Karol Hanke
Pełne imię i nazwisko |
Karol Daniel Hanke | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
6 września 1903 | ||||||||||||||||
Data i miejsce śmierci |
15 kwietnia 1964 | ||||||||||||||||
Wzrost |
165 cm | ||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
|
Karol Daniel Hanke (ur. 6 września 1903 w Łodzi, zm. 15 kwietnia 1964 w Warszawie) – polski piłkarz, trener lekarz ginekolog położnik
Absolwent medycyny Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie - lekarz w Łodzi. Należał do lwowskiej Korporacji Akademickiej Aragonia (wiceprezes w roku akademickim 1930/31).
W latach 1920–1924 grał w Łódzkim KS. W latach 1924–1931 reprezentował barwy Pogoni Lwów.
W reprezentacji Polski debiutował 29 czerwca 1924 w wygranym 2-0 meczu z Turcją, natomiast ostatni występ w kadrze zaliczył 1 lipca 1928 w potyczce ze Szwecją (2-1). Łącznie w kadrze rozegrał 9 meczów i nie strzelił żadnej bramki.
W 1 marca 1936 został trenerem Legii Warszawa. Jako trener prowadził drużynę w 18 sptokaniach i jedyny raz w historii klubu spadł z ligi. Jego bilans to 3 wygrane 2 remisy i 13 porażek[1].
W czasie II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej i powstaniu warszawskim
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 106-4-3)[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Karol Hanke. [dostęp 14 lutego 2024].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: HELENA HANKE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-02-14] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.
- Andrzej Gowarzewski: "Kolekcja Klubów Legia Najlepsza Jest..." Wydawnictwo GiA, Katowice 2013. strony 325
- Bogdan Lupa. Dwa pożegnania. „Kurier Galicyjski”. 23–24 (243–244), 18 grudnia 2015 – 14 stycznia 2016.