polsatu. Prowadzą m.in. Ibisz, Dowbor i Korólczyk. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2017-12-12. [dostęp 2019-09-20]. (pol.).
  96. ↑ „Nierdzewny”: nowy solowy album Michała Wiśniewskiego. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2016-06-17. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  97. ↑ a b OLiS – sprzedaż w okresie 17.06.2016 – 23.06.2016. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-06-30]. (pol.).
  98. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 409–410.
  99. ↑ Justyna Majkowska i Michał Wiśniewski razem. Zobacz teledysk „Krzyk”. [w:] Interia.pl [on-line]. muzyka.interia.pl, 2016-06-14. [dostęp 2016-06-14]. (pol.).
  100. ↑ Wojtek Ekonomiuk: Milion Terapii, Dzieciak i Michał Wiśniewski w singlu “Różaniec emigranta”. [w:] Codzienna Gazeta Muzyczna [on-line]. cgm.pl, 2016-11-11. [dostęp 2019-09-21]. (pol.).
  101. ↑ Michał Kurdupski: 2,8 mln widzów Festiwalu weselnych przebojów, 1,6 mln – Top of the Top a 1,4 mln – Gwiazd letniego nieba. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2017-08-22. [dostęp 2019-09-20]. (pol.).
  102. ↑ Kasia Stankiewicz i Michał Wiśniewski dla gwiazd tańca. [w:] Polsat [on-line]. polsat.pl, 2018-04-20. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  103. ↑ Damian Kapinos: Ich Troje w opolskim amfiteatrze wypełnionym do ostatniego miejsca. opole.naszemiasto.pl, 2018-09-09. [dostęp 2019-09-21]. (pol.).
  104. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 455.
  105. ↑ Szczęśliwego Nowego Roku 2019 życzy Telewizja POLSAT!. [w:] Polsat [on-line]. polsat.pl, 2019-01-01. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  106. ↑ Michał Wiśniewski nagrał nową piosenkę. Przeprasza w niej Dominikę Tajner?. expressilustrowany.pl, 2019-05-08. [dostęp 2020-02-24]. (pol.).
  107. ↑ Festiwal Weselnych Przebojów 2019. Do trzech razy sztuka!. [w:] Polsat [on-line]. polsat.pl, 2019-08-07. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  108. ↑ Festiwal Weselnych Przebojów – Mrągowo 2019: Poprawiny. [w:] Polsat [on-line]. polsat.pl, 2019-08-17. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  109. ↑ Nowa piosenka Wiśniewskiego przypadła do gustu fanom. Co o niej sądzicie?. [w:] Wprost [on-line]. wprost.pl. [dostęp 2020-01-28]. (pol.).
  110. ↑ Sergiusz Królak: Michał Wiśniewski zapowiada nowy album. „Mam nadzieję, że Paweł Kukiz się nie obrazi”. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2020-06-21. [dostęp 2020-06-23]. (pol.).
  111. ↑ Za chwilę premiera!. facebook.com, 2020-07-03. (pol.).
  112. ↑ Mariusz Owczarek, Ryszard Jaźwiński: Michał Wiśniewski w nowej odsłonie. [w:] Polskie Radio [on-line]. polskieradio.pl, 2020-06-22. [dostęp 2020-06-23]. (pol.).
  113. ↑ Michał Wiśniewski w nowym utworze z córką Etiennette [online], Radio Złote Przeboje, 26 maja 2023.
  114. ↑ a b „Gwiazdor”: opowieść o człowieku, który odbił się od dna. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2002-09-21. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  115. ↑ Gwiazdor: Kulisy. [w:] Interia.pl [on-line]. film.interia.pl, 2006-12-02. [dostęp 2012-03-18]. (pol.).
  116. ↑ Gwiazdor. imdb.com. [dostęp 2012-03-18]. (ang.).
  117. ↑ Nakręceni, czyli szołbiznes po polsku (2003). filmweb.pl. [dostęp 2012-03-18]. (pol.).
  118. ↑ Zrujnowany hazardem Michał Wiśniewski. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2004-09-06. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  119. ↑ Paweł Jurczak: Michal Wisniewski to start acting career. esctoday.com, 2004-09-15. [dostęp 2014-12-24]. (ang.).
  120. ↑ Internauci WP o filmach i aktorach roku 2005. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-01-23. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  121. ↑ Zamiana: Wiśniewski jako Violetta Villas. [w:] Wp.pl [on-line]. film.wp.pl, 2009-01-12. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  122. ↑ filmpolski.pl.
  123. ↑ Michał Wiśniewski za sterami helikoptera w „Niani”. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2009-04-03. [dostęp 2019-03-21]. (pol.).
