Jens Weißflog

Jens Weißflog
	; Jens Weißflog w 2017
Data i miejsce urodzenia	21 lipca 1964 ; Erlabrunn
Klub	S.V. Oberwiesenthal
Wzrost	170 cm
Debiut w PŚ	30 grudnia 1980 w Oberstdorfie (90. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	1 stycznia 1983 w Garmisch-Partenkirchen (3. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	1 stycznia 1983 w Garmisch-Partenkirchen (3. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	6 stycznia 1983 w Bischofshofen
Rekord życiowy	201,0 m na Kulm w Tauplitz (8 lutego 1996)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja NRD
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa świata w lotach
	Puchar świata w skokach
1. miejsce ;	1983/1984
2. miejsce ;	1988/1989
	Turniej Czterech Skoczni
1. miejsce ;	1983/1984
1. miejsce ;	1984/1985
2. miejsce ;	1982/1983
2. miejsce ;	1987/1988
2. miejsce ;	1988/1989
3. miejsce ;	1989/1990
	Reprezentacja Niemcy
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Puchar świata w skokach
2. miejsce ;	1993/1994
	Turniej Czterech Skoczni
1. miejsce ;	1990/1991
1. miejsce ;	1995/1996
2. miejsce ;	1993/1994
Inne nagrody
Medal Holmenkollen ;	1991
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Jens Weißflog (ur. 21 lipca 1964 w Erlabrunn) – niemiecki skoczek narciarski reprezentujący NRD oraz Niemcy, czterokrotny medalista olimpijski, dziewięciokrotny medalista mistrzostw świata, dwukrotny medalista mistrzostw świata w lotach, zdobywca Pucharu Świata oraz czterokrotny zwycięzca Turnieju Czterech Skoczni, zwycięzca 33 indywidualnych konkursów Pucharu Świata.

Kariera

Wychował się w miejscowości Pöhla w Rudawach. Już jako nastolatek był zafascynowany skokami narciarskimi. Początkowo trenował (1977) w rodzimym przyzakładowym klubie sportowym SC Traktor Oberwiesenthal, a dwa lata później wygrał przy pierwszej próbie okręgowe igrzyska sportowe w Schwarzenbergu. Z powodu niskiej wagi ciała nadano mu przydomek „Floh” (pol. Pchła).

W swojej długiej sportowej karierze zdobył prawie wszystko, co może osiągnąć skoczek. W Pucharze Świata zadebiutował 30 grudnia 1980 roku w Oberstdorfie, gdzie zajął 90. miejsce. Na kolejny start musiał poczekać dwa lata, do pierwszego konkursu 31. edycji Turnieju Czterech Skoczni, w którym zajął 27. miejsce. Już dwa dni później, 1 stycznia 1983 roku, podczas konkursu w Garmisch-Partenkirchen Weißflog po raz pierwszy w karierze stanął na podium, zarazem pierwszy raz zdobywając punkty Pucharu Świata. W Innsbrucku był już drugi, ulegając jedynie Finowi Mattiemu Nykänenowi, a 6 stycznia 1983 roku w Bischofshofen niemiecki skoczek odniósł swe pierwsze zwycięstwo. W klasyfikacji generalnej Turnieju Czterech Skoczni zajął ostatecznie drugie miejsce za Nykänenem, trzeci był Horst Bulau z Kanady. W całym sezonie 1982/1983 trzykrotnie stawał na podium, po jednym razie na każdym jego stopniu, co dało mu 16. miejsce w klasyfikacji generalnej.

Sezon 1983/1984 był najbardziej udanym w jego karierze. Na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie zdobył złoty medal na normalnej skoczni, wyprzedzając dwóch Finów: Nykänena oraz Jariego Puikkonena. Nykänen prowadził po pierwszej serii po skoku na 91,0 metrów, drugie miejsce zajmował Weißflog, który skoczył metr bliżej, a trzeci był Andreas Bauer z RFN. W drugiej kolejce Jens skoczył 87,0 metrów i skaczącemu na końcu Nykänenowi do zdobycia złota wystarczyłby skok na odległość około 86,0 metrów. Fin osiągnął tylko 84,0 metry co jednak wystarczyło do zdobycia srebrnego medalu. Na dużym obiekcie zwyciężył Nykänen z dużą przewagą nad drugim w konkursie Weißflogiem, a trzecie miejsce zajął Pavel Ploc z Czechosłowacji. W 1984 roku odbyły się także mistrzostwa świata w Engelbergu, gdzie reprezentacja NRD z Weißflogiem w składzie zdobyła srebrny medal. Ponadto zwyciężył w klasyfikacji generalnej 32. Turnieju Czterech Skoczni zajmując drugie miejsce w Oberstdorfie i zwyciężając w pozostałych trzech konkursach. Łącznie w tym sezonie w konkursach Pucharu Świata zwyciężył siedem razy, czterokrotnie był drugi i raz trzeci, co pozwoliło na triumf w klasyfikacji generalnej.

Na mistrzostwach świata w Seefeld Jens wywalczył złoty medal na normalnej skoczni, wyprzedzając Andreasa Feldera z Austrii oraz Norwega Pera Bergeruda, a na dużym obiekcie był dziewiąty, tracąc do zwycięzcy 9 punktów. Na tych samych mistrzostwach zdobył ponadto brązowy medal w drużynie, wspólnie z Frankiem Sauerbreyem, Manfredem Deckertem i Klausem Ostwaldem. W 1985 roku odbywały się także mistrzostwa świata w lotach w Planicy, gdzie reprezentant NRD zajął drugie miejsce, ustępując tylko Mattiemu Nykänenowi. Wygrał 33. Turniej Czterech Skoczni po tym, jak zajął czwarte miejsce w Oberstdorfie, wygrał w Ga-pa, był drugi w Innsbrucku i ponownie czwarty w Bischofshofen. Sezon 1984/1985 zakończył na czwartej pozycji w klasyfikacji generalnej, notując dwa zwycięstwa, jedno drugie i jedno trzecie miejsce.

Słabsza forma w sezonach 1985/1986 i 1986/1987 zaowocowała jedynie dwoma miejscami na podium. Był dziewiąty na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz w 1986 roku. Nie wywalczył także żadnego medalu podczas mistrzostw świata w Oberstdorfie, w swoim najlepszym występie był piąty na normalnej skoczni. Rok 1988 rozpoczął od zajęcia drugiego miejsca w klasyfikacji końcowej 36. Turnieju Czterech Skoczni, tracąc 99 punktów do Nykänena. Na igrzyskach olimpijskich w Calgary Weißflog miał bronić tytułu mistrza olimpijskiego z normalnej skoczni, jednak zajął dopiero dziewiąte miejsce. Na dużym obiekcie zaprezentował się jeszcze słabiej, zajmując 31. miejsce.

