Kawa po arabsku
Kawa po arabsku (arab. قهوة عربية, qahwa ʿarabiyya) – tradycyjna metoda parzenia kawy arabskiej w krajach arabskich.
W 2015 roku zwyczaje związane z przyrządzaniem kawy po arabsku jako symbolu gościnności w Arabii Saudyjskiej, Katarze, Omanie i w Zjednoczonych Emiratach Arabskich zostały wpisane na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO[1].
Przyrządzanie kawy po arabsku
[edytuj | edytuj kod]Kawa po arabsku przyrządzana jest ze świeżo prażonych zielonych ziaren kawy arabskiej[2].
Przygotowywanie i podawanie kawy jest jednym z aspektów gościnności arabskiej[3]. Tradycyjnie cały proces przygotowywania kawy odbywa się na oczach gości i ma charakter ceremonialny[3].
Ziarna kawy umieszczane są na żeliwnej, płaskiej patelni i prażone nad otwartym ogniem[3]. Uprażone ziarna wsypywane są do miedzianego moździerza (hawun) i tłuczone miedzianym tłuczkiem[3]. Po utłuczeniu kawa przesypywana jest do wielkiego miedzianego dzbanka (dalla al-lukma), dodawana jest woda, a dzbanek stawiany jest na ogniu[3]. Po zaparzeniu napój jest przelewany do mniejszego dzbanka (dalla al-mizadż), z którego jest rozlewany do małych filiżanek (findżan) i serwowany do picia[3]. Filiżanki są niewielkie o cylindrycznym kształcie, często bez uszek[2].
Osoba przygotowująca kawę (mukahwi) podaje kawę najpierw najważniejszemu lub najstarszemu z gości i dalej serwuje osobie po jego prawicy[3]. Kawa nalewana jest do wysokości jednej czwartej filiżanki, a po wypiciu nalewana jest kolejna porcja[3]. Poruszanie filiżanką na boki sygnalizuje, że pijący nie chce już kolejnej kawy[3]. Z reguły pije się od jednej do trzech filiżanek[3]. Kawa pita jest gorąca, niemieszana, 1–2 minuty po odczekaniu, aż fusy osiądą na dnie filiżanki[4].
Kawa po arabsku jest mocna, bez cukru i ma lekko gorzkawy smak[3]. Czasami serwowana jest z dodatkiem kardamonu lub innych przypraw[3]. Do kawy podawane są często daktyle[3].
Kawa podawana jest w madżlisach, gdzie zbiera się lokalna społeczność, podczas ślubów i innych uroczystości, a także w domach wczesnym rankiem, w południe i wieczorem podczas wizyt gości[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ UNESCO: Arabic coffee, a symbol of generosity. [dostęp 2017-08-20]. (ang.).
- ↑ a b Ghillie Basan: Middle Eastern Kitchen. Hippocrene Books, 2007, s. 37. ISBN 978-0-7818-1190-3. [dostęp 2017-08-20]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n UNESCO: Nomination file No. 01074. [dostęp 2017-08-20]. (ang.).
- ↑ Ibp, Inc: Lebanon Country Study Guide Volume 1 Strategic Information and Developments. Int'l Business Publications, 2012, s. 89. ISBN 978-1-4387-7482-4. [dostęp 2017-08-20]. (ang.).