  124. ↑ Łukasz Knapik: TVP1: Michał Wiśniewski w serialu „Młodzi lekarze” 2. bochniaisol.pl, 2017-03-11. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  125. ↑ Michał Wiśniewski aktorem? Muzyk zagrał w serialu!. [w:] RMF FM [on-line]. rmf.fm. [dostęp 2019-04-24]. (pol.).
  126. ↑ Knurów: Chory na Sukces – spektakl kabaretowy. iknurow.pl, 2018-05-14. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  127. ↑ Grabowski 2001 ↓, s. 123–125.
  128. ↑ Grabowski 2001 ↓, s. 124.
  129. ↑ Doda i Wiśniewski jurorami w Vivie. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-09-12. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  130. ↑ „Shibuya” znów na antenie. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-10-01. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  131. ↑ Patryk Pallus: “Bitwa na głosy” – Dwójka wybrała muzyczne gwiazdy. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2011-02-01. [dostęp 2019-09-20]. (pol.).
  132. ↑ Święta Wielkanocne w Dwójce. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-03-29. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  133. ↑ Edyta Herbuś będzie śpiewać z czterolatkami. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-02-27. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  134. ↑ Viva dla Chopina. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2010-01-18. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  135. ↑ Półfinały oraz finał konkursu Eurowizja w TVP. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2014-04-18. [dostęp 2019-09-20]. (pol.).
  136. ↑ Szansa na Sukces. Eurowizja Junior 2020 – odcinek drugi. eurowizja.org, 2020-09-12. [dostęp 2021-02-03]. (pol.).
  137. ↑ Kacper Kuszewski odchodzi z „Twoja Twarz Brzmi Znajomo”. Zastąpi go Michał Wiśniewski. [w:] Onet.pl [on-line]. onet.pl, 2021-07-13. [dostęp 2021-07-13]. (pol.).
  138. ↑ Jestem jaki jestem, czyli Wiśniewski od kuchni. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2003-02-13. [dostęp 2019-09-17]. (pol.).
  139. ↑ Oliver Rau: Michal Wisniewski to follow ‘The Osbournes’ fame. esctoday.com, 2003-02-14. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
  140. ↑ a b Michał Wiśniewski znów w TVN. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2003-12-15. [dostęp 2020-02-09]. (pol.).
  141. ↑ „Serce masz tylko jedno” – Michał Wiśniewski w TVP. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2004-02-11. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  142. ↑ Michał Wiśniewski poprowadzi Opowiedz nam swoją historię. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2010-09-15. [dostęp 2019-03-21]. (pol.).
  143. ↑ Michał Wiśniewski i Maciej Maleńczuk „Gotowi na ślub”. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  144. ↑ Ofensywa programowa MTV Networks Polska. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2008-04-03. [dostęp 2019-09-20]. (pol.).
  145. ↑ Michał Wiśniewski i Edyta Herbuś nianiami. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-07-09. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  146. ↑ Julia Tryzno: Co wyprawia Aleksandra Szwed?. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2017-01-27. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  147. ↑ Sergiusz Królak: Byliśmy na planie „Big Music Quiz”! Co działo się za kulisami?. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2018-04-17. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  148. ↑ „To był rok!” odcinek 2. Anna Wyszkoni i Michał Wiśniewski przeniosą się do roku 2000! Jak go zapamiętali? – Telemagazyn.pl. telemagazyn.pl. [dostęp 2019-05-06]. (pol.).
  149. ↑ Michał Wiśniewski w nowym programie Polsatu. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2005-12-13. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  150. ↑ Bez Michała Wiśniewskiego w Polsacie. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2005-12-14. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  151. ↑ Cichopek i Wiśniewski na fotelach u Majewskiego. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-12-19. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  152. ↑ Wielki powrót Violetty Villas. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-10-24. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  153. ↑ Wiśniewski i Wyszkoni na planie telewizyjnego show. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-03-31. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  154. ↑ M. Szarlińska: Faceci Młynarskiej-Moritz. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2010-03-23. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  155. ↑ E. Latek: Michał Wiśniewski uwielbia Elvisa i dzieciaki. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2010-10-28. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  156. ↑ Adrian Dąbek: Michał Wiśniewski: nie obrażam się, gdy Dominika mówi do mnie „ty ch...”. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2015-05-16. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  157. ↑ Karolina Szarawarska: Michał Wiśniewski: nie życzę swoim dzieciom aż tak źle. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2016-08-14. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  158. ↑ Grzegorz Dobek: „Gwiazdy Cejrowskiego”: Michał Wiśniewski z żoną Dominiką Tajner-Wiśniewską gośćmi pierwszego odcinka. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2017-09-18. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  159. ↑ Grzegorz Dobek: „Gwiazdy Cejrowskiego”: Michał i Dominika Wiśniewscy dementują plotki o rozstaniu. Ich związek ma się wspaniale!. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2017-09-21. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  160. ↑ Milena Majek: „The Story Of My Life. Historia naszego życia”. Znamy pary drugiej edycji show. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2018-08-28. [dostęp 2019-03-21]. (pol.).
