Ivica Osim

Ivica Osim

Pełne imię i nazwisko	Ivan Osim
Data i miejsce urodzenia	6 maja 1941 Sarajewo
Data i miejsce śmierci	1 maja 2022 Graz
Wzrost	189 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1954–1959 FK Željezničar
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1959–1968 FK Željezničar 166 (56) 1968 Zwolsche Boys 2 (0) 1969–1970 FK Željezničar 54 (9) 1970–1972 RC Strasbourg 58 (16) 1972–1975 CS Sedan 105 (16) 1975–1976 Valenciennes FC 30 (1) 1976–1978 RC Strasbourg 32 (4) W sumie: 447 (102)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1964–1969 Jugosławia 16 (8)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1978–1976 FK Željezničar 1986–1992 Jugosławia 1991–1992 FK Partizan 1992–1994 Panathinaikos AO 1994–2002 Sturm Graz 2003–2006 JEF United 2006–2007 Japonia

Ivan „Ivica” Osim (ur. 6 maja 1941 w Sarajewie, zm. 1 maja 2022 w Grazu) – bośniacki piłkarz grający na pozycji pomocnika, reprezentant Jugosławii oraz trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Ivica Osim urodził się w obecnej stolicy Bośni i Hercegowiny, Sarajewie. Także tam zaczynał piłkarską karierę w jednym z najsłynniejszych klubów tego miasta, FK Željezničar. Jednak pomimo tego, iż grał w składzie Željezničara przez 10 sezonów stając się jednym z najlepszych piłkarzy bośniackich w historii, to nie odniósł z tym klubem większych sukcesów takich jak choćby mistrzostwo Jugosławii. Jugosławię opuścił po 10 latach gry w tym klubie (w 1968 roku zaliczył epizod w PEC Zwolle, gdyż wówczas piłkarze mogli opuścić ten kraj dopiero po ukończeniu 28 roku życia. Osim w 1970 roku trafił do Francji do zespołu RC Strasbourg. W drużynie ze Strasburga spędził 2 sezony, potem 3 lata grał w CS Sedan, rok w Valenciennes, by w 1976 roku wrócić do Strasburga i 2 lata później zakończyć piłkarską karierę.

Większe sukcesy niż w piłce klubowej Osim osiągał w reprezentacji Jugosławii. Z reprezentacją brał udział w Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Tokio 1964. I tam właśnie miał miejsce jego debiut w reprezentacji – 13 października w wygranym 3:1 meczu z reprezentacją Maroka. Dobrze zagrał w drugim występie, w meczu z reprezentacją Węgier, gdy w pierwszej połowie zdobył dwie bramki dla swojego zespołu, ale Jugosłowianom nie udało się wygrać tego meczu i przegrali go 5:6. Awansowali jednak do ćwierćfinału igrzysk, ale tam nie sprostali reprezentacji Niemiec przegrywając 0:1. Osim grał także w finałowym turnieju Mistrzostw Europy w 1968, ale tam zagrał tylko w półfinałowym meczu z Anglią, który to Jugosławia wygrała 1:0 i awansowała do finału, w którym wystąpiła już bez Osima ostatecznie zostając wicemistrzem Europy. Ostatni, szesnasty występ w reprezentacji Osim zaliczył 30 kwietnia 1969 roku w przegranym 1:2 wyjazdowym meczu z Hiszpanią rozegranym w ramach kwalifikacji do Mistrzostw Świata w 1970. Ogółem w jugosłowiańskiej kadrze Osim zagrał 16 razy i zdobył w niej 8 bramek.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej w 1978 roku Osim powrócił do kraju i został nowym szkoleniowcem klubu, w którym zaczynał karierę, Željezničara Sarajewo. W drużynie tej pracował do roku 1986 i przez 8 lat pracy wywalczył dwukrotnie wicemistrzostwo Jugosławii, awansował do finału Pucharu Jugosławii oraz półfinału Pucharu UEFA. W tym samym czasie był także trenerem olimpijskiej reprezentacji Jugosławii, którą trenował na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles 1984. Z Los Angeles przywiózł brązowy medal.

W 1986 roku szefowie federacji zdecydowali się powierzyć Osimowi pierwszą reprezentację. "Plavi" pod jego wodzą awansowali do finałów Mistrzostw Świata we Włoszech. Tam po zwycięstwach 1:0 z Kolumbią i 4:1 z ZEA oraz porażce 1:4 z RFN Jugosłowianie awansowali do 1/8 finału. Tu z kolei wygrali po dogrywce 2:1 z Hiszpanią, a zatrzymała ich dopiero Argentyna, która w ćwierćfinale wygrała dopiero po rzutach karnych. W 1992 roku Jugosławia zakwalifikowała się do Euro 92, jednak z powodu wojny na Bałkanach została wycofana z tej imprezy i zastąpiona Danią. Sam Osim zrezygnował z pracy z kadrą ze względu na rodzinę, która przeżyła serbskie bombardowania Sarajewa. Podczas pracy z kadrą w latach 1991-92 był jednocześnie trenerem Partizana Belgrad, z którym wywalczył Puchar Jugosławii w 1992.

Osim wyjechał z kraju i trafił do Grecji, a tam został trenerem Panathinaikosu Ateny. Przez 2 lata pracy w „Koniczynkach” wywalczył dwa Puchary Grecji (1993 i 1994) oraz wicemistrzostwo w 1993.

W latach 1994–2002 Osim trenował austriacki Sturm Graz, który doprowadził do największych sukcesów w historii klubu czyli dwukrotnego zdobycia mistrzostwa Austrii (1998 i 1999), Pucharu Austrii (1999) i Superpucharu (1998). Pod wodzą Osima Sturm grał także w fazie grupowej Ligi Mistrzów przez 3 sezony z rzędu (1998–2000).

Po zakończeniu pracy w Sturmie Ivica wyemigrował do Japonii. Tam od 2003 do 2006 roku trenował JEF United Ichihara Chiba. Z drużyny tej zbudował kandydata do mistrzostwa Japonii. W 2003 roku JEF zajęło 3. miejsce w Pierwszej Fazie sezonu oraz 2. miejsce w Drugiej Fazie. W 2005 wywalczył pierwsze trofeum w Japonii, zdobywając J-League Cup.

21 lipca 2006 został selekcjonerem reprezentacji Japonii (jego miejsce w JEF United zajął syn Amar). 9 sierpnia zadebiutował meczem z reprezentacją Trynidadu i Tobago, a jego podopieczni wygrali ten mecz 2:0.

Sukcesy

Kariera piłkarska

• Uczestnik IO'64
• Wicemistrzostwo Europy: 1968

Kariera trenerska

• Puchar Jugosławii: 1992
• Puchar Grecji: 1993, 1994
• Superpuchar Grecji: 1994
• Wicemistrzostwo Grecji: 1993
• Mistrzostwo Austrii: 1998, 1999
• Puchar Austrii: 1999
• Superpuchar Austrii: 1998, 1999
• Puchar Ligi (Japonia): 2005

Linki zewnętrzne

• Ivica Osim w bazie National Football Teams (ang.)