Koryto rzeki
Koryto rzeki – najniższa część doliny rzeki, która znajduje się w obrębie jej dna i przez którą okresowo lub ciągle płynie woda[1], dokonując zmian w kształcie powierzchni. Jeśli rzeka ma silny nurt, następuje erozja denna, jeżeli słaby – akumulacja niesionego materiału, a jeśli meandruje, dochodzi do erozji bocznej[2]. Koryto stanowi fragment łożyska rzeki[3]. W korycie gromadzą się osady powstałe głównie z materiału transportowanego (zwykle poprzez wleczenie lub saltację) po powierzchni dna lub tuż nad nią (transport trakcyjny), w tym bruk korytowy[4]. Przyrost osadów korytowych odbywa się przede wszystkim na boki[5].
Część koryta rzeki, którą woda płynie stale, to koryto małej wody[2].
Parametrami określającymi koryta rzeczne w danym miejscu są[2]:
- szerokość zwierciadła wody
- powierzchnia przekroju poprzecznego
- głębokość maksymalna (przy danej szerokości)
- obwód zwilżony (obwód styku wody z podłożem na przekroju poprzecznym)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wojciech Jaroszewski, Leszek Marks, Andrzej Radomski: Słownik geologii dynamicznej. Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1985, s. 118. ISBN 83-220-0196-7. OCLC 830183626.
- ↑ a b c Elżbieta Bajkiewicz-Grabowska, Zdzisław Mikulski: Hydrologia ogólna. Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 58–62. ISBN 83-01-12001-0.
- ↑ hasło „łożysko rzeki”. W: Wojciech Jaroszewski, Leszek Marks, Andrzej Radomski: Słownik geologii dynamicznej. Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1985, s. 136. ISBN 83-220-0196-7. OCLC 830183626.
- ↑ Ryszard Gradziński, Aleksandra Kostecka, Andrzej Radomski, Rafał Unrug: Zarys sedymentologii. Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1986, s. 52, 53, 398, 399. ISBN 83-220-0275-0. OCLC 925761433.
- ↑ Ryszard Gradziński, Aleksandra Kostecka, Andrzej Radomski, Rafał Unrug: Zarys sedymentologii. Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1986, s. 398, 399. ISBN 83-220-0275-0. OCLC 925761433.