Héctor Pulido

Héctor Pulido

Pełne imię i nazwisko	Héctor Pulido Rodríguez
Data i miejsce urodzenia	15 grudnia 1942 Numarán
Data śmierci	18 lutego 2022
Wzrost	179 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1963–1977 Cruz Azul ?? (47) 1977–1979 Jalisco 53 (1) 1978 → Los Angeles Aztecs (wyp.) 3 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1967–1973 Meksyk 43 (6)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1986–1988 Cruz Azul 1988–1989 Correcaminos UAT 1992 La Piedad

Héctor Pulido Rodríguez (ur. 15 grudnia 1942 w Numarán, zm. 18 lutego 2022) – meksykański piłkarz występujący na pozycji środkowego pomocnika, w późniejszym czasie trener.

Kariera klubowa

Pulido pochodzi z miasta Numarán, w stanie Michoacán i zamiłowanie do piłki nożnej odziedziczył po swoim bracie, Nemesio. Początkowo treningi w lokalnej drużynie CF La Piedad łączył z pracą jako pomocnik w zakładzie krawieckim, a w późniejszym czasie jego talent odkrył Jorge Marik, węgierski szkoleniowiec prowadzący drugoligowy zespół Cruz Azul z siedzibą w mieście Jasso i niebawem ściągnął go do swojego klubu. Tam od razu wywalczył sobie niepodważalne miejsce w wyjściowej jedenastce i został mianowany kapitanem ekipy, już w pierwszym sezonie, 1963/1964, po raz pierwszy w historii klubu awansując z nią do najwyższej klasy rozgrywkowej. W meksykańskiej Primera División zadebiutował w premierowym meczu Cruz Azul w pierwszej lidze meksykańskiej, 6 czerwca 1964 w przegranym 1:4 spotkaniu z Monterrey. W ciągu kolejnych kilkunastu lat był kluczowym zawodnikiem linii pomocy i kapitanem prowadzonej przez trenera Raúla Cárdenasa drużyny Cruz Azul, uważanej za najlepszą w dziejach klubu i odnoszącą liczne sukcesy zarówno na arenie krajowej, jak i międzynarodowej.

W sezonie 1968/1969 Pulido wywalczył z Cruz Azul pierwszy zarówno w swojej karierze, jak i w historii klubu tytuł mistrza Meksyku, a także triumfował w rozgrywkach krajowego pucharu – Copa México, zdobył superpuchar kraju – Campeón de Campeones, jak również wygrał najbardziej prestiżowe rozgrywki północnoamerykańskiego kontynentu – Puchar Mistrzów CONCACAF. Podczas sezonu 1969/1970 zanotował natomiast wicemistrzostwo kraju oraz drugi raz triumfował w północnoamerykańskim Pucharze Mistrzów. W krótkich, półrocznych rozgrywkach México '70 zdobył swoje drugie mistrzostwo Meksyku, a w 1971 roku trzeci raz z rzędu wygrał Puchar Mistrzów CONCACAF. W sezonie 1971/1972 po raz kolejny został mistrzem kraju, a w tym samym roku zajął również drugie miejsce zarówno w superpucharze, jak i w rozgrywkach Copa Interamericana. Podczas sezonu 1972/1973 wywalczył kolejne mistrzostwo Meksyku, zaś podczas rozgrywek 1973/1974 po raz trzeci z rzędu, a piąty ogółem, zdobył tytuł mistrza kraju. Wówczas także doszedł do finału krajowego pucharu i drugi raz w swojej karierze triumfował w superpucharze Meksyku.

Ogółem w barwach Cruz Azul Pulido spędził czternaście lat i przez niemal cały ten czas pełnił rolę podstawowego zawodnika drużyny, która w międzyczasie przeniosła swoją siedzibę do stołecznego miasta Meksyk, a miejsce w pierwszym składzie tracąc dopiero w ostatnim sezonie pobytu w zespole. Jest uznawany za jedną z największych legend w historii klubu i najlepszego środkowego pomocnika w jego historii. W 1977 roku odszedł do niżej notowanego zespołu Club Jalisco z siedzibą w Guadalajarze, gdzie występował jako podstawowy zawodnik przez kolejne dwa lata, z krótką przerwą na wypożyczenie do amerykańskiego Los Angeles Aztecs, grającego w North American Soccer League. Profesjonalną karierę piłkarską zakończył w wieku 37 lat. Był opisywany jako waleczny środkowy pomocnik, dysponujący świetnym uderzeniem z dystansu i obdarzony niesamowitą wydolnością, dzięki której zyskał sobie przydomek "Siete Pulmones" ("Siedem Płuc").