  161. ↑ Julia Tryzno: Michał Wiśniewski: płacicie za to, żeby się ze mnie ponapieprzać. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2015-12-11. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  162. ↑ Karolina Szarawarska: Roast Michała Wiśniewskiego ostrzejszy niż Kuby Wojewódzkiego. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2016-03-16. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  163. ↑ Plotki bardziej niszczą kobiety niż mężczyzn. [w:] Dzień dobry TVN [on-line]. dziendobry.tvn.pl, 2017-06-07. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  164. ↑ Hazard. Kiedy zabawa zmienia się w uzależnienie?. [w:] Dzień dobry TVN [on-line]. dziendobry.tvn.pl, 2017-04-07. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  165. ↑ Sergiusz Królak: Michał Wiśniewski broni Zenka Martyniuka. „Nie oskarżajmy go o to, że nie zadbał o dziecko”. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2019-01-07. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  166. ↑ Dwadzieścia świeczek na torcie Ich Troje. [w:] Dzień dobry TVN [on-line]. dziendobry.tvn.pl, 2015-11-05. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  167. ↑ Michał Wiśniewski: „Za 6 miesięcy pójdę w tango...”. [w:] Dzień dobry TVN [on-line]. dziendobry.tvn.pl, 2015-04-11. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  168. ↑ Katarzyna Szczekala: Aniqa kręci swój pierwszy klip!. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2010-01-21. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  169. ↑ Katarzyna Szczekala: Wiśniewski: pierwszy ślub, którego nie przeżywam. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2010-10-14. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  170. ↑ Paweł Piotrowicz: Nocny Kochanek: prawdziwi zdrajcy metalu. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2018-01-17. [dostęp 2019-09-17]. (pol.).
  171. ↑ Julia Pandecka: Michał Wiśniewski jako „Typowy Janusz” w teledysku innego artysty. [w:] Chillizet [on-line]. chillizet.pl, 2019-06-27. [dostęp 2020-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-18)]. (pol.).
  172. ↑ Beata Senator: Michał Wiśniewski i Quebonafide nagrali wspólny teledysk! Uwaga, szok gwarantowany!. styl.fm, 2020-12-24. [dostęp 2021-10-21]. (pol.).
  173. ↑ Tomasz Lis wart 516 500 zł. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-07-31. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  174. ↑ Tomasz Lis za udział w reklamie zarobi 700 tys. zł. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2007-08-31. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  175. ↑ Patryk Pallus: Spadła wartość Lisa i Durczoka, zyskał Majewski – top 100 gwiazd show biznesu. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2008-07-31. [dostęp 2019-09-20]. (pol.).
  176. ↑ Michał Wiśniewski promuje ofertę „Sami Swoi”. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-02-16. [dostęp 2019-04-08]. (pol.).
  177. ↑ Sami Swoi bez Michała Wiśniewskiego. [w:] Wyborcza.pl [on-line]. wyborcza.pl, 2006-10-04. [dostęp 2019-09-25]. (pol.).
  178. ↑ Agnieszka Żądło: Ich Troje – chałtura czy ciągle szczyty?. warszawa.naszemiasto.pl, 2006-09-04. [dostęp 2020-02-10]. (pol.).
  179. ↑ a b Michał Wiśniewski reklamuje sieć Avans. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2007-03-05. [dostęp 2019-04-08]. (pol.).
  180. ↑ Michał Wiśniewski w rewolucyjnej kampanii Avansu. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2012-12-03. [dostęp 2019-09-20]. (pol.).
  181. ↑ Tomasz Wojtas: „Wielkie klikanie” – Avans powtarza w internecie promocję Media Marktu. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2013-03-19. [dostęp 2019-09-20]. (pol.).
  182. ↑ Wiśniewski zarobił milion na reklamie! A Doda.... [w:] Fakt.pl [on-line]. fakt24.pl, 2012-12-05. [dostęp 2019-09-25]. (pol.).
  183. ↑ Megaotwarcie z Michałem Wiśniewskim. lajt.fm, 2008-11-08. (pol.).
  184. ↑ Michał Wiśniewski pokerzystą. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2007-11-07. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  185. ↑ Michał Wiśniewski reklamuje „przebojową pożyczkę” w SKOK Wołomin. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2014-01-08. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  186. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 246–247.
  187. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 264.
  188. ↑ a b Zadłużony jak Michał Wiśniewski. lisekfinansowy.pl. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  189. ↑ Michał Wiśniewski dyktatorem.... [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2003-12-18. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  190. ↑ Interesy Michała Wiśniewskiego. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2006-12-19. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  191. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 442.
