MAN SD 202
Berliński MAN SD 202 w 1992 roku (na pierwszym planie). Na drugim planie – MAN SD 200. | |
Dane ogólne | |
Producent | |
---|---|
Premiera |
1982 – prototyp |
Lata produkcji |
1986 - 1992 |
Miejsce produkcji | |
Dane techniczne | |
Typy nadwozia |
Niskopodłogowy autobus piętrowy klasy MAXI |
Układ drzwi |
2-2-0 |
Liczba drzwi |
2 |
Szerokość drzwi |
1250 mm |
Silniki |
MAN D2566 UH |
Moc silników |
201 KM |
Skrzynia biegów |
VOITH D851.2 |
Liczba przełożeń |
3 |
Długość |
11460 mm |
Szerokość |
2500 mm |
Wysokość |
4060 mm |
Masa własna |
10970 kg |
Masa całkowita |
17000 kg |
Rozstaw osi |
5800 mm |
Wnętrze | |
Liczba miejsc ogółem |
87 |
Liczba miejsc siedzących |
83 |
Informacje dodatkowe | |
ABS |
D90-D92 (roczniki 1990-1992) |
ASR |
D90-D92 (roczniki 1990-1992) |
EBS |
Nie |
ESP |
Nie |
Klimatyzacja |
Nie |
MAN SD 202 – niskopodłogowy, piętrowy autobus miejski, produkowany przez niemiecką firmę MAN.
Geneza i budowa
[edytuj | edytuj kod]Autobus był produkowany z przeznaczeniem dla Berlina Zachodniego, gdzie istniała długa tradycja eksploatacji pojazdów dwupokładowych zamiast przegubowych. Przy jego budowie wykorzystywano elementy autobusu SL 202. Piętrowe nadwozie było dziełem zachodnioberlińskiej firmy Waggon Union.
Eksploatacja
[edytuj | edytuj kod]Niemcy
[edytuj | edytuj kod]Dla BVG Berlin wybudowano łącznie 468 takich autobusów. Drugim tradycyjnym odbiorcą piętrusów SD 202 było przedsiębiorstwo w Lubece. Pierwsze autobusy SD 202 zaczęto wycofywać z Berlina w 1999 roku.
Polska
[edytuj | edytuj kod]Głównym odbiorcą berlińskich piętrusów w Polsce, jak i pośrednikiem w dalszej sprzedaży było przedsiębiorstwo PKM Jaworzno. W latach 2001—2002 eksploatowało ono łącznie 18 takich pojazdów – obecnie nie pozostał ani jeden.
Autobusy MAN SD 202 są używane w Polsce głównie na liniach o charakterze turystycznym, rzadziej w przedsiębiorstwach PKS.
Jeden SD 202 do niedawna służył na warszawskiej linii turystycznej 100.
Dwa jeżdżą w Gdańsku w firmie City Tour Gdańsk.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stiasny Marcin, Atlas autobusów, Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2008.