W 37. Turnieju Czterech Skoczni zajął drugie miejsce ex aequo z Mattim Nykänenem, a za kolejnym Finem, Risto Laakkonenem. Podczas mistrzostw świata w Lahti w 1989 roku zwyciężył na dużym obiekcie, a na skoczni normalnej przegrał tylko z Jarim Puikkonenem. W konkursie drużynowym reprezentacja NRD z Weißflogiem w składzie zajęła siódme miejsce. Łącznie w sezonie 1988/1989 pięć razy zwyciężał, dwa razy był drugi i raz trzeci, co dało mu drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, za Janem Boklövem ze Szwecji.

Rok później był trzeci na mistrzostwach świata w lotach w Vikersund za Dieterem Thomą z RFN oraz Mattim Nykänenem. Trzecie miejsce zajął także w 38. edycji Turnieju Czterech Skoczni, w którym także zwyciężył Thoma, a drugie miejsce zajął František Jež z Czechosłowacji, wyprzedzając Weißfloga o 6 punktów. Osiem miejsc na podium zawodów Pucharu Świata, w tym trzy zwycięstwa, dały mu szóste miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu 1989/1990. Rok 1991 przyniósł mu między innymi trzecie zwycięstwo w Turnieju Czterech Skoczni oraz dwa brązowe medale mistrzostw świata w Val di Fiemme wywalczone na dużej skoczni indywidualnie oraz w drużynie. Na normalnym obiekcie był siódmy. W sezonie 1990/1991 Puchar Świata w lotach zajął 19. miejsce.

W ciągu kolejnych dwóch lat nie wywalczył żadnego trofeum. Na igrzyskach olimpijskich w Albertville w indywidualnych startach był dziewiąty na normalnej skoczni, a na dużym obiekcie zajął 33. miejsce. W konkursie drużynowym reprezentacja zjednoczonych już Niemiec w składzie: Dieter Thoma, Heiko Hunger, Jens Weißflog oraz Christof Duffner zajęła piąte miejsce. Także z mistrzostw świata w Falun nie przywiózł medalu po tym, jak zajął 20. miejsce na dużej skoczni oraz 40. na normalnej. Łącznie w ciągu sezonów 1991/1992 i 1992/1993 tylko raz stanął na podium zawodów Pucharu Świata, zajmując drugie miejsce.

Do wysokiej formy Jens powrócił jednak już na początku sezonu 1993/1994, kiedy zajął drugie miejsce w 42. Turnieju Czterech Skoczni, w którym lepszy okazał się tylko Espen Bredesen z Norwegii. Weißflog stawał na podium we wszystkich czterech konkursach TCS zajmując kolejno: pierwsze miejsce w Oberstdorfie, drugie w Ga-Pa i Innsbrucku oraz trzecie w Bischofshofen. Po pierwszej kolejce skoków na dużej skoczni podczas igrzysk w Lillehammer Weißflog znajdował się na drugim miejscu z odległością 129,5 m za Bredesenem, który skoczył 135,5 m i prowadził z ponad dziesięciopunktową przewagą. W drugiej serii Weißflog skoczył 133,0 m, co oznaczało, że Norwegowi do zwycięstwa wystarczyłby skok na odległość około 127,0 metrów. Norweski skoczek uzyskał jednak tylko 122,0 metry co wystarczyło do zdobycia srebrnego medalu. Triumfujący Weißflog został pierwszym niemieckim mistrzem olimpijskim od czasów Helmuta Recknagela, który wygrał na igrzyskach w Squaw Valley w 1960 roku. Na normalnej skoczni Jens zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal ze swoim młodszym rodakiem – Dieterem Thomą. Na tych samych igrzyskach reprezentacja Niemiec w składzie: Hansjörg Jäkle, Christof Duffner, Dieter Thoma i Jens Weißflog wywalczyła po raz pierwszy drużynowy złoty medal, będący zarazem pierwszym drużynowym medalem olimpijskim dla Niemiec. W Pucharze Świata odniósł siedem zwycięstw, dwa razy był drugi oraz dwa razy trzeci, co pozwoliło mu zająć drugie miejsce w klasyfikacji generalnej za Bredesenem, a przed Andreasem Goldbergerem z Austrii.

Najważniejszym punktem sezonu 1994/1995 były mistrzostwa świata w Thunder Bay. Na normalnej skoczni zajął piąte miejsce, tracąc do trzeciego miejsca ponad 10 punktów, jednak na dużym obiekcie wywalczył brązowy medal, wyprzedzili go tylko Tommy Ingebrigtsen z Norwegii oraz Andreas Goldberger z Austrii. W konkursie drużynowym wspólnie z Hansjörgiem Jäkle, Dieterem Thomą i Gerdem Siegmundem zdobył srebrny medal. W Pucharze Świata w lotach zajął 14. miejsce, a w Puchar Świata w skokach był szósty. Jego ostatnim trofeum w karierze było zwycięstwo w 44. Turnieju Czterech Skoczni; był drugi w Oberstdorfie i Innsbrucku, trzeci w Ga-Pa i wygrał w Bischofshofen. Był ponadto czwarty na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz w 1996 roku, walkę o brązowy medal przegrał z Urbanem Francem ze Słowenii. Swoje ostatnie zwycięstwo odniósł w Iron Mountain 17 lutego 1996 roku. W swoim ostatnim konkursie Pucharu Świata na skoczni Holmenkollbakken zajął szóste miejsce. Konkurs ten wygrał Adam Małysz. 15 czerwca 1996 roku w Oberwiesenthal miały miejsce pożegnalne zawody Niemca. Weißflog zajął 2.miejsce, a skokiem na 102 metrów pobił rekord skoczni^[2].

Łącznie Weißflog odniósł 33 zwycięstwa w konkursach Pucharu Świata (do 2007 roku był to drugi wynik po Matti Nykänenie), a 73 razy stawał na podium. Jest jedynym skoczkiem, który skacząc dwoma różnymi stylami zdobył indywidualnie dwa złote medale olimpijskie oraz występując w dwóch różnych reprezentacjach narodowych (w 1984 roku w barwach NRD i w 1994 w barwach Niemiec). Zdobył pięć tytułów mistrza Niemiec (w 1991, 1993 i 1994 roku na normalnej skoczni oraz w 1993 i 1995 roku na dużej) oraz jeden srebrny medal (w 1991 roku na dużej skoczni).

Został odznaczony m.in. Złotym Orderem Zasług dla Ojczyzny (NRD) oraz Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1996). W 1991 roku otrzymał medal Holmenkollen wraz z austriackim skoczkiem Ernstem Vettorim oraz dwoma Norwegami: biegaczem Vegardem Ulvangiem oraz kombinatorem Trondem Einarem Eldenem.

Emerytura

Jens Weißflog jest właścicielem hotelu w rodzinnej miejscowości oraz komentuje zawody w skokach dla niemieckiej telewizji ZDF. Był kandydatem do Volkskammer z ramienia Freie Deutsche Jugend w 1986 roku, a w 2009 roku został wybrany do rady miasta Oberwiesenthal z listy CDU^[3].

W 2005 roku rozwiódł się z żoną Nicolą, z którą ma dwóch synów: Daniela i Niklasa. W październiku 2010 roku ze związku z Doreen Fiebig urodziła im się córka^[4].

