Kindrat Kłymenko

Kindrat Kłymenko

Кіндрат Клименко

major
Data i miejsce urodzenia	25 października 1913 Szura-Kopijewskaja
Data i miejsce śmierci	10 marca 1945 okolice Gryfic
Przebieg służby
Lata służby	1934–1945
Siły zbrojne	Armia Czerwona
Jednostki	54 gwardyjski pułk kawalerii 14 Gwardyjskiej Dywizji Kawalerii
Stanowiska	dowódca szwadronu, zastępca dowódcy pułku
Główne wojny i bitwy	front wschodni (II wojna światowa)
Odznaczenia

Kindrat Hawryłowycz Kłymenko, Kondrat Gawriłowicz Klimienko (ukr. Кіндрат Гаврилович Клименко, ros. Кондрат Гаврилович Клименко, ur. 12 października^?/25 października 1913 we wsi Szura-Kopijewskaja obecnie w rejonie tulczyńskim w obwodzie winnickim, zm. 10 marca 1945 k. Gryfic) – radziecki wojskowy, major, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

Urodził się w ukraińskiej rodzinie chłopskiej. Do 1931 uczył się w technikum pedagogicznym w Tulczynie, kończąc dwa semestry, później pracował jako nauczyciel i przewodniczący rady wiejskiej. W październiku 1934 został powołany do Armii Czerwonej, w 1938 ukończył kursy młodszych poruczników, w 1939 został przyjęty do WKP(b). Od czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami, w 1942 skończył kursy sztabowe. Walczył kolejno na Froncie Południowo-Zachodnim (od czerwca 1941 do lipca 1942), Stalingradzkim (od sierpnia 1942 do maja 1943), Centralnym (od września do października 1943), Białoruskim i 1 Białoruskim. Od 23 października 1943 walczył w składzie 54 gwardyjskiego pułku kawalerii 14 Gwardyjskiej Dywizji Kawalerii. 15 listopada 1943 wyróżnił się w walkach w rejonie rzeczyckim w obwodzie homelskim, dowodząc szwadronem kawalerii, który zadał przeciwnikowi duże straty, następnego dnia podczas natarcia zdobył wiele broni i sprzętu wroga. Później został zastępcą dowódcy 54 gwardyjskiego pułku kawalerii, w kwietniu 1944 wraz z nim opanował szereg miejscowości nad Turią na Wołyniu. Od 18 lipca 1944 brał udział w operacji brzesko-lubelskiej, 20 lipca umiejętnie zorganizował forsowanie zachodniego Bugu, 22 lipca wziął udział w wyzwalaniu Chełma, a następnego dnia Lublina. 28 lipca wraz z kawalerzystami sforsował Wisłę i uchwycił przyczółek w okolicach Puław, od sierpnia 1944 do 9 stycznia 1945 uczestniczył w walkach o utrzymanie przyczółka puławskiego na zachodnim brzegu Wisły. Od 14 stycznia 1945 brał udział w operacji wiślańsko-odrzańskiej, 16 stycznia wziął udział w wyzwalaniu Tomaszowa, 29 stycznia wraz z kawalerzystami dotarł do Odry, którą następnie sforsował, przełamując obronę przeciwnika k. Starego Kisielina. Koło stacji kolejowej Stary Kisielin rozbił dwa wojskowe pociągi z amunicją i zaopatrzeniem. Następnie brał udział w wyzwalaniu Zielonej Góry, a od 10 lutego 1945 w operacji pomorskiej. Zginął w walkach k. Gryfic. Został pochowany w Gryficach, później jego szczątki przeniesiono do Kamienia Pomorskiego.

Odznaczenia

• Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (27 lutego 1945)
• Order Lenina (27 lutego 1945)
• Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie, 13 czerwca 1944 i 21 sierpnia 1944)
• Order Kutuzowa III klasy (20 lutego 1944)
• Medal „Za zasługi bojowe” (3 listopada 1944)

I inne.