  192. ↑ Biznesowy „Ruch” Michała Wiśniewskiego. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2006-11-28. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  193. ↑ Składanki Michała Wiśniewskiego. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2006-12-07. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  194. ↑ Jarek Szubrycht: Podsumowanie roku 2006. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2006-12-28. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  195. ↑ Ich Troje: 200 tys. sprzedanych sztuk ostatniej płyty. [w:] Onet.pl [on-line]. wiadomości.onet.pl, 2007-05-01. [dostęp 2020-02-24]. (pol.).
  196. ↑ Nowy biznes Michała Wiśniewskiego. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-04-03. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  197. ↑ a b c d Paweł Piotrowicz: Im gorzej, tym lepiej. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2012-07-25. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  198. ↑ Michał Wiśniewski bankrutem. Zapadł wyrok ws. upadłości konsumenckiej. [w:] Money.pl [on-line]. money.pl, 2018-05-18. [dostęp 2019-03-20]. (pol.).
  199. ↑ Pokerzyści poza prawem. [w:] Dziennik Polski [on-line]. dziennikpolski24.pl, 2013-03-07. (pol.).
  200. ↑ Michał Wiśniewski otwiera kasyno. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-04-11. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  201. ↑ Michał Wiśniewski zaprasza do gry. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-06-23. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  202. ↑ Live Online Casino. A Real Casino With Live Dealers & Tables Online.
  203. ↑ WiśniewskiPoker.Com.
  204. ↑ Polski Portal Pokerowy.
  205. ↑ Twitch. Twitch. [dostęp 2019-01-16].
  206. ↑ Zawód? Pasja: Pilot Rajdowy… Pilot Samolotu, czyli Michał Wiśniewski. automobilrzesz.pl, 2016-08-18. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  207. ↑ Michał Wiśniewski wspomina tragicznie zmarłego pilota. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-09-03. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  208. ↑ Michał Wiśniewski weźmie udział w rajdach samochodowych. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2012-11-30. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  209. ↑ Gwiazdy redagują „Fakt”. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2003-12-31. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  210. ↑ Oficjalny Blog Michała Wiśniewskiego. [w:] Onet.pl [on-line]. mwisniewski.blog.onet.pl. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  211. ↑ Ruszył blog Michała Wiśniewskiego. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2006-12-08. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  212. ↑ 3 miliony odwiedzin bloga Michała Wiśniewskiego. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-02-06. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  213. ↑ Michał Wiśniewski. [w:] NaTemat.pl [on-line]. natemat.pl. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  214. ↑ a b c d e f Lusław Dutkowski: Nie wstydźmy się Boga. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2006-12-26. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  215. ↑ a b c d e f g Paweł Piotrowicz: Żałuję, że żałowałem. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-10-20. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  216. ↑ Ich Troje. Discogs. Cytat: pop-rock, pop, rock (ang.).
  217. ↑ Ich Troje. AllMusic. Cytat: pop/rock (ang.).
  218. ↑ Ich Troje w rockowej wersji. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-08-05. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  219. ↑ a b c d Agnieszka Groza: Michał Wiśniewski: Mam świadomość błędów, które popełniłem. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2015-11-02. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  220. ↑ Maciej Koprowicz: Top 10: Najbardziej rockowe utwory Ich Troje. [w:] Antyradio [on-line]. antyradio.pl, 2018-08-31. [dostęp 2019-09-28]. (pol.).
  221. ↑ a b c d Paweł Piotrowicz: Michał Wiśniewski: znów jestem na starcie. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2016-06-27. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  222. ↑ Aleksandra Degórska: 5 polskich przebojów, które są coverami zagranicznych utworów. [w:] Antyradio [on-line]. antyradio.pl, 2019-02-26. [dostęp 2019-09-28]. (pol.).
  223. ↑ Die Toten Hosen o Ich Troje. [w:] Interia.pl [on-line]. muzyka.interia.pl, 2004-11-20. [dostęp 2019-09-28]. (pol.).
  224. ↑ Ich Troje – Samples, Covers and Remixes. whosampled.com. [dostęp 2019-09-28]. (ang.).
  225. ↑ Michał Wiśniewski jako drag queen. queer.pl, 2006-05-09. [dostęp 2022-06-11]. (pol.).
  226. ↑ Michał Wiśniewski: Spełniam marzenie! Nie mogę się doczekać. [w:] Onet.pl [on-line]. wiadomosci.onet.pl, 2010-08-21. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  227. ↑ Grabowski 2001 ↓, s. 17–18, 32, 40.
  228. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 24.
