Luis Carrero Blanco

Luis Carrero Blanco

Data i miejsce urodzenia	4 marca 1904 Santoña
Data i miejsce śmierci	20 grudnia 1973 Madryt
Premier Hiszpanii
Okres	od 6 czerwca 1973 do 20 grudnia 1973
Przynależność polityczna	Falanga
Poprzednik	Francisco Franco
Następca	Torcuato Fernández-Miranda

Pomnik Luisa Carrero Blanco w Santoña

Luis Carrero Blanco (ur. 4 marca 1904 w Santoña, zm. 20 grudnia 1973 w Madrycie) – hiszpański wojskowy i polityk.

Życiorys

Wykształcenie

W 1918 wstąpił do hiszpańskiej Akademii Marynarki Wojennej, którą ukończył. W latach 1924–1926 brał udział w kampanii wojennej w Maroku.

Po wybuchu wojny domowej w 1936 znalazł się na terenach pod kontrolą republikanów. Zanim przedostał się na tereny opanowane przez nacjonalistów w czerwcu 1937, ukrywał się najpierw w ambasadzie Meksyku, a później Francji.

Kariera polityczna

Po zwycięstwie nacjonalistów, Carrero Blanco stał się jednym z najbliższych współpracowników generała Francisco Franco. Zaowocowało to mianowaniem na rządowe stanowisko w 1957. Rozpoczął się tym samym awans admirała po szczeblach kariery, zarówno wojskowej, jak i cywilnej. W 1963 został mianowany wiceadmirałem, a w 1966 admirałem. W latach 1967–1973 był zastępcą szefa Rady Państwa.

Premier Hiszpanii

Szczyt politycznej kariery nastąpił w czerwcu 1973, kiedy został mianowany premierem. Stał się tym samym pierwszym zastępcą Franco i był wskazywany przez komentatorów politycznych jako jego prawdopodobny następca.

Zamach ETA

Sześć miesięcy później Carrero Blanco zginął w zamachu bombowym zorganizowanym przez ETA. Uważa się, że jego śmierć przyspieszyła przejście z rządów autorytarnych do demokracji.

Opis zamachu:

Kościół jezuitów znajduje się zaledwie 300 metrów od jego domu przy ulicy Serrano, ale admirał nigdy nie chodził tam piechotą. Jego limuzynę eskortował jeszcze jeden samochód z żołnierzami, który pojechał przodem. Konwój skręcił w uliczkę Claudio Coello, by jak co dzień wjechać na klasztorny dziedziniec obok kościoła. Ładunek zamontowany w studzience kanalizacyjnej zamachowcy odpalili precyzyjnie, pod dodge’em premiera. Siła wybuchu wyrzuciła dwutonowe auto na wysokość 25 metrów. Samochód przeleciał nad kamienicą, zawadził o dach i spadł na klasztorne patio.