Jan Piotrowski (duchowny)
 Jan Piotrowski (2018) | |||
| |||
| Data i miejsce urodzenia |
5 stycznia 1953 | ||
|---|---|---|---|
| Biskup diecezjalny kielecki | |||
| Okres sprawowania |
od 2014 | ||
| Biskup pomocniczy tarnowski | |||
| Okres sprawowania |
2014 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
25 maja 1980 | ||
| Nominacja biskupia |
14 grudnia 2013 | ||
| Sakra biskupia |
25 stycznia 2014 | ||
| |||
| Data konsekracji |
25 stycznia 2014 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Tarnów | ||||
| Miejsce | |||||
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
| |||||
Jan Piotrowski (ur. 5 stycznia 1953 w Szczurowej) – polski duchowny rzymskokatolicki, misjonarz, doktor nauk teologicznych, biskup pomocniczy tarnowski w 2014, biskup diecezjalny kielecki od 2014.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 5 stycznia 1953 w Szczurowej[1]. Uczył się w Liceum Ogólnokształcącym w Radłowie, gdzie złożył egzamin dojrzałości[2].
W 1972 rozpoczął studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie[3]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 25 maja 1980 w bazylice katedralnej Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tarnowie miejscowy biskup diecezjalny Jerzy Ablewicz[1]. W latach 1992–1994 odbył studia w Instytucie Katolickim w Paryżu, które ukończył z licencjatem z teologii[4]. Doktorat z nauk teologicznych w zakresie misjologii uzyskał w 1997 na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie na podstawie dysertacji Zakładanie i dojrzewanie Kościoła w kongijskiej krainie Grand Niari. (Druga ewangelizacja 1883–1991)[5].
W latach 1980–1982 pracował jako wikariusz w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Przecławiu, następnie w latach 1982–1984 w parafii Ducha Świętego w Mielcu[6]. Od 1984 do 1985 przygotowywał się do pracy misyjnej w Centrum Formacji Misyjnej w Warszawie. Następnie przez pięć miesięcy doskonalił znajomość języka francuskiego w szkole Alliance Française w Paryżu. Od 1985 do 1991 prowadził działalność misyjną w Ludowej Republice Konga. Tworzył struktury nowej parafii Ducha Świętego w Kimongo, której w latach 1984–1985 był proboszczem. Pracował również w parafii Nawrócenia św. Pawła w Loubomo, w latach 1985–1986 jako wikariusz, a w latach 1986–1990 jako proboszcz. W latach 1991–1992 i 1994–1997 był sekretarzem krajowym Papieskiego Dzieła św. Piotra Apostoła, a od 1995 również sekretarzem krajowym Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary. W latach 1997–1998 i 1999–2000 pracował jako duszpasterz w parafii Santa Maria de Huachipa na przedmieściach Limy w Peru[6].
Ze względów zdrowotnych tymczasowo powrócił do kraju, gdzie został mianowany dyrektorem administracyjnym i wykładowcą w Katolickim Ośrodku Studiów Społecznych w Lipnicy Murowanej, a także administratorem parafii św. Andrzeja w Lipnicy Murowanej. W latach 2000–2010 pełnił funkcję dyrektora krajowego Papieskich Dzieł Misyjnych w Polsce, będąc jednocześnie redaktorem naczelnym czasopism „Misje Dzisiaj”, „Świat Misyjny”, „Światło Narodów”, wydawanych przez Papieskie Dzieła Misyjne. W latach 2003–2009 był członkiem Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów. Ponadto piastował stanowiska konsultora Komisji Episkopatu Polski ds. Misji (2001–2011 i od 2012) oraz sekretarza Krajowej Rady Misyjnej (2005–2010)[6]. W 2009 został ustanowiony proboszczem parafii św. Małgorzaty w Nowym Sączu. Objął funkcję dziekana dekanatu Nowy Sącz-Centrum, a ponadto wszedł w skład rady duszpasterskiej i rady kapłańskiej. W 2004 papież Jan Paweł II obdarzył go godnością kapelana Jego Świątobliwości. Został ponadto mianowany prepozytem Kapituły Kolegiackiej w Nowym Sączu[1].
W latach 2006–2010 prowadził wykłady zlecone z historii misji i papieskich dzieł misyjnych na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Prowadził również wykłady formacyjne w diecezjalnym Domu Formacji Misyjnej im. ks. Jana Czuby w Czchowie. Został członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Misjologów Katolickich i Stowarzyszenia Misjologów Polskich[6].