  229. ↑ Paweł Piotrowicz: Michał Wiśniewski: nie ma we mnie żadnej żółci. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2017-12-22. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  230. ↑ a b Michał Wiśniewski zaśpiewa Sinatrę. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-07-19. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  231. ↑ 1996: wywiad Radio Łódź. ichtroje.pl. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  232. ↑ a b Wiśniewski. Fan poezji Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. [w:] Dzień dobry TVN [on-line]. dziendobry.tvn.pl, 2016-02-08. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  233. ↑ Sprzeczka muzyków o Ninę Terentiew. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-06-13. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  234. ↑ Sergiusz Królak: Michał Wiśniewski kończy 45 lat! Pamiętacie te kreacje?. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2017-09-09. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  235. ↑ Arkadius: Wiśniewski to tandeta. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2004-03-02. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  236. ↑ Wiśniewski zrobił sobie zęby przed ślubem z Dominiką Tajner. [w:] Newsweek.pl [on-line]. www.newsweek.pl, 2011-11-18. (pol.).
  237. ↑ a b Marta Baran: Tylu kolorów włosów nie miał chyba nikt!. [w:] Viva! [on-line]. viva.pl, 2019-03-22. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  238. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 99.
  239. ↑ a b c Grabowski 2001 ↓, s. 45.
  240. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 239.
  241. ↑ Michał Wiśniewski promuję ofertę Sami swoi. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. m.wirtualnemedia.pl, 2006-02-17. [dostęp 2019-09-25]. (pol.).
  242. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 274.
  243. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 284.
  244. ↑ Michał Wiśniewski powraca solo. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2012-09-27. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  245. ↑ Michał Wiśniewski i Dominika Tajner w „Vivie”!. [w:] Viva! [on-line]. viva.pl, 2013-11-23. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  246. ↑ Michał Wiśniewski zmienia wizerunek. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2012-01-02. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  247. ↑ Kolczyk do trumny. [w:] Wprost [on-line]. wprost.pl, 2003-08-08. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  248. ↑ a b 25 Pytań do...Michała Wiśniewskiego! Radio Rampa Nowy Jork. [w:] Radio Rampa [on-line]. youtube.com, 2017-08-16. [dostęp 2019-09-20]. (pol.).
  249. ↑ Grabowski 2001 ↓, s. 111, 152.
  250. ↑ a b Karolina Chibowska: Michał Wiśniewski pozbył się tatuażu z imieniem Tajner? Pochwalił się nową „dziarą”. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2019-07-23. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  251. ↑ Joanna Rokicka: Tatuaż trwalszy niż miłość? Gwiazdy, które uwieczniły ukochanych na skórze. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2014-11-17. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  252. ↑ Michał Wiśniewski zapowiada nową płytę. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-01-31. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  253. ↑ Angelika Bielska, Michał Wiśniewski pokazał syna! Jest podobny do taty? [online], styl.fm, 5 marca 2021 [dostęp 2022-03-08] (pol.).
  254. ↑ a b Michał Wiśniewski ojcem po raz szósty. Znamy imię dziecka. muzyka.interia.pl. [dostęp 2023-05-17].
  255. ↑ a b c Wiśniewski: „Chciałbym ponarzekać, ... nie mam na co”. [w:] Dzień dobry TVN [on-line]. dziendobry.tvn.pl, 2017-09-17. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  256. ↑ Michał Wiśniewski: to kobiety odchodziły ode mnie. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2012-06-30. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  257. ↑ Michał Wiśniewski: „Są chyba lepsze przykłady ode mnie”. [w:] Dzień dobry TVN [on-line]. dziendobry.tvn.pl, 2015-01-13. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  258. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 241–242.
  259. ↑ Michał Wiśniewski. naszedzieci.org.pl. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  260. ↑ Wiewiórki Julii i Michał Wiśniewski w Budziku. klinikabudzik.pl, 2013-11-29. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  261. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 242–243.
  262. ↑ Michał Wiśniewski pomaga Domowi Dziecka. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2006-09-29. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  263. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 195.
  264. ↑ Paweł Piotrowicz: Michał Wiśniewski: Ich Troje dla dorosłych. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-11-25. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  265. ↑ Michał Wiśniewski płakał po tragedii. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-01-12. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  266. ↑ a b c d Michał Wiśniewski odpowiada na zarzuty. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-04-05. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  267. ↑ Michał Wiśniewski apeluje do fanów. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-05-19. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  268. ↑ Ania i Michał Wiśniewscy rozdają prezenty. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-12-14. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  269. ↑ Michał Wiśniewski: Czekam na pięćdziesiątkę. polskatimes.pl, 2012-04-09. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  270. ↑ Michał Wiśniewski zaprasza Violettę Villas. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-12-08. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  271. ↑ Paweł Piotrowicz: Święta pod gwiazdami. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-12-21. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  272. ↑ Świąteczne wyznania Violetty Villas. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-12-28. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  273. ↑ TVP 2 dzieciom. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2004-12-03. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  274. ↑ 'I Ty możesz zostać św. Mikołajem’. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2005-11-28. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  275. ↑ Polsat: rusza nowa odsłona kampanii ‘Wystarczy chcieć’. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2009-04-30. [dostęp 2019-09-20]. (pol.).