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
1.	12 lutego	1984	Sarajewo	Igman	K-90	indywid.	90,0 m	87,0 m	215,2 pkt	–
2.	18 lutego	1984	Sarajewo	Igman	K-112	indywid.	107,0 m	107,5 m	213,7 pkt	17,5 pkt	Matti Nykänen
9.	14 lutego	1988	Calgary	Alberta Ski Jump Area	K-89	indywid.	81,0 m	80,0 m	196,8 pkt	32,3 pkt	Matti Nykänen
31.	15 lutego	1988	Calgary	Alberta Ski Jump Area	K-114	indywid.	104,5 m	93,5 m	172,0 pkt	52,0 pkt	Matti Nykänen
9.	9 lutego	1992	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-90	indywid.	84,0 m	83,5 m	208,5 pkt	14,3 pkt	Ernst Vettori
33.	16 lutego	1992	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-120	indywid.	90,0 m	99,5 m	141,3 pkt	98,2 pkt	Toni Nieminen
5.	20 lutego	1992	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-120	druż.^[5]	107,0 m	104,0 m	544,6 pkt (183,4 pkt)	99,8 pkt	Finlandia
1.	20 lutego	1994	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-120	indywid.	129,5 m	133,0 m	274,5 pkt	–
1.	22 lutego	1994	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-120	druż.^[6]	131,0 m	135,5 m	970,1 pkt (277,7 pkt)	–
4.	25 lutego	1994	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	indywid.	98,0 m	96,5 m	260,0 pkt	22,0 pkt	Espen Bredesen

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
2.	26 lutego	1984	Engelberg	Skocznia duża drużynowo^[7]	572,2 pkt	46,1 pkt	Finlandia
9.	20 stycznia	1985	Seefeld in Tirol	Skocznia duża indywidualnie	215,2 pkt	9,0 pkt	Per Bergerud
3.	22 stycznia	1985	Seefeld in Tirol	Skocznia duża drużynowo^[8]	550,8 pkt	32,2 pkt	Finlandia
1.	26 stycznia	1985	Seefeld	Skocznia normalna indywidualnie	225,3 pkt	–
15.	15 lutego	1987	Oberstdorf	Skocznia duża indywidualnie	193,6 pkt	22,4 pkt	Andreas Felder
5.	17 lutego	1987	Oberstdorf	Skocznia duża drużynowo^[9]	582,5 pkt	51,6 pkt	Finlandia
5.	20 lutego	1987	Oberstdorf	Skocznia normalna indywidualnie	215,3 pkt	9,1 pkt	Jiří Parma
2.	20 lutego	1989	Lahti	Skocznia duża indywidualnie	212,5 pkt	6,0 pkt	Jari Puikkonen
7.	22 lutego	1989	Lahti	Skocznia duża drużynowo^[10]	558,0 pkt	87,0 pkt	Finlandia
1.	26 lutego	1989	Lahti	Skocznia normalna indywidualnie	114,5 pkt	–
3.	10 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia duża indywidualnie	210,0 pkt	7,5 pkt	Franci Petek
3.	14 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia duża drużynowo^[11]	699,5 pkt	37,6 pkt	Austria
7.	16 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia normalna indywidualnie	211,9 pkt	11,0 pkt	Heinz Kuttin
20.	21 lutego	1993	Falun	Skocznia duża indywidualnie	165,7 pkt	75,7 pkt	Espen Bredesen
11.	23 lutego	1993	Falun	Skocznia duża drużynowo^[12]	632,2 pkt	189,3 pkt	Norwegia
40.	27 lutego	1993	Falun	Skocznia normalna indywidualnie	175,6 pkt	62,2 pkt	Masahiko Harada
5.	12 marca	1995	Thunder Bay	Skocznia normalna indywidualnie	233,0 pkt	33,0 pkt	Takanobu Okabe
2.	16 marca	1995	Thunder Bay	Skocznia duża drużynowo^[13]	882,5 pkt	6,5 pkt	Finlandia
3.	18 marca	1995	Thunder Bay	Skocznia duża indywidualnie	229,9 pkt	42,7 pkt	Tommy Ingebrigtsen

Mistrzostwa świata w lotach

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
2.	17 marca	1985	Planica	Loty indywidualnie	531,5 pkt	49,0 pkt	Matti Nykänen
9.	9 marca	1986	Tauplitz	Loty indywidualnie	671,0 pkt	74,0 pkt	Andreas Felder
3.	25 lutego	1990	Vikersund	Loty indywidualnie	349,3 pkt	8,4 pkt	Dieter Thoma
4.	11 lutego	1996	Tauplitz	Loty indywidualnie	396,3 pkt	41,8 pkt	Andreas Goldberger

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
1982/1983	16.
1983/1984	1.
1984/1985	4.
1985/1986	16.
1986/1987	11.
1987/1988	6.
1988/1989	2.
1989/1990	6.
1990/1991	8.
1991/1992	37.
1992/1993	11.
1993/1994	2.
1994/1995	6.
1995/1996	4.

Miejsca na podium

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	razem
1995/1996	3	2	3	8
1994/1995	1	1	5	7
1993/1994	7	2	2	11
1992/1993	–	1	–	1
1991/1992	–	–	–	–
1990/1991	2	1	1	4
1989/1990	3	2	3	8
1988/1989	5	2	1	8
1987/1988	1	1	3	5
1986/1987	1	–	–	1
1985/1986	–	1	–	1
1984/1985	2	1	1	4
1983/1984	7	4	1	12
1982/1983	1	1	1	3
suma	33	19	21	73

