Kiejstut Żemaitis

Kiejstut Żemaitis
	; Kiejstut Żemaitis
Data i miejsce urodzenia	18 marca 1906 ; Piotrków Trybunalski
Data i miejsce śmierci	23 września 1973 ; Warszawa
	Minister przemysłu ciężkiego
Okres	od 5 kwietnia 1957; do 27 lipca 1959
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Julian Tokarski
Następca	Franciszek Waniołka
	Minister przemysłu maszynowego
Okres	od 27 lutego 1957; do 5 kwietnia 1957
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Bolesław Jaszczuk
Następca	Janusz Hrynkiewicz
	Minister hutnictwa
Okres	od 21 listopada 1952; do 5 kwietnia 1957
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kiejstut Gabriel Żemaitis (ur. 18 marca 1906 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 23 września 1973 w Warszawie^[1]^[2]) – polski inżynier hutnik i polityk. Rektor Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie, minister hutnictwa (1952–1957), minister przemysłu maszynowego (1957) i minister przemysłu ciężkiego (1957–1959), poseł na Sejm PRL I kadencji. Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys

Syn Macieja i Albiny. Ukończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w 1928 i uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera metalurga, po studiach do 1939 pracował w Hucie „Częstochowa” i „Baildon”. W 1961 uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk technicznych AGH. Początkowo kierował Zakładem Elektrometalurgii Stali, następnie objął Katedrę Metalurgii Stali. Po zmianie struktury AGH w 1969 pełnił funkcję kierownika Zakładu Stalownictwa w Instytucie Metalurgii. Opublikował szereg prac z dziedziny metalurgii. W 1963 został rektorem AGH, funkcję pełnił przez dwie kadencje do 1969, po czym do 1971 kierował katedrą. Członek Polskiej Akademii Nauk.

Od sierpnia 1944 służył w 2 Armii Wojska Polskiego, był dowódcą kompanii i kapitanem.

W 1946 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a w 1948 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W PZPR był zastępcą członka (1959–1964) i następnie członkiem Komitetu Centralnego do 1968, w latach 1965–1969 członek egzekutywy komitetu wojewódzkiego w Krakowie. W 1946 został zastępcą dyrektora w Centralnym Zarządzie Przemysłu Hutniczego w Katowicach, następnie od 1949 do 1952 kierownik Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego, a w 1952 Ministerstwa Hutnictwa. Następnie w latach 1952–1957 minister hutnictwa, w 1957 minister przemysłu maszynowego, a od 1957 do 1959 minister przemysłu ciężkiego. Po opuszczeniu ministerstwa do 1963 pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów. Pełnił mandat poselski na Sejm PRL I kadencji.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 55-1-8)^[3].

Życie prywatne

Był ojcem Magdaleny Fikus^[4].

Odznaczenia

Order Budowniczych Polski Ludowej (21 lipca 1971)^[5]
Order Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie, po raz drugi w 1956)^[6]
Złota odznaka "Zasłużony Działacz Związku Zawodowego Hutników" (1966)^[7]

Przypisy

↑ Nota biograficzna na stronie AGH
↑ portal historia AGH
↑ Cmentarz Stare Powązki: MACIEJ ŻEMAITIS, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-23] .
↑ Fikus Magdalena Maria, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2012-04-10] .
↑ Nowiny Rzeszowskie, nr 200 (6969), 22 lipca 1971, s. 1.
↑ M.P. z 1956 r. nr 58, poz. 636
↑ Jakość - nowoczesność - warunki życia i pracy [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 234, 9 października 1966, s. 1.

Bibliografia

[1] Nota biograficzna na stronie AGH

[2] rtal historia AGH

[3] Cmentarz Stare Powązki: MACIEJ ŻEMAITIS, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-23] .

[4] Fikus Magdalena Maria, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2012-04-10] .

[5] Nowiny Rzeszowskie, nr 200 (6969), 22 lipca 1971, s. 1.

[6] M.P. z 1956 r. nr 58, poz. 636

[7] Jakość - nowoczesność - warunki życia i pracy [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 234, 9 października 1966, s. 1.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Akademia Górnicza	Antoni Maria Emilian Hoborski (1919–1922) Jan Studniarski (1922–1924) Jan Krauze (1924–1926) Edmund Chromiński (1926–1928) Stanisław Skoczylas (1928–1930) Henryk Korwin-Krukowski (1930–1931) Zygmunt Bielski-Sariusz (1931–1933) Władysław Takliński (1933–1939) Walery Goetel (1939–1949)
Akademia Górniczo-Hutnicza	Walery Goetel (1949–1951) Zygmunt Kowalczyk (1951–1956) Witold Budryk (1956–1958) Feliks Olszak (1958–1961) Tadeusz Kochmański (1961–1963) Kiejstut Żemaitis (1963–1969)
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie	Jan Anioła (1969–1972) Roman Ney (1972–1975) Henryk Filcek (1975–1979) Roman Ney (1979–1981) Antoni Stanisław Kleczkowski (1981–1987) Jan Janowski (1987–1993) Mirosław Handke (1993–1998) Ryszard Tadeusiewicz (1998–2005) Antoni Tajduś (2005–2012) Tadeusz Słomka (2012–2020) Jerzy Lis (od 2020)