  276. ↑ Natalia Siwiec i Michał Wiśniewski we wspólnym projekcie!. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-01-03. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  277. ↑ Brutalny powrót Wiśniewskiego do Polski. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2003-12-19. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  278. ↑ a b Redakcja, Czy Michał Wiśniewski znów znajdzie się w sądzie? [online], Częstochowa Nasze Miasto, 8 stycznia 2005 [dostęp 2022-08-14] (pol.).
  279. ↑ Michał Wiśniewski stanął przed sądem. [w:] Onet.pl [on-line]. wiadomości.onet.pl, 2003-09-16. [dostęp 2019-03-21]. (pol.).
  280. ↑ Michał Wiśniewski przed sądem. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2004-02-16. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  281. ↑ Violetta Gradek: Michał Wiśniewski przegrał proces z licealistką. częstochowa.naszemiasto.pl, 2004-11-26. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  282. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 240.
  283. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 220.
  284. ↑ Zabójca nie chciał rozmawiać z Wiśniewskim. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2003-10-13. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  285. ↑ Wiśniewski znowu w sądzie. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2003-11-28. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  286. ↑ Michał Wiśniewski udowodni, że ma rację. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-08-21. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  287. ↑ Michał Wiśniewski: jakim prawem mnie sądzicie?. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-09-07. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  288. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 304–305.
  289. ↑ 10 grudnia wyrok w sprawie więzień kontra liderzy Ich Troje. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2008-11-27. [dostęp 2019-09-20]. (pol.).
  290. ↑ Prawomocny wyrok w procesie więzień kontra liderzy Ich Troje. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2008-12-10. [dostęp 2019-09-20]. (pol.).
  291. ↑ Michał Wiśniewski: „Jestem niewinny”. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-12-16. [dostęp 2019-04-01]. (pol.).
  292. ↑ Michał Wiśniewski pozywa „Super Express”. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2003-10-16. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  293. ↑ Michał Wiśniewski na policji. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-03-22. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  294. ↑ Michał Wiśniewski w prokuraturze. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2006-11-17. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  295. ↑ Katarzyna Kanclerz pozywa Michała Wiśniewskiego. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-10-05. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  296. ↑ Michał Wiśniewski prześladowany przez Katarzynę R.. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-11-21. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  297. ↑ Psychofanka nęka Wiśniewskiego! On i żona dostali policyjną ochronę. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-11-24. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  298. ↑ Michał Wiśniewski o swojej psychofance: sprawa jest w prokuraturze. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-12-03. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  299. ↑ Michał Wiśniewski z zarzutami. Chodzi o dużą pożyczkę. Piosenkarz wydał oświadczenie. RMF24.pl, 2021-10-19. [dostęp 2021-10-20]. (pol.).
  300. ↑ Michał Wiśniewski skazany na 1,5 roku pozbawienia wolności. Chodzi o sprawę pożyczki [online], TVN24, 30 października 2023 [dostęp 2023-10-30] (pol.).
  301. ↑ Olga Figaszewska: „Sam sobie nie patrzyłem przez lata w oczy”, Michał Wiśniewski gorzko o swoim życiu. Dziś artysta kończy 45 lat!. [w:] Viva! [on-line]. viva.pl, 2017-09-09. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  302. ↑ Olga Figaszewska: Kultowe sesje Vivy! Przypominamy pierwsze zdjęcia Michała Wiśniewskiego z synkiem. [w:] Viva! [on-line]. viva.pl, 2017-08-07. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  303. ↑ Aleksandra Nagel: Znamy listę największych „odlotów” polskiego show-biznesu!. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2011-01-13. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  304. ↑ a b Intymne zwierzenia Michała Wiśniewskiego. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2004-05-11. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  305. ↑ Portret polskiego Internauty. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2003-08-21. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  306. ↑ Lesław Dutkowski: Michał Wiśniewski idzie na wojnę z Mandaryną. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-03-22. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  307. ↑ Lusław Dutkowski: Michał Wiśniewski: w życiu nie zapłacę abonamentu. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-10-08. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  308. ↑ Michał Wiśniewski ostro o Korwin-Piotrowskiej i Robercie Kozyrze. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-01-16. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  309. ↑ M. Szarlińska: Górniak irytuje Polaków. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2010-02-10. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  310. ↑ Piotr Partyka: Oto upadłe polskie gwiazdy. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2010-02-10. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  311. ↑ Rafał Skrzeczka: Dziesięć powodów, by lubić Michała Wiśniewskiego. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2012-09-07. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  312. ↑ a b Paulina Nowosielska: Walę prosto z mostu. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-06-20. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  313. ↑ Przerażający Michał Wiśniewski. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2004-07-12. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  314. ↑ Jestem jaki jestem, czyli Wiśniewski od kuchni. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2003-02-13. (pol.).
