iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: http://pl.wikipedia.org/wiki/Katastrofa_lotu_British_Airtours_28M
Katastrofa lotu British Airtours 28M – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Katastrofa lotu British Airtours 28M

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Katastrofa lotu British Airtours 28M
Ilustracja
Boeing 737-236 British Airtours G-BGJL, chwilę po ugaszeniu pożaru i ewakuacji pasażerów
Państwo

 Wielka Brytania

Miejsce

Manchester

Data

22 sierpnia 1985

Godzina

7:13 czasu lokalnego
8:13 czasu polskiego

Rodzaj

Pożar na pokładzie

Przyczyna

Awaria samolotu

Ofiary śmiertelne

55 osób

Ranni

15 osób

Statek powietrzny
Typ

Boeing 737–236

Nazwa

River Orrin

Użytkownik

British Airtours

Numer

G-BGJL

Start

Wielka Brytania Manchester

Cel lotu

Grecja Korfu

Numer lotu

28M

Liczba pasażerów

131 osób

Liczba załogi

6 osób

Położenie na mapie Wielkiego Manchesteru
Mapa konturowa Wielkiego Manchesteru, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, w centrum znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Ziemia53°29′N 2°15′W/53,483333 -2,250000

Katastrofa lotu British Airtours 28M – był to niedoszły pasażerski lot zaplanowany na 22 sierpnia 1985 roku z lotniska Manchester International Airport w Manchesterze w Wielkiej Brytanii do Corfu International Airport na wyspie Korfu. W samolocie znajdowało się wówczas 131 pasażerów oraz 6 członków załogi. Większość pasażerów stanowili wczasowicze udający się na wakacje do Grecji.

Przebieg katastrofy

[edytuj | edytuj kod]

W czasie startu, gdy samolot rozpędzał się na pasie startowym, załoga i pasażerowie usłyszeli głośny huk dobiegający z lewej strony samolotu. Sądząc, że to awaria opony, kapitan zdecydował się na zatrzymanie maszyny i opuszczenie pasa startowego. W momencie zjazdu z pasa, załoga zorientowała się, że płonął silnik nr 1 z lewej strony.

Niefortunne ustawienie samolotu pod wiatr spowodowało podsycenie ognia, który ogarnął tylną część samolotu. Do wnętrza wdarł się gryzący dym zawierający m.in. cyjanowodór i tlenek węgla oraz płomienie.

W wyniku pożaru, toksycznego dymu oraz paniki, spowodowanej zablokowaniem się jednych z drzwi ewakuacyjnych, śmierć poniosło 55 osób, w tym 53 pasażerów i 2 członków załogi. 48 osób zmarło z powodu zatrucia dymem, a 7 osób zmarło w wyniku rozległych poparzeń ciała.

Przyczyny

[edytuj | edytuj kod]

Śledztwo wskazało, że główną przyczyną wypadku była usterka części komory spalania w silniku. Oderwana część osłony uderzyła w zbiornik paliwa, z którego paliwo wylało się bezpośrednio na rozgrzane elementy silnika i zapaliło silnik. Dokumenty wykazały również, że feralna część była już wcześniej naprawiana poprzez zaspawanie pęknięć na jej powierzchni i powtórnie uległa awarii.

Skutki dla lotnictwa

[edytuj | edytuj kod]

Po katastrofie zainteresowano się również dużą liczbą ofiar spowodowaną pośrednio przez panikę. Dowiedziono w serii eksperymentów, że wyjścia ewakuacyjne były zbyt wąskie, co powodowało blokowanie się ludzi uciekających z płonącego samolotu. Doświadczenia pokazały, że poszerzenie wyjścia o 15 cm (do 75 cm) powoduje znaczne usprawnienie ewakuacji pasażerów. Były to zalecenia dla producentów samolotów, które zostały wprowadzone.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]