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Skocznia	Nota	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	1 stycznia 1983	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	241,5 pkt	3.	0,8 pkt	Armin Kogler
2.	4 stycznia 1983	Innsbruck	Bergisel	243,3 pkt	2.	6,2 pkt	Matti Nykänen
3.	6 stycznia 1983	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	256,7 pkt	1.	–
4.	30 grudnia 1983	Oberstdorf	Schattenbergschanze	213,5 pkt	2.	7,2 pkt	Klaus Ostwald
5.	1 stycznia 1984	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	222,2 pkt	1.	–
6.	4 stycznia 1984	Innsbruck	Bergisel	224,1 pkt	1.	–
7.	6 stycznia 1984	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	238,1 pkt	1.	–
8.	11 stycznia 1984	Cortina d’Ampezzo	Italia	216,6 pkt	1.	–
9.	14 stycznia 1984	Harrachov	Čerťák	198,6 pkt	2.	7,3 pkt	Jiří Parma
10.	15 stycznia 1984	Liberec	Ještěd A	210,5 pkt	1.	–
11.	12 lutego 1984	Sarajewo	Igman K-90	215,2 pkt	1.	–
12.	18 lutego 1984	Sarajewo	Igman K-112	213,7 pkt	2.	17,5 pkt	Matti Nykänen
13.	17 marca 1984	Oberstdorf	Heini-Klopfer-Skiflugschanze	360,0 pkt	3.	32,5 pkt	Matti Nykänen
14.	18 marca 1984	Oberstdorf	Heini-Klopfer-Skiflugschanze	357,5 pkt	2.	33,5 pkt	Matti Nykänen
15.	24 marca 1984	Planica	Srednija velikanka	223,2 pkt	1.	–
16.	1 stycznia 1985	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	210,1 pkt	1.	–
17.	4 stycznia 1985	Innsbruck	Bergisel	215,8 pkt	2.	3,5 pkt	Matti Nykänen
18.	13 lutego 1985	Sankt Moritz	Olympiaschanze	216,9 pkt	3.	8,1 pkt	Ernst Vettori
19.	17 lutego 1985	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	231,5 pkt	1.	–
20.	22 grudnia 1985	Chamonix	Tremplin aux Bossons	194,1 pkt	2.	2,6 pkt	Pekka Suorsa
21.	6 grudnia 1986	Thunder Bay	Normal Thunder	230,7 pkt	1.	–
22.	6 grudnia 1987	Thunder Bay	Big Thunder	217,9 pkt	2.	23,8 pkt	Matti Nykänen
23.	1 stycznia 1988	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	198,5 pkt	3.	13,9 pkt	Matti Nykänen
24.	3 stycznia 1988	Innsbruck	Bergisel	195,1 pkt	3.	24,9 pkt	Matti Nykänen
25.	22 stycznia 1988	Gstaad	Mattenschanze	212,3 pkt	3.	5,7 pkt	Pavel Ploc
26.	24 stycznia 1988	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	215,0 pkt	1.	–
27.	1 stycznia 1989	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	218,0 pkt	2.	2,5 pkt	Matti Nykänen
28.	4 stycznia 1989	Innsbruck	Bergisel	213,0 pkt	3.	2,0 pkt	Jan Boklöv
29.	21 stycznia 1989	Oberhof	Rennsteigschanze	216,5 pkt	2.	0,1 pkt	Ole Gunnar Fidjestøl
30.	22 stycznia 1989	Oberhof	Rennsteigschanze	229,0 pkt	1.	–	–
31.	5 marca 1989	Oslo	Holmenkollbakken	225,0 pkt	1.	–	–
32.	8 marca 1989	Örnsköldsvik	Paradiskullen	231,5 pkt	1.	–	–
33.	25 marca 1989	Planica	Srednija velikanka	222,5 pkt	1.	–	–
34.	26 marca 1989	Planica	Bloudkova velikanka	227,0 pkt	1.	–	–
35.	17 grudnia 1989	Sapporo	Ōkurayama	227,0 pkt	1.	–	–
36.	28 grudnia 1989	Oberstdorf	Schattenbergschanze	208,0 pkt	3.	-7,0 pkt	Dieter Thoma
37.	1 stycznia 1990	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	220,5 pkt	1.	–	–
38.	4 stycznia 1990	Innsbruck	Bergisel	226,5 pkt	2.	-0,5 pkt	Ari-Pekka Nikkola
39.	17 stycznia 1990	Zakopane	Wielka Krokiew	207,0 pkt	1.	–	–
40.	16 lutego 1990	Predazzo	Trampolino Dal Ben	219,4 pkt	2.	-1,1 pkt	Roberto Cecon
41.	17 marca 1990	Raufoss	Lønnbergbakken	211,8 pkt	3.	-6,4 pkt	Andreas Felder
42.	24 marca 1990	Planica	Bloudkova velikanka	211,5 pkt	3.	-8,5 pkt	Roberto Cecon^[14]
43.	30 grudnia 1990	Oberstdorf	Schattenbergschanze	203,9 pkt	1.	–	–^[15]
44.	1 stycznia 1991	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	204,3 pkt	1.	–	–
45.	4 stycznia 1991	Innsbruck	Bergisel	219,1 pkt	2.	-2,5 pkt	Ari-Pekka Nikkola
46.	12 stycznia 1991	Oberhof	Hans-Renner-Schanze	221,1 pkt	3.	-12,4 pkt	Dieter Thoma
47.	1 stycznia 1993	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	219,4 pkt	2.	-1,4 pkt	Noriaki Kasai
48.	12 grudnia 1993	Planica	Bloudkova velikanka	274,7 pkt	1.	–	–
49.	14 grudnia 1993	Predazzo	Trampolino Dal Ben K-90	238,5 pkt	1.	–	–
50.	30 grudnia 1993	Oberstdorf	Schattenbergschanze	238,1 pkt	1.	–	–
51.	1 stycznia 1994	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	231,0 pkt	2.	-7,6 pkt	Espen Bredesen
52.	4 stycznia 1994	Innsbruck	Bergisel	229,4 pkt	2.	-4,0 pkt	Andreas Goldberger
53.	6 stycznia 1994	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	224,8 pkt	3.	-20,2 pkt	Espen Bredesen
54.	22 stycznia 1994	Sapporo	Miyanomori	230,5 pkt	1.	–	–
55.	23 stycznia 1994	Sapporo	Ōkurayama	253,4 pkt	1.	–	–
56.	5 marca 1994	Lahti	Salpausselkä K-90	244,0 pkt	1.	–	–
57.	9 marca 1994	Örnsköldsvik	Paradiskullen	231,5 pkt	3.	-2,5 pkt	Roberto Cecon
58.	27 marca 1994	Thunder Bay	Normal Thunder	274,5 pkt	1.	–	–
59.	30 grudnia 1994	Oberstdorf	Schattenbergschanze	225,1 pkt	3.	-2,8 pkt	Reinhard Schwarzenberger
60.	28 stycznia 1995	Lahti	Salpausselkä K-90	232,0 pkt	2.	-2,5 pkt	Andreas Goldberger
61.	29 stycznia 1995	Lahti	Salpausselkä K-114	126,9 pkt	1.	–	–
62.	1 lutego 1995	Kuopio	Puijo	244,0 pkt	3.	-4,5 pkt	Toni Nieminen
63.	4 lutego 1995	Falun	Lugnet K-90	242,5 pkt	3.	-12,5 pkt	Roberto Cecon
64.	12 lutego 1995	Oslo	Holmenkollbakken	242,3 pkt	3.	-12,6 pkt	Andreas Goldberger
65.	25 lutego 1995	Oberstdorf	Heini-Klopfer-Skiflugschanze	348,6 pkt	3.	-20,2 pkt	Andreas Goldberger
66.	28 grudnia 1995	Oberhof	Hans-Renner-Schanze	224,9 pkt	3.	-16,6 pkt	Mika Laitinen
67.	30 grudnia 1995	Oberstdorf	Schattenbergschanze	242,2 pkt	2.	-5,7 pkt	Mika Laitinen
68.	1 stycznia 1996	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	226,0 pkt	3.	-2,6 pkt	Reinhard Schwarzenberger
69.	4 stycznia 1996	Innsbruck	Bergisel	230,9 pkt	2.	-7,9 pkt	Andreas Goldberger
70.	6 stycznia 1996	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	251,2 pkt	1.	–	–
71.	20 stycznia 1996	Sapporo	Miyanomori	218,0 pkt	1.	–	–
72.	17 lutego 1996	Iron Mountain	Pine Mountain	249,6 pkt	1.	–	–
73.	13 marca 1996	Falun	Lugnet K-90	253,0 pkt	3.	-4,0 pkt	Primož Peterka

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

Do sezonu 1992/1993 obowiązywała inna punktacja za konkurs Pucharu Świata.