  315. ↑ Łukasz Ropczyński: Jestem Jaki Jestem – Informacje o programie. [w:] Fakty TVN [on-line]. tvnfakty.pl, 2017-03-13. (pol.).
  316. ↑ Cichopek i Wiśniewski w ‘Rozmowach w tłoku’. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2008-02-20. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  317. ↑ Kossakowski chce być jak... Michał Wiśniewski!. [w:] Dzień dobry TVN [on-line]. dziendobry.tvn.pl, 2016-09-02. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  318. ↑ Adrian Dąbek: „Twoja twarz brzmi znajomo”: Marek Kaliszuk jako Michał Wiśniewski. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2014-09-05. [dostęp 2019-09-16]. (pol.).
  319. ↑ Takiej Macy Gray w męskim wykonaniu nie było!. [w:] Polsat [on-line]. polsat.pl, 2017-04-08. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  320. ↑ Dwóch Wiśniewskich na scenie „Twoja Twarz Brzmi Znajomo”. [w:] Polsat [on-line]. polsat.pl, 2018-04-28. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  321. ↑ Pudzian został Wiśniewskim. [w:] Fakt [on-line]. fakt.pl, 2010-05-17. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  322. ↑ Nowy Michał Wiśniewski tańczy na lodzie. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-11-16. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  323. ↑ „Rodzina, ach rodzina” na wesoło i z uśmiechem. [w:] Polsat [on-line]. polsat.pl, 2016-11-06. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  324. ↑ „Filiżanka”: Szymon Majewski parodiuje Michała Wiśniewskiego. [w:] Interia.pl [on-line]. muzyka.interia.pl, 2013-12-23. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  325. ↑ Największe przeboje w sieci? Oto „Piosenki Z Drugiej Ręki”!. [w:] Polsat [on-line]. polsat.pl, 2019-05-12. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  326. ↑ O tym, jak Wiśniewski wspólników kantuje. [w:] Wirtualna Polska [on-line]. ksiazki.wp.pl, 2010-04-23. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  327. ↑ Biznesowe machlojki lidera Ich Troje. [w:] Wirtualna Polska [on-line]. muzyka.wp.pl, 2004-01-21. [dostęp 2019-09-12]. (pol.).
  328. ↑ Tata – Stefan Friedmann, Krzysztof Skiba, Tomasz Sekielski, Przemysław Saleta, Krzysztof Hołowczyc, Sonia Ross, Andrzej Grabowski, Andrzej Krzywy (...) – Lubimyczytać.pl [online], lubimyczytac.pl [dostęp 2019-09-10] (pol.).
  329. ↑ Michał Wiśniewski w muzeum. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-01-18. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  330. ↑ Królestwo złego smaku. zw.com.pl, 2005-01-18. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  331. ↑ Michał Wiśniewski został dziełem sztuki. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-01-22. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  332. ↑ Michał Wiśniewski na otwarciu wystawy „Czy mogę prosić o autograf?” w Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu. opole.naszemiasto.pl, 2019-02-07. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  333. ↑ Michał Wiśniewski: „Nie wstydzę się przeszłości” – wywiad dla „Gaylife”. gaylife.pl, 2004-08-19. [dostęp 2019-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-10-11)]. (pol.).
  334. ↑ Magda Femme opowiada o Wiśniewskim. [w:] Interia.pl [on-line]. muzyka.interia.pl, 2004-04-23. [dostęp 2019-03-20]. (pol.).
  335. ↑ Magda Femme oskarża Michała. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2004-04-23. [dostęp 2022-07-23]. (pol.).
  336. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 150—151.
  337. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 221–223.
  338. ↑ Wiśniewski i Mandaryna to koniec. [w:] Interia.pl [on-line]. kobieta.interia.pl, 2005-09-20. [dostęp 2019-03-20]. (pol.).
  339. ↑ Daniel Ringby: Michal Wisniewski father again!. esctoday.com, 2003-08-22. [dostęp 2014-07-28]. (ang.).
  340. ↑ Konrad Szczęsny: Mandaryna i Michał Wiśniewski, pierwsza polska power couple, wzięli ślub 15 lat temu!. [w:] Viva! [on-line]. viva.pl, 2018-12-10. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  341. ↑ Do trzech razy sztuka, czyli Michał Wiśniewski wziął ślub. bankier.pl, 2006-08-01. [dostęp 2022-07-07]. (pol.).
  342. ↑ Michał Wiśniewski powiedział sakramentalne "tak"!. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-03-11. [dostęp 2022-07-07]. (pol.).
  343. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 282, 297.
  344. ↑ Michał Wiśniewski i Anna Świątczak będą mieli córkę. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-05-12. [dostęp 2019-03-20]. (pol.).
  345. ↑ Ania i Michał Wiśniewscy mają córeczkę. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-02-02. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  346. ↑ Wiśniewski, Łągwa i Świątczak 2022 ↓, s. 283.
