iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: http://pl.wikipedia.org/wiki/Karabinek_Zastava_M64
Karabinek Zastava M64 – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Karabinek Zastava M64

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zastava M64
Ilustracja
Państwo

 Jugosławia

Producent

Zavodi Crvena Zastava, Kragujevac

Dane techniczne
Kaliber

7,62 mm

Nabój

7,62 x 39 mm

Magazynek

łukowy, 20 nab.

Wymiary
Długość

1040 mm

Długość lufy

500 mm

Masa
broni

3,9 kg (bez magazynka)

Inne
Prędkość pocz. pocisku

730 m/s

Szybkostrzelność teoretyczna

725-825 strz/min

Zastava M64 – jugosłowiański karabinek automatyczny, wersja karabinka AK.

Produkcję Zastavy M64 uruchomiono w połowie lat 60. XX wieku. Od radzieckiego AK różnił się dłuższą lufą, oraz nasadką umożliwiającą miotanie granatów nasadkowych. Karabinek zasilany był z magazynka łukowego o pojemności 20 naboi. Modyfikacja podajnika magazynka umożliwiła wyposażenie Zastavy M64 w zatrzask zamka. Zastava M64 znajdowała się na uzbrojeniu armii jugosłowiańskiej jako automatska puška vzor 64.

Karabinek Zastava M64 był bronią samoczynno-samopowtarzalną. Automatyka broni działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych z długim skokiem tłoka gazowego. Zamek ryglowany przez obrót (2 rygle). Rękojeść przeładowania po prawej stronie broni, związana z suwadłem. Mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia. Skrzydełko bezpiecznika/przełącznika rodzaju ognia po prawej stronie komory zamkowej w pozycji zabezpieczonej zasłania wycięcie w którym porusza się rękojeść przeładowania. Magazynki 20 nabojowe, wymienne z 30 nabojowymi magazynkami AK. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek zatrzymywany w tylnym położeniu przez zatrzask zamka. Kolba stała. Przyrządy celownicze mechaniczne, składają się z muszki i celownika krzywiznowego o nastawach do 1000 m. Karabinek wyposażony był w nasadkę do miotania granatów nasadkowych. Celownik używany podczas strzelania granatami był składany na rurę gazową. Jego podniesienie powodowało automatyczne zamknięcie zaworu komory gazowej.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • John Walter, Ryszard (Tł.) Woźniak, Przemysław (Tł) Kupidura: Broń systemu Kałasznikowa. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2002. ISBN 83-11-09395-4.