																								punkty
Sezon 1980/1981
90	79	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1981/1982
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	33	23	-	-	0
Sezon 1982/1983
																									punkty
-	27	3	2	1	12	49	-	-	-	-	19	19	15	11	19	7	33	15	-	-	-	-	-	-	80
Sezon 1983/1984
																								punkty
-	-	-	-	2	1	1	1	1	2	1	-	-	1	2	-	-	-	6	22	3	2	1	8	230
Sezon 1984/1985
																					punkty
-	-	-	-	4	1	2	4	-	6	4	3	1	-	-	-	-	-	-	6	6	151
Sezon 1985/1986
																									punkty
-	-	-	-	2	18	4	62	6	15	9	9	14	-	-	-	-	7	4	11	-	-	-	33	24	77
Sezon 1986/1987
																						punkty
1	7	7	6	-	20	8	5	6	6	5	19	-	-	17	22	-	-	-	-	-	-	103
Sezon 1987/1988
																				punkty
7	2	-	-	-	-	6	3	3	14	-	22	3	1	-	-	-	-	-	-	111
Sezon 1988/1989
																				punkty
-	-	-	-	-	-	4	2	3	19	-	-	2	1	-	1	1	-	1	1	192
Sezon 1989/1990
																									punkty
-	-	-	-	10	1	3	1	2	11	-	-	1	-	-	-	2	15	5	4	17	11	3	3	23	200
Sezon 1990/1991
																						punkty
-	-	-	-	-	-	1	1	2	10	3	-	-	31	-	6	12	10	6	9	14	5	141
Sezon 1991/1992
																					punkty
-	-	-	-	6	10	-	-	-	-	-	-	-	16	42	28	27	42	19	-	31	16
Sezon 1992/1993
																	punkty
12	30	39	-	-	7	2	31	6	12	-	-	5	26	33	13	34	61
Legenda (do sezonu 1992/93)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15 - – zawodnik nie wystartował lub zajął miejsce poniżej 15.
Sezon 1993/1994
																			punkty
5	1	1	5	38	1	2	2	3	-	-	-	1	1	1	3	-	6	1	1110
Sezon 1994/1995
																					punkty
9	14	3	15	28	11	5	-	-	-	-	2	1	3	3	14	4	3	-	-	3	683
Sezon 1995/1996
																												punkty
13	17	8	14	21	-	-	3	2	3	2	1	-	-	1	4	50	-	5	5	1	17	21	5	5	-	3	6	1028
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 - – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

1980/1981 – 110. (przedostatni)
1982/1983 – 2.
1983/1984 – 1.
1984/1985 – 1.
1985/1986 – 23.
1986/1987 – 7.
1987/1988 – 2.
1988/1989 – 2.
1989/1990 – 3.
1990/1991 – 1.
1991/1992 – 38.
1992/1993 – 8.
1993/1994 – 2.
1994/1995 – 12.
1995/1996 – 1.

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

1994 – 5.
1995 – 43.

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

W 1994 i 1995 roku sumowano punkty za wszystkie skoki (tak jak np. w TCS)

			punkty
1994
3	5	11	656.6
1995
				punkty
-	-	41	7	339.3
Legenda
1 2 3 4–10 11–30 poniżej 30 – – zawodnik nie wystartował lub nie zakwalifikował się

Zobacz też

Przypisy

↑ 200m0405. skisprungschanzen.com. [dostęp 2018-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-15)].
↑ AdrianA. Dworakowski AdrianA., Jens Weissflog. Więcej niż legenda., „V Magazyn”, luty 2019 [dostęp 2020-06-04] .
↑ Sächsische Zeitung: Ski-Ass Jens Weißflog und sein neues Leben (niem.)
↑ skijumping.de: Jens Weißflog erneut Vater (niem.)
↑ Skład zespołu: Heiko Hunger, Dieter Thoma, Christof Duffner i Jens Weißflog
↑ Skład zespołu: Hansjörg Jäkle, Christof Duffner, Dieter Thoma i Jens Weißflog
↑ Skład drużyny: Ulf Findeisen, Matthias Buse, Klaus Ostwald, Jens Weißflog
↑ Skład drużyny: Frank Sauerbrey, Manfred Deckert, Klaus Ostwald, Jens Weißflog
↑ Skład drużyny: Mike Arnold, Ulf Findeisen, Raimund Litschko, Jens Weißflog
↑ Skład drużyny: Ingo Züchner, Ulf Findeisen, Heiko Hunger, Jens Weißflog
↑ Skład drużyny: Heiko Hunger, André Kiesewetter, Dieter Thoma, Jens Weißflog
↑ Skład drużyny: Gerd Siegmund, Dieter Thoma, Christof Duffner, Jens Weißflog
↑ Skład drużyny: Hansjörg Jäkle, Dieter Thoma, Gerd Siegmund, Jens Weißflog
↑ 89/90 FIS WORLD CUP [online], skijumping.pl [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-07] .
↑ 90/91 FIS WORLD CUP [online], skijumping.pl [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-07] .

Bibliografia

Oficjalna strona sportowca (niem.)
Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-24)]. (ang.).

[1] 200m0405. skisprungschanzen.com. [dostęp 2018-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-15)].

[2] AdrianA. Dworakowski AdrianA., Jens Weissflog. Więcej niż legenda., „V Magazyn”, luty 2019 [dostęp 2020-06-04] .

[autonazwa1-3] Sächsische Zeitung: Ski-Ass Jens Weißflog und sein neues Leben (niem.)

[4] skijumping.de: Jens Weißflog erneut Vater (niem.)

[5] Skład zespołu: Heiko Hunger, Dieter Thoma, Christof Duffner i Jens Weißflog

[6] Skład zespołu: Hansjörg Jäkle, Christof Duffner, Dieter Thoma i Jens Weißflog

[7] Skład drużyny: Ulf Findeisen, Matthias Buse, Klaus Ostwald, Jens Weißflog

[8] Skład drużyny: Frank Sauerbrey, Manfred Deckert, Klaus Ostwald, Jens Weißflog

[9] Skład drużyny: Mike Arnold, Ulf Findeisen, Raimund Litschko, Jens Weißflog

[10] Skład drużyny: Ingo Züchner, Ulf Findeisen, Heiko Hunger, Jens Weißflog

[11] Skład drużyny: Heiko Hunger, André Kiesewetter, Dieter Thoma, Jens Weißflog

[12] Skład drużyny: Gerd Siegmund, Dieter Thoma, Christof Duffner, Jens Weißflog

[13] Skład drużyny: Hansjörg Jäkle, Dieter Thoma, Gerd Siegmund, Jens Weißflog

[14] 89/90 FIS WORLD CUP [online], skijumping.pl [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-07] .

