Gottfried Daniel Krummacher
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 stycznia 1837 |
| Przyczyna śmierci | |
| Miejsce spoczynku |
Cmentarz na Else-Lasker-Schüler-Straße, Wuppertal |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość | |
| Alma Mater |
Uniwersytet w Duisburgu |
| Wydział | |
| Rodzice |
Jacob Friedrich Krummacher (ojciec) |
| Krewni i powinowaci |
Friedrich Adolf Krummacher (brat) |
Gottfried Daniel Krummacher (ur. 1 kwietnia 1774 w Tecklenburg, zm. 30 stycznia 1837 w Elberfeld (dzisiejszy Wuppertal)) – pruski kalwiński teolog.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Gottfried Daniel Krummacher urodził się 1 kwietnia 1774 roku w Tecklenburgu[1]. Jego ojcem był prawnik i burmistrz tej miejscowości Friedrich Jacob Krummacher. Gottfried miał starszego brata Friedricha Adolfa Krummachera, który również był kalwińskim teologiem.
We wczesnej młodości Gottfried był wychowywany przez babcię i ciotkę, które mieszkały w tym samym mieście. Chłopiec charakteryzował się już nieśmiałą, dziwną naturą; musiał pozwolić sobie na miano marzyciela, dziwaka[2]. Krummacher pierwsze lata nauki szkolnej spędził w rodzinnym mieście pod ścisłym reżimem proboszcza Meese[2]. Krummacher ukończył szkołę średnią w Hanau pod kierunkiem dyrektora Snethlage (później powołany do Joachimsthalsche Gymnasium w Berlinie). W 1790 roku Gottfried przeniósł się na uniwersytet w Duisburgu[2].
Po ukończeniu studiów teologii w 1798 roku Gottfried pracował jako pastor w Baerl (dzisiejszy Duisburg). W 1801 roku funkcjonował jako pastor również w Wülfrath, a od 1816 w Elberfeld.
Po względem teologii duży wpływ na Gottfrieda miał Friedrich Adolf Lampe. Gottfried był również uważany za umiarkowanego poprzednika Hermanna Friedricha Kohlbrügge. Poprzez pozbawione patosu kazanie o wolnej łasce Bożej Krummacher został przywódcą ruchu odrodzenia Dolnego Renu (niem. Erweckungsbewegung)[3].
15 stycznia 1834 roku Gottfried doznał udaru mózgu na ambonie podczas kazania na temat Listu do Hebrajczyków[2]. Tylko przez krótki czas był w stanie się z tego otrząsnąć. Zmarł 30 stycznia 1837 roku[1].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Gottfried Daniel Krummacher nigdy nie wziął ślubu, ani nie miał dzieci[2]. Gdy jego siostra Meyer, wdowa po burmistrzu miasta Werther, straciła męża, Gottfried przygarnął ją i jej pięcioro dzieci do swego domu[2]. Ona zajmowała się jego domem, a Krummacher był najbardziej lojalnym ojcem i żywicielem dzieci[2].
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]Pomimo wielu ostrych krawędzi i surowości, które jego zwolennicy, niestety, uważali za cnoty, Gottfried Daniel Krummacher stał się tak ważnym człowiekiem w swoich czasach i poza nimi, że był człowiekiem kompletnym o charakterze chrześcijańskim.
W miejscowościach Elberfeld i Duisburg znajdują się ulice, które zostały nazwane na jego cześć, Krummacherstraße.
Prace
[edytuj | edytuj kod]- Etwas über Reformation, Trennung und Vereinigung in zwei Vorträgen. Büschler, Elberfeld 1817, Kopia cyfrowa.
- Sollen wir in der Sünde beharren damit die Gnade desto mächtiger werde? Ein Vortrag gehalten am 24. October 1819. Funcke, Crefeld 1820, Kopia cyfrowa
- Weß soll mich trösten? Eine Predigt am Neujahrstage 1821. Hassel, Elberfeld 1821, Kopia cyfrowa.
- Drei Predigten. Hassel, Elberfeld 1824
- Die Wanderungen Israels durch die Wüste nach Kanaan. In Beziehung auf die innern Führungen der Gläubigen. 12 części. Hassel, Elberfeld 1827–1836.
- Der Weg zur Heiligkeit nach Röm 6, 12 und 14. 3 Predigten. Hassel, Elberfeld 1835.
- Hauspostille. Wahrheit zur Gottseligkeit. Eine Sammlung Predigten für alle Sonn- und Festtage. Druck und Verlag der Rheinischen Schul-Buchhandlung, Meurs 1836.
- Das Haupt der Gemeine. Fünf Predigten. Hassel, Elberfeld 1837 (Kopia cyfrowa).
- Der Regenbogen. Drei Predigten. Hassel, Elberfeld 1837. (Kopa cyfrowa)
- Jakobs Kampf und Sieg. Betrachtet in eilf Frühpredigten in den Jahren 1816–17 über 1. Mos. 32, 24–31. Hassel, Elberfeld 1838.
- Tägliches Manna für die Pilger durch die Wüste. Hassel, Elberfeld 1838.
- Gesammelte Ähren. 58 Predigten. Nebst einigen Briefen desselben. Wydane przez von Jacob Haarbeck. Verlag der Buchhandlung des Erziehungs-Vereins, Neukirchen bei Moers 1898.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Gottfried Daniel Krummacher. Deutsche Digitale Bibliothek (DDB). [dostęp 2024-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-29)]. (niem.).
- ↑ a b c d e f g Otto van Ranke: Krummacher, Gottfried Daniel. Deutsche Biographie. [dostęp 2024-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-29)]. (niem.).
- ↑ Kurzbiografie zu Gottfried Daniel Krummacher (1774-1837). betanien. [dostęp 2024-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-29)]. (niem.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Krummacher, Gottfried Daniel. W: Otto van Ranke: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Duncker & Humblot, 1883, s. 246-247. (niem.).
- Friedrich-Wilhelm Krummacher. Gottfried Daniel Krummacher und die niederrheinische Erweckungsbewegung im 19. Jahrhundert. „Arbeiten zur Kirchengeschichte”. 24, s. 32, 36-37, 40, 54, 58, 65, 79, 84, 87, 1935. Berlin: de Gruyter. ISSN 1861-5996. (niem.).
- Krummacher, Gottfried Daniel. W: Urs Leu: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). T. 4. Herzberg: Bautz, 1992, s. 716-720. ISBN 3-88309-038-7. (niem.).
- Hermann-Peter Eberlein: Album ministrorum der Reformierten Gemeinde Elberfeld. Prediger und Pastoren seit 1552. Bonn: SVRKG, 2003, s. 94-99. (niem.).