Kariera reprezentacyjna

W 1967 roku Pulido znalazł się w składzie olimpijskiej reprezentacji Meksyku na igrzyska Panamerykańskie w Winnipeg, gdzie jego drużyna wywalczyła złoty medal i triumfowała w męskim turnieju piłkarskim. W 1968 roku został powołany przez szkoleniowca Ignacio Trellesa na igrzyska olimpijskie w Meksyku. Tam pełnił rolę kluczowego punktu swojej kadry narodowej i rozegrał w niej pięć z sześciu spotkań, trzykrotnie wpisując się na listę strzelców; dwa razy w spotkaniu fazy grupowej z Gwineą (4:0) i raz w półfinale z Bułgarią (2:3). Jego reprezentacja, będąca wówczas gospodarzem turnieju, zdołała dotrzeć aż do półfinału, lecz następnie przegrała w meczu o trzecie miejsce, nie zdobywając żadnego medalu. On sam był natomiast określany jako jeden z najbardziej wyróżniających się członków swojej drużyny podczas igrzysk, wraz z Vicente Peredą zostając najlepszym strzelcem swojej drużyny.

W pierwszej reprezentacji Meksyku Pulido zadebiutował za kadencji selekcjonera Trellesa, 8 stycznia 1967 w przegranym 0:2 meczu towarzyskim ze Szwajcarią. W tym samym roku znalazł się w składzie na mistrzostwa CONCACAF, podczas których rozegrał cztery z pięciu możliwych meczów, zajmując ze swoją drużyną drugie miejsce w turnieju. Premierowego gola w kadrze narodowej strzelił 27 sierpnia 1968 w wygranym 3:1 sparingu z Chile, natomiast w 1970 roku został powołany przez trenera Raúla Cárdenasa na mistrzostwa świata w Meksyku. Tam był podstawowym zawodnikiem swojego zespołu, rozgrywając trzy spotkania; w fazie grupowej z ZSRR (0:0) i Belgią (1:0), a także w ćwierćfinale z Włochami (1:4). Meksykanie, pełniący wówczas rolę gospodarzy, po raz pierwszy w historii na mistrzostwach świata zdołali wyjść z grupy, w której zajęli drugie miejsce, lecz odpadli z mundialu zaraz potem, w ćwierćfinale. W późniejszym czasie występował jeszcze w eliminacjach do mistrzostw świata 1974, podczas których pojawiał się na boiskach siedmiokrotnie, strzelając gola w konfrontacji z Curaçao (8:0), jednak meksykańska reprezentacja kosztem Haiti nie zakwalifikowała się ostatecznie na tamten mundial. Ogółem swój bilans reprezentacyjny zamknął na 43 rozegranych spotkaniach, w których zdobył sześć bramek.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Pulido rozpoczął pracę jako szkoleniowiec, w 1986 roku zastępując swojego byłego kolegę boiskowego Alberto Quintano na stanowisku trenera swojego macierzystego klubu Cruz Azul. Już w premierowym sezonie, 1986/1987, wywalczył wraz ze swoją drużyną tytuł wicemistrza Meksyku, mając za podopiecznych wielu ówczesnych bądź przyszłych reprezentantów kraju, takich jak Pablo Larios, Marcelino Bernal czy Agustín Manzo. Podczas kolejnych rozgrywek, 1987/1988, dotarł natomiast z Cruz Azul do finału krajowego pucharu – Copa México, jednak jego podopieczni słabiej spisywali się w lidze, nie potrafiąc awansować do fazy play-off, co poskutkowało odejściem trenera z posady. W listopadzie 1988 objął ekipę Correcaminos UAT z siedzibą w mieście Ciudad Victoria, lecz mimo średnio udanego początku z biegiem czasu jego zespół zaczął notować bardzo słabe wyniki; został zwolniony po upływie roku, kiedy to w ostatnich osiemnastu ligowych spotkaniach zdołał odnieść zaledwie jedno zwycięstwo. Niedługo potem powrócił do Cruz Azul, gdzie przez wiele lat pełnił funkcję koordynatora akademii juniorskiej klubu.

Bibliografia

• Héctor Pulido w bazie National Football Teams (ang.)
• Héctor Pulido, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-26] .
• Statystyki na MedioTiempo (hiszp.)