14 grudnia 2013 papież Franciszek mianował go biskupem pomocniczym diecezji tarnowskiej ze stolicą tytularną Siniti[3][7]. Święcenia biskupie otrzymał wraz ze Stanisławem Salaterskim 25 stycznia 2014 w bazylice katedralnej Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tarnowie[8]. Głównym konsekratorem był Andrzej Jeż, biskup diecezjalny tarnowski, zaś współkonsekratorami arcybiskup Celestino Migliore, nuncjusz apostolski w Polsce, i Władysław Bobowski, emerytowany biskup pomocniczy tarnowski[9]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „In Caritate Evangelium prædicare” (W miłości głosić Ewangelię)[10]. W diecezji objął urząd wikariusza generalnego. W zakresie jego zadań znalazły się m.in. sprawy dotyczące misji, katechetyki, formacji stałej kapłanów i Caritas Sacerdotalis[11].
11 października 2014 decyzją papieża Franciszka został przeniesiony na urząd biskupa diecezjalnego diecezji kieleckiej jako następca biskupa Kazimierza Ryczana[12][13]. Diecezję objął kanonicznie 28 listopada 2014[14]. Ingres do katedry kieleckiej odbył 29 listopada 2014[15].
W ramach prac Konferencji Episkopatu Polski w 2017 został przewodniczącym Zespołu ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Francji[16], a w 2019 Rady Ekonomicznej[17], ponadto wszedł w skład Komisji ds. Misji[11].
W 2017 konsekrował biskupa pomocniczego kieleckiego Andrzeja Kaletę. Był współkonsekratorem podczas sakry nuncjusza apostolskiego w Ghanie Henryka Jagodzińskiego (2020)[9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Nowi biskupi pomocniczy. diecezja.tarnow.pl (arch.). [dostęp 2015-12-28].
- ↑ P. Chwał: Tarnów: jakimi ludźmi są nasi nowi biskupi. gazetakrakowska.pl, 2013-12-26. [dostęp 2019-11-25].
- ↑ a b Nomina di Ausiliari di Tarnów (Polonia). press.vatican.va, 2013-12-14. [dostęp 2013-12-14]. (wł.).
- ↑ Dwaj wieloletni duszpasterze – biskupami pomocniczymi w Tarnowie. episkopat.pl (arch.), 2013-12-14. [dostęp 2016-09-02].
- ↑ Jan Piotrowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-06-30].
- ↑ a b c d K. Czermak: Misjonarz biskupem. gosc.pl, 2013-12-16. [dostęp 2013-12-17].
- ↑ Tarnów: Ks. prał. Stanisław Salaterski i ks. prał. Jan Piotrowski – biskupami pomocniczymi. episkopat.pl (arch.), 2013-12-14. [dostęp 2016-09-02].
- ↑ Tarnów: dwaj proboszczowie wyświęceni na biskupów. ekai.pl (arch.), 2014-01-25. [dostęp 2018-06-30].
- ↑ a b Jan Piotrowski. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2020-07-18]. (ang.).
- ↑ Sakra nowych biskupów pomocniczych diecezji tarnowskiej. diecezja.tarnow.pl (arch.). [dostęp 2015-12-28].
- ↑ a b Bp Jan Piotrowski – biskupem kieleckim. episkopat.pl (arch.), 2014-10-11. [dostęp 2016-11-02].
- ↑ Rinuncia del Vescovo di Kielce (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2014-10-11. [dostęp 2014-10-11]. (wł.).
- ↑ Kielce: Bp Kazimierz Ryczan przechodzi na emeryturę. Bp Jan Piotrowski – biskupem kieleckim. episkopat.pl (arch.), 2014-10-11. [dostęp 2016-11-02].
- ↑ Bp Piotrowski objął rządy w diecezji kieleckiej. diecezja.kielce.pl (arch.), 2014-11-28. [dostęp 2019-04-05].
- ↑ Kielce: ingres bp. Jana Piotrowskiego do bazyliki kieleckiej. ekai.pl (arch.), 2014-11-29. [dostęp 2018-06-30].
- ↑ Wybory 376. Zebrania Plenarnego KEP. episkopat.pl (arch.), 2017-06-07. [dostęp 2024-11-23].
- ↑ Wybory 383. Zebrania Plenarnego KEP. episkopat.pl (arch.), 2019-06-13. [dostęp 2023-11-23].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nota biograficzna Jana Piotrowskiego na stronie diecezji kieleckiej. [dostęp 2014-10-16].
- Nota biograficzna Jana Piotrowskiego na stronie diecezji tarnowskiej. [dostęp 2019-05-20].
- Jan Piotrowski na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2016-10-23].
- Jan Piotrowski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-12-14] (ang.).
- Jan Piotrowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-05-28].