[15] 90/91 FIS WORLD CUP [online], skijumping.pl [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-07] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

Mężczyźni
Skocznia normalna	1964: Veikko Kankkonen 1968: Jiří Raška 1972: Yukio Kasaya 1976: Hans-Georg Aschenbach 1980: Toni Innauer 1984: Jens Weißflog 1988: Matti Nykänen 1992: Ernst Vettori 1994: Espen Bredesen 1998: Jani Soininen 2002: Simon Ammann 2006: Lars Bystøl 2010: Simon Ammann 2014: Kamil Stoch 2018: Andreas Wellinger 2022: Ryōyū Kobayashi
Skocznia duża	1924: Jacob Tullin Thams 1928: Alf Andersen 1932: Birger Ruud 1936: Birger Ruud 1948: Petter Hugsted 1952: Arnfinn Bergmann 1956: Antti Hyvärinen 1960: Helmut Recknagel 1964: Toralf Engan 1968: Władimir Biełousow 1972: Wojciech Fortuna 1976: Karl Schnabl 1980: Jouko Törmänen 1984: Matti Nykänen 1988: Matti Nykänen 1992: Toni Nieminen 1994: Jens Weißflog 1998: Kazuyoshi Funaki 2002: Simon Ammann 2006: Thomas Morgenstern 2010: Simon Ammann 2014: Kamil Stoch 2018: Kamil Stoch 2022: Marius Lindvik
Skocznia duża – drużynowo	1988: Finlandia Nykänen Nikkola Puikkonen Ylipulli 1992: Finlandia Nikkola Laitinen Laakkonen Nieminen 1994: Niemcy Jäkle Duffner Thoma Weißflog 1998: Japonia Okabe Saitō Harada Funaki 2002: Niemcy Schmitt Uhrmann Hocke Hannawald 2006: Austria Widhölzl Kofler Koch Morgenstern 2010: Austria Loitzl Kofler Morgenstern Schlierenzauer 2014: Niemcy Wank Kraus Wellinger Freund 2018: Norwegia Tande Stjernen Forfang Johansson 2022: Austria Kraft Huber Hörl Fettner
Kobiety
Skocznia normalna	2014: Carina Vogt 2018: Maren Lundby 2022: Urša Bogataj
Drużyny mieszane
Skocznia normalna	2022: Słowenia Križnar Zajc Bogataj Prevc

Złoty medal	1924: Jacob Tullin Thams 1928: Alf Andersen 1932: Birger Ruud 1936: Birger Ruud 1948: Petter Hugsted 1952: Arnfinn Bergmann 1956: Antti Hyvärinen 1960: Helmut Recknagel 1964: Veikko Kankkonen 1968: Jiří Raška 1972: Yukio Kasaya 1976: Hans-Georg Aschenbach 1980: Toni Innauer 1984: Jens Weißflog 1988: Matti Nykänen 1992: Ernst Vettori 1994: Espen Bredesen 1998: Jani Soininen 2002: Simon Ammann 2006: Lars Bystøl 2010: Simon Ammann 2014: Kamil Stoch 2018: Andreas Wellinger 2022: Ryōyū Kobayashi
Srebrny medal	1924: Narve Bonna 1928: Sigmund Ruud 1932: Hans Beck 1936: Sven Eriksson 1948: Birger Ruud 1952: Torbjørn Falkanger 1956: Aulis Kallakorpi 1960: Niilo Halonen 1964: Toralf Engan 1968: Reinhold Bachler 1972: Akitsugu Konno 1976: Jochen Danneberg 1980: Manfred Deckert i Hirokazu Yagi 1984: Matti Nykänen 1988: Pavel Ploc 1992: Martin Höllwarth 1994: Lasse Ottesen 1998: Kazuyoshi Funaki 2002: Sven Hannawald 2006: Matti Hautamäki 2010: Adam Małysz 2014: Peter Prevc 2018: Johann André Forfang 2022: Manuel Fettner
Brązowy medal	1924: Anders Haugen 1928: Rudolf Burkert 1932: Kåre Walberg 1936: Reidar Andersen 1948: Thorleif Schjelderup 1952: Karl Holmström 1956: Harry Glaß 1960: Otto Leodolter 1964: Torgeir Brandtzæg 1968: Baldur Preiml 1972: Seiji Aochi 1976: Karl Schnabl 1980: brak 1984: Jari Puikkonen 1988: Jiří Malec 1992: Toni Nieminen 1994: Dieter Thoma 1998: Andreas Widhölzl 2002: Adam Małysz 2006: Roar Ljøkelsøy 2010: Gregor Schlierenzauer 2014: Anders Bardal 2018: Robert Johansson 2022: Dawid Kubacki

Złoty medal	1964: Toralf Engan 1968: Władimir Biełousow 1972: Wojciech Fortuna 1976: Karl Schnabl 1980: Jouko Törmänen 1984: Matti Nykänen 1988: Matti Nykänen 1992: Toni Nieminen 1994: Jens Weißflog 1998: Kazuyoshi Funaki 2002: Simon Ammann 2006: Thomas Morgenstern 2010: Simon Ammann 2014: Kamil Stoch 2018: Kamil Stoch 2022: Marius Lindvik
Srebrny medal	1964: Veikko Kankkonen 1968: Jiří Raška 1972: Walter Steiner 1976: Toni Innauer 1980: Hubert Neuper 1984: Jens Weißflog 1988: Erik Johnsen 1992: Martin Höllwarth 1994: Espen Bredesen 1998: Jani Soininen 2002: Adam Małysz 2006: Andreas Kofler 2010: Adam Małysz 2014: Noriaki Kasai 2018: Andreas Wellinger 2022: Ryōyū Kobayashi
Brązowy medal	1964: Torgeir Brandtzæg 1968: Lars Grini 1972: Rainer Schmidt 1976: Henry Glaß 1980: Jari Puikkonen 1984: Pavel Ploc 1988: Matjaž Debelak 1992: Heinz Kuttin 1994: Andreas Goldberger 1998: Masahiko Harada 2002: Matti Hautamäki 2006: Lars Bystøl 2010: Gregor Schlierenzauer 2014: Peter Prevc 2018: Robert Johansson 2022: Karl Geiger

