Frederick Robinson

Frederick Robinson

Pełne imię i nazwisko	Frederick John Robinson
Data i miejsce urodzenia	1 listopada 1782 Londyn
Data i miejsce śmierci	28 stycznia 1859 Londyn
Premier Wielkiej Brytanii
Okres	od 31 sierpnia 1827 do 21 stycznia 1828
Przynależność polityczna	Torysi
Poprzednik	George Canning
Następca	Książę Wellington

Frederick John Robinson (ur. 1 listopada 1782 w Londynie, zm. 28 stycznia 1859 tamże) – brytyjski polityk, premier Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii w latach 1827–1828.

Życiorys

Wczesne lata życia i początki kariery politycznej

Był synem Thomasa Robinsona, 2. barona Grantham, i lady Mary Yorke, córki 2. hrabiego Hardwicke. Wykształcenie odebrał w Harrow School oraz w St John’s College na Uniwersytecie Cambridge. W 1806 r. został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Carlow Borough. Od 1807 r. reprezentował okręg wyborczy Ripon. W 1812 r. został członkiem Tajnej Rady.

W 1812 r. został wiceprzewodniczącym Zarządu Handlu. W latach 1813–1817 był ponadto płacmistrzem armii, wspólnie z Charlesem Longiem. Jako wiceprzewodniczący Zarządu Handlu odpowiadał za przyjęcie w 1815 r. ustaw zbożowych. W 1818 r. został członkiem gabinetu jako przewodniczący Zarządu Handlu. W 1823 r. został kanclerzem skarbu. Okres jego urzędowania charakteryzował się trudnościami ekonomicznymi. Dziennikarz William Cobbett nadał Kanclerzowi ironiczny przydomek „Prosperity Robinson”.

Na czele rządu

Kiedy w 1827 r. premierem został George Canning, Robinson, kreowany 1. wicehrabią Goderich, został ministrem wojny i kolonii oraz przewodniczącym Izby Lordów. Po rychłej śmierci Canninga stanął na czele rządu złożonego z postępowych torysów (tzw. „Canningites”) oraz wigów. Rząd Godericha przetrwał od sierpnia 1827 do stycznia 1828 r. i nie zebrał się nigdy na sesji parlamentu. Goderich nie był także w stanie efektywnie pokierować pracą skłóconego gabinetu. W styczniu 1828 r. podał się do dymisji. Nowym premierem został książę Wellington.

Dalsze lata

Goderich powrócił do gabinetu w 1830 r., kiedy otrzymał tekę ministra wojny i kolonii w wigowskim gabinecie lorda Greya. W 1833 r. otrzymał tytuł 1. hrabiego Ripon i stanowisko Lorda Tajnej Pieczęci. Zrezygnował w 1834 r. na tle sporu o likwidację Kościoła Irlandii. W 1841 r. został przewodniczącym Zarządu Handlu w konserwatywnym gabinecie Roberta Peela. W latach 1843–1846 był przewodniczącym Rady Kontroli.

W latach 1830–1833 lord Goderich był prezesem Królewskiego Towarzystwa Geograficznego. W latach 1834–1845 był prezesem Królewskiego Towarzystwa Literatury.

Był żonaty z lady Sarah Hobart. Ich syn, George, odziedziczył po śmierci ojca tytuł hrabiego Ripon. Był ministrem wielu liberalnych rządów i wicekrólem Indii.

Gabinet lorda Goderich, sierpień 1827 – styczeń 1828

• premier, pierwszy lord skarbu: Frederick Robinson, 1. wicehrabia Goderich
• lord kanclerz: John Copley, 1. baron Lyndhurst
• lord przewodniczący Rady: William Bentinck, 4. książę Portland
• lord tajnej pieczęci: George Howard, 6. hrabia Carlisle
• minister spraw wewnętrznych: Henry Petty-Fitzmaurice, 3. markiz Lansdowne
• minister spraw zagranicznych: John Ward, 1. hrabia Dudley
• minister wojny i kolonii: William Huskisson
• kanclerz skarbu: John Charles Herries
• generał artylerii: Henry Paget, 1. markiz Anglesey
• przewodniczący Zarządu Handlu: Charles Grant
• przewodniczący Rady Kontroli: Charles Watkin Williams-Wynn
• pierwszy komisarz ds. lasów: William Sturges Bourne
• Kanclerz Księstwa Lancaster: Nicholas Vansittart, 1. baron Bexley
• sekretarz ds. wojny: Henry Temple, 3. wicehrabia Palmerston

Linki zewnętrzne

• Biogram lorda Goderich na stronach 10 Downing Street