  347. ↑ Michał Wiśniewski rozwiódł się po raz trzeci. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl. [dostęp 2019-03-20]. (pol.).
  348. ↑ Michał Wiśniewski rezygnuje z chrztu. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-07-05. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  349. ↑ Michał Wiśniewski i Dominika Tajner biorą ślub. pomorska.pl, 2012-06-30. [dostęp 2019-03-20]. (pol.).
  350. ↑ To naprawdę koniec. Dominika Tajner wyprowadziła się z domu Michała Wiśniewskiego. [w:] Dziennik.pl [on-line]. dziennik.pl. [dostęp 2019-03-20]. (pol.).
  351. ↑ Karolina Chibowska: Michał Wiśniewski i Dominika Tajner rozwiedli się. Była żona lidera Ich Troje potwierdza: już po wszystkim. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2019-09-30. [dostęp 2019-09-30]. (pol.).
  352. ↑ Karolina Chibowska: Dominika Tajner potwierdziła nowy związek Wiśniewskiego. Poznała już jego partnerkę. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl. [dostęp 2019-09-11]. (pol.).
  353. ↑ Sergiusz Królak: Michał Wiśniewski oświadczył się ukochanej przed świętami. Czekamy na piąty ślub!. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl. [dostęp 2019-12-28]. (pol.).
  354. ↑ Marcin Cejrowski, Sergiusz Królak: Michał Wiśniewski o piątej żonie: Pola nie słyszała żadnej mojej piosenki. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2020-05-29. [dostęp 2020-05-30]. (pol.).
  355. ↑ Marta Świerczyńska, Michał Wiśniewski pokazał zdjęcia z najnowszego wesela! Panna młoda przebiła suknią ślubną pozostałe żony? [online], styl.fm, 22 września 2022 [dostęp 2022-09-26] (pol.).
  356. ↑ Luiza Nowak: Media: Michał Wiśniewski został ojcem po raz piąty. [w:] Onet.pl [on-line]. onet.pl, 2021-01-30. [dostęp 2021-01-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-30)]. (pol.).
  357. ↑ a b Monika Karbarczyk: Michał Wiśniewski: Mam tyle uzależnień, że już mi wystarczy. [w:] Radio Zet [on-line]. radiozet.pl, 2020-01-15. [dostęp 2020-01-18]. (pol.).
  358. ↑ Wiśniewski ma raka. Diagnoza się potwierdziła. [w:] Fakt.pl [on-line]. fakt.pl, 2012-08-01. [dostęp 2019-04-01]. (pol.).
  359. ↑ Michał Wiśniewski wyjedzie z kraju?. [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-10-18. [dostęp 2019-09-10]. (pol.).
  360. ↑ Maciej Gąsiorowski: Michał Wiśniewski nie jest już katolikiem. Jaką wybrał wiarę? Nie chrzci też dzieci. se.pl, 2023-04-28. [dostęp 2023-05-03].
  361. ↑ Oficjalna lista sprzedaży :: OLIS – Official Retail Sales Chart.
  362. ↑ Michał Wiśniewski, Ich Troje – Nierdzewny, Remixed [online], olis.onyx.pl [dostęp 2016-07-02] (pol.).
  363. ↑ Michał Wiśniewski – Oś czasu [online], facebook.com [dostęp 2019-04-12] (pol.).
  364. ↑ Fryderyk – Nominowani i laureaci 2001. [w:] Związek Producentów Audio-Video [on-line]. zpav.pl. [dostęp 2019-09-20]. (pol.).
  365. ↑ Fryderyk – Nominowani i laureaci 2002. [w:] Związek Producentów Audio-Video [on-line]. zpav.pl. [dostęp 2019-09-20]. (pol.).
  366. ↑ Plebiscyt „Mikrofony Popcornu” rozstrzygnięty. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2003-03-25. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  367. ↑ Eska przyznała nagrody muzyczne. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2004-04-19. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  368. ↑ IV Festiwal Muzyki Radiowej o Koronę Kielc: Gwiazdy sprzed lat, debiutanci i wielkie hity. nakoncercie.pl. [dostęp 2018-10-03]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Grabowski: A wszystko to… Ich Troje. Reim Music Factory, 2001. ISBN 83-914735-0-3.
  • Grażyna Wiśniewska: Dziewczynka z kieliszkami. Artur Cieślar (oprac.). Skarpa Warszawska, 2021. ISBN 978-83-66939-15-8.
  • Michał Wiśniewski, Jacek Łągwa, Anna Świątczak: Ich Troje. Biografia. Zysk i S-ka, 2022. ISBN 978-83-8202-639-9.
Ich Troje
Albumy studyjne
Reedycje
Kompilacje
Video
Single
Troje
Albumy studyjne
Single
Spooko
Albumy studyjne
Single
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michał_Wiśniewski&oldid=75111880”