Złoty medal	1988: Finlandia Nikkola Nykänen Ylipulli Puikkonen 1992: Finlandia Nikkola Laitinen Laakkonen Nieminen 1994: Niemcy Jäkle Duffner Thoma Weißflog 1998: Japonia Okabe Saitō Harada Funaki 2002: Niemcy Schmitt Uhrmann Hocke Hannawald 2006: Austria Widhölzl Kofler Koch Morgenstern 2010: Austria Loitzl Kofler Morgenstern Schlierenzauer 2014: Niemcy Wank Kraus Wellinger Freund 2018: Norwegia Tande Stjernen Forfang Johansson 2022: Austria Kraft Huber Hörl Fettner
Srebrny medal	1988: Jugosławia Ulaga Zupan Debelak Tepeš 1992: Austria Kuttin Vettori Höllwarth Felder 1994: Japonia Nishikata Okabe Kasai Harada 1998: Niemcy Hannawald Schmitt Jäkle Thoma 2002: Finlandia Hautamäki Lindström Jussilainen Ahonen 2006: Finlandia Kiuru Happonen Ahonen Hautamäki 2010: Niemcy Neumayer Wank Schmitt Uhrmann 2014: Austria Hayböck Morgenstern Diethart Schlierenzauer 2018: Niemcy Geiger Leyhe Freitag Wellinger 2022: Słowenia Kos C. Prevc Zajc P. Prevc
Brązowy medal	1988: Norwegia Eidhammer Kjørum Fidjestøl Johnsen 1992: Czechosłowacja Goder Jež Sakala Parma 1994: Austria Kuttin Moser Horngacher Goldberger 1998: Austria Schwarzenberger Höllwarth Horngacher Widhölzl 2002: Słowenia Fras Peterka Kranjec Žonta 2006: Norwegia Bystøl Romøren Ingebrigtsen Ljøkelsøy 2010: Norwegia Bardal Hilde Evensen Jacobsen 2014: Japonia Shimizu Takeuchi Itō Kasai 2018: Polska Kot Hula Kubacki Stoch 2022: Niemcy Schmid Leyhe Eisenbichler Geiger

Mężczyźni
Skocznia normalna	1962: Toralf Engan 1966: Bjørn Wirkola 1970: Garij Napałkow 1974: Hans-Georg Aschenbach 1978: Matthias Buse 1982: Armin Kogler 1985: Jens Weißflog 1987: Jiří Parma 1989: Jens Weißflog 1991: Heinz Kuttin 1993: Masahiko Harada 1995: Takanobu Okabe 1997: Janne Ahonen 1999: Kazuyoshi Funaki 2001: Adam Małysz 2003: Adam Małysz 2005: Rok Benkovič 2007: Adam Małysz 2009: Wolfgang Loitzl 2011: Thomas Morgenstern 2013: Anders Bardal 2015: Rune Velta 2017: Stefan Kraft 2019: Dawid Kubacki 2021: Piotr Żyła 2023: Piotr Żyła
Skocznia duża	1925: Willen Dick 1926: Jacob Tullin Thams 1927: Tore Edman 1929: Sigmund Ruud 1930: Gunnar Andersen 1931: Birger Ruud 1933: Marcel Reymond 1934: Kristian Johansson 1935: Birger Ruud 1937: Birger Ruud 1938: Asbjørn Ruud 1939: Josef Bradl 1950: Hans Bjørnstad 1954: Matti Pietikäinen 1958: Juhani Kärkinen 1962: Helmut Recknagel 1966: Bjørn Wirkola 1970: Garij Napałkow 1974: Hans-Georg Aschenbach 1978: Tapio Räisänen 1982: Matti Nykänen 1985: Per Bergerud 1987: Andreas Felder 1989: Jari Puikkonen 1991: Franci Petek 1993: Espen Bredesen 1995: Tommy Ingebrigtsen 1997: Masahiko Harada 1999: Martin Schmitt 2001: Martin Schmitt 2003: Adam Małysz 2005: Janne Ahonen 2007: Simon Ammann 2009: Andreas Küttel 2011: Gregor Schlierenzauer 2013: Kamil Stoch 2015: Severin Freund 2017: Stefan Kraft 2019: Markus Eisenbichler 2021: Stefan Kraft 2023: Timi Zajc
Skocznia duża drużynowo	1982: Norwegia 1985: Finlandia 1987: Finlandia 1989: Finlandia 1991: Austria 1993: Norwegia 1995: Finlandia 1997: Finlandia 1999: Niemcy 2001: Niemcy 2003: Finlandia 2005: Austria 2007: Austria 2009: Austria 2011: Austria 2013: Austria 2015: Norwegia 2017: Polska 2019: Niemcy 2021: Niemcy 2023: Słowenia
Skocznia normalna drużynowo	2001: Austria 2005: Austria 2011: Austria
Kobiety
Skocznia normalna	2009: Lindsey Van 2011: Daniela Iraschko 2013: Sarah Hendrickson 2015: Carina Vogt 2017: Carina Vogt 2019: Maren Lundby 2021: Ema Klinec 2023: Katharina Althaus
Skocznia duża	2021: Maren Lundby 2023: Alexandria Loutitt
Skocznia normalna drużynowo	2019: Niemcy 2021: Austria 2023: Niemcy
Zawody mieszane
Skocznia normalna drużynowo	2013: Japonia 2015: Niemcy 2017: Niemcy 2019: Niemcy 2021: Niemcy 2023: Niemcy

Indywidualnie	1949: Herbert Leonhardt 1950: Franz Knappe 1951: Herbert Friedel 1952: Franz Knappe/Werner Lesser 1953: Werner Lesser/Kurt Meinel 1954: Harry Glaß 1955: Harry Glaß 1956: Harry Glaß 1957: Werner Lesser 1958: Harry Glaß 1959: Helmut Recknagel 1960: Veit Kührt 1961: Werner Lesser 1962: Helmut Recknagel 1963: Helmut Recknagel 1964: Veit Kührt
Skocznia duża indywidualnie	1965: Dieter Neuendorf 1966: Dieter Neuendorf 1967: Bernd Karwofsky 1968: Dieter Scharf 1969: Horst Queck 1970: Horst Queck 1971: Rainer Schmidt 1972 1973: Hans-Georg Aschenbach 1974: Hans-Georg Aschenbach 1975 1976: Hans-Georg Aschenbach 1977: Thomas Meisinger 1978: Falko Weißpflog 1979: Harald Duschek 1980: Henry Glaß 1981: Ulrich Pscherra 1982: Klaus Ostwald 1983: Ulf Findeisen 1984: Ulf Findeisen 1985: Jens Weißflog 1986 1987: Manfred Deckert 1988 1989: Jens Weißflog
Skocznia normalna indywidualnie	1965: Dieter Neuendorf 1966: Dieter Neuendorf 1967: Dieter Neuendorf 1968: Manfred Queck 1969: Jürgen Dommerich 1970: Horst Queck 1971: Hans-Georg Aschenbach 1972 1973: Hans-Georg Aschenbach 1974: Hans-Georg Aschenbach 1975: Hans-Georg Aschenbach 1976: Jochen Danneberg 1977: Harald Duschek 1978: Harald Duschek 1979: Jochen Danneberg 1980: Harald Duschek 1981: Henry Glaß 1982: Matthias Buse 1983: Manfred Deckert 1984: Manfred Deckert 1985: Ulf Findeisen 1986: Jens Weißflog 1987: Manfred Deckert 1988 1989: Jens Weißflog
Drużynowo	1967: SC Dynamo Klingenthal (Karwofsky, M. Queck, Rölz, Stöhr) 1968: SC Motor Zella-Mehlis (Kührt, Lesser, H. Queck, Schmidt) 1969: SC Motor Zella-Mehlis (Lesser, H. Schmidt, R. Schmidt, Tonhauser) 1970: SC Motor Zella-Mehlis 1971: ? 1972: ? 1973: ? 1974: ? 1975: ASK Vorwärts Oberhof (Weber, Danneberg, D. Aschenbach, H.-G. Aschenbach) 1976: ASK Vorwärts Oberhof (D. Aschenbach, H.-G. Aschenbach, Danneberg, Weber) 1977: ? 1978: ? 1979: ? 1980: ? 1981: ? 1982: ? 1983: ? 1984: ? 1985: ? 1986: SC Dynamo Klingenthal (Deckert, Freitag, Ostwald, Warg) 1987: SC Dynamo Klingenthal (Deckert, Hunger, Kummerlöw, Ostwald) 1988 1989: SC Traktor Oberwiesenthal (Findeisen, Kraus, J. Weißflog, Züchner)

Indywidualnie	1901: Bjarne Nielsen 1902: Thorleif Bache 1903: Thorleif Heyerdahl 1904: Karl Gruber 1921: Carl Huhn 1922: Carl Huhn 1923: Carl Huhn 1924: Martin Neuner 1931: Erich Recknagel 1932: Erich Recknagel 1933: Erich Recknagel 1938: Franz Haslberger 1939: Josef Bradl 1940: Hans Wein 1941: Josef Bradl 1949: Toni Brutscher 1950: Josef Weiler 1951: Josef Kleisl 1952: Josef Kleisl 1953: Josef Hohenleitner 1954: Franz Eder 1955: Toni Brutscher 1956: Max Bolkart 1957: Max Bolkart 1958: Max Bolkart 1959: Ewald Roscher 1960: Georg Thoma 1961: Georg Thoma 1962: Helmut Wegscheider 1963: Georg Thoma 1964: Max Bolkart 1965: Heinz Ihle 1966: Franz Keller 1967: Wolfgang Schüller 1968: Günter Göllner 1969: Alfred Grosche 1970: Walter Lampe 1971: Ernst Wursthorn 1972: Ernst Wursthorn 1973–1999 2000: Sven Hannawald 2001: Martin Schmitt 2002: Frank Löffler 2003: Stefan Pieper 2004: Alexander Herr 2005: Georg Späth 2006: Michael Uhrmann 2007: Stephan Hocke 2008: Pascal Bodmer 2009: Andreas Wank 2010: Michael Uhrmann 2011: Severin Freund 2012: Severin Freund 2013: Marinus Kraus 2014: Richard Freitag 2015: Severin Freund 2016: David Siegel 2017: Andreas Wellinger 2018: David Siegel 2019: Karl Geiger 2020: Markus Eisenbichler 2021: Karl Geiger 2022: Andreas Wellinger 2023: Martin Hamann
Skocznia normalna indywidualnie	1973: Rudi Tusch 1974: Peter Dubb 1975: Alfred Grosche 1976: Peter Leitner 1977: Alfred Grosche 1978: Peter Leitner 1979: Hubert Schwarz 1980: Peter Leitner 1981: Hubert Schwarz 1982: Joachim Ernst 1983: Andreas Bauer 1984: Andreas Bauer 1985: Uli Boll 1986: Andreas Bauer 1987: Andreas Bauer 1988: Thomas Klauser 1989: Josef Heumann 1990: Josef Heumann 1991: Jens Weißflog 1992: Ralf Gebstedt 1993: Jens Weißflog 1994: Jens Weißflog 1995 1996: Ralf Gebstedt 1997: Dieter Thoma 1998: Hansjörg Jäkle 1999: Gerd Siegmund
Skocznia duża indywidualnie	1973: Alfred Grosche 1974: Alfred Grosche 1975: Alfred Grosche 1976: Peter Leitner 1977: Alfred Grosche 1978: Peter Leitner 1979: Peter Leitner 1980: Thomas Klauser 1981: Thomas Klauser 1982: Andreas Bauer 1983: Andreas Bauer 1984: Peter Rohwein 1985: Thomas Klauser 1986: Thomas Klauser 1987: Dieter Thoma 1988: Thomas Klauser 1989: Dieter Thoma 1990: Josef Heumann 1991: André Kiesewetter 1992: Ralf Gebstedt 1993: Dieter Thoma 1994: Jens Weißflog 1995: Jens Weißflog 1996: Gerd Siegmund 1997: Dieter Thoma 1998: Sven Hannawald 1999: Sven Hannawald
Drużynowo	1986: Bawaria 1987: Bawaria (Heumann, Wegscheider, Klauser, Bauer) 1988: Bawaria (Heumann, Wegscheider, Klauser, Bauer) 1989: Bawaria I (Heumann, Klauser, Bauer) 1990: Bawaria I (Leonhardt, Heumann, Klauser, Bauer) 1991: Saksonia 1992: Schwarzwald (Thoma, Duffner, Scherer, Wangler) 1993: Schwarzwald (Thoma, Duffner, Scherer, Hannawald) 1994: Turyngia 1995 1996: Badenia-Wirtembergia (Jäkle, Hannawald, Thoma, Duffner) 1997: Turyngia (Gebstedt, Hornschuh, Bracht, Siegmund) 1998: Badenia-Wirtembergia (Jäkle, Schmitt, Thoma, Hannawald) 1999: Bawaria 2000: Bawaria (Audenrieth, Späth, Uhrmann, Löffler) 2001: Badenia-Wirtembergia I (Schmitt, Hannawald, Duffner, Jäkle) 2002: Bawaria I (Neumayer, Löffler, Uhrmann, Späth) 2003: Bawaria (Bracht, Späth, Löffler, Uhrmann) 2004: Bawaria I (Neumayer, Bracht, Uhrmann, Späth) 2005: Bawaria I (Neumayer, Bader, Uhrmann, Späth) 2006: Bawaria I (Neumayer, Späth, Bogner, Uhrmann) 2007: Turyngia I (Musiol, Ritzerfeld, Wank, Hocke) 2008: Bawaria I (Schoft, Neumayer, Späth, Uhrmann) 2009: Badenia-Wirtembergia I (Bodmer, Horlacher, Ulmer, Schmitt) 2010: Bawaria I (Neumayer, Schoft, Freund, Uhrmann) 2011: Bawaria I (Neumayer, Paschke, Kraus, Freund) 2012: Bawaria I (Wellinger, Wenig, Kraus, Geiger) 2013: Bawaria I (Neumayer, Geiger, Kraus, Freund) 2014: Bawaria I (Wellinger, Geiger, Kraus, Freund) 2015: Bawaria I (Neumayer, Eisenbichler, Wellinger, Freund) 2016: Bawaria I (Geiger, Kraus, Wellinger, Eisenbichler) 2017 2018: Bawaria II (Geiger, Goller, Raimund, Eisenbichler) 2019: Bawaria I (Geiger, Baer, C. Schmid, Eisenbichler) 2020: Bawaria I (Freund, Paschke, Geiger, Eisenbichler) 2021: Bawaria I (Paschke, Raimund, Schmid, Geiger) 2022: Bawaria I (Geiger, Schmid, Eisenbichler, Wellinger) 2023: Bawaria I (Wellinger, Paschke, Geiger, Raimund)