Francesco Cavalli

Francesco Cavalli
Imię i nazwisko	Pier Francesco Caletti-Bruni
Data i miejsce urodzenia	14 lutego 1602 ; Crema
Pochodzenie	włoskie
Data i miejsce śmierci	14 stycznia 1676 ; Wenecja
Instrumenty	organy
Gatunki	muzyka poważna, muzyka barokowa
Zawód	kompozytor, organista, śpiewak
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pier Francesco Cavalli, właśc. Pier Francesco Caletti-Bruni (ur. 14 lutego 1602 w Cremie, zm. 14 stycznia 1676 w Wenecji) – włoski kompozytor epoki baroku, a także organista i śpiewak (tenor).

Życiorys

W wieku 14 lat wziął go na wychowanie Federico Cavalli, wenecki arystokrata, który zwrócił uwagę na jego piękny głos i zabrał ze sobą do Wenecji. Stąd też później młody Caletti przyjął nazwisko swego opiekuna. Początkowo Cavalli śpiewał w chórze bazyliki św. Marka, a następnie pełnił funkcję organisty kolejno w kościele pw. Św. Jana i Pawła oraz w bazylice św. Marka, gdzie w 1668 roku zdobył stanowisko kapelmistrza. W 1630 roku ożenił się z Marią Sosomeno, której majątek sprawił, że Cavalli stał się zamożnym człowiekiem. W tym czasie współpracował też z teatrami S. Cassiano i S. Moisé. W następnym okresie swojego życia zasłynął ze swych utworów dramatycznych (42 opery), wystawianych również na dworze Ludwika XIV w Paryżu. W 1662 roku wystawiono tam jego operę Herkules zakochany (L’Ercole Amante). Rozmach przedstawienia przyćmił wszystko, co dotychczas widziano w Europie. Spektakl trwał 6 godzin. Każdy akt zamykała tak rozbudowana scena taneczna, że Francuzi uznali dzieło za balet z dramatycznymi interludiami, a nie za operę, co ogromnie oburzyło kompozytora.

Twórczość

Oprócz oper Cavalli pisał także utwory o charakterze religijnym, które zostały wydane w zbiorach: Musiche sacre... i Vesperi a 8 voci.

Niektóre z oper Francesco Cavallego:

Le nozze di Teti e di Peleo (1639)
Gli amori d’Apollo e di Dafne (1640)
La Didone (1641)
La virtú de’ strali d’Amore (1642)
L’amore innamorato (1642, nie dotrwała do naszych czasów)
La virtù dei strali d’Amore (1642)
L’Egisto (1643)
La Deidamia (1644, nie dotrwała do naszych czasów)
L’Ormindo (1644)
Il Titone (1645)
Il Romolo e 'l Remo (1645, nie dotrwała do naszych czasów)
La Doriclea (1645)
La prosperità infelice di Giulio Cesare dittatore (1646, nie dotrwała do naszych czasów)
La Torilda(1648)
L’Euripo (1649)
Il Giasone (1649)
L’Orimonte (1650)
La Bradamante (1650, nie dotrwała do naszych czasów)
L’Armidoroi (1651, nie dotrwała do naszych czasów)
L’Oristeo (1651)
La Rosinda (1651)
La Calisto (1651)
L’Eritrea (1652)
La Veremonda, l’amazzone di Aragona (1652)
L’Orione (1653)
Il Xerse (1654)
Il Ciro (1654)
L’Erismena (1655)
Statira principessa di Persia (1656)
L’Artemisia (1657)
L’Hipermestra (1658)
L’Antioco (1659, nie dotrwała do naszych czasów)
Il rapimento d’Helena (1659)
La pazzia in trono, ossia il Caligola delirante (1660, nie dotrwała do naszych czasów)
Ercole amante (1662)
Scipione affricano (1664)
Muzio Scevola (1665)
Pompeo Magno (1666)
Eliogabalo (1667, premiera, 1668 wystawienie)
Coriolano (1669, nie dotrwała do naszych czasów)
Masenzio (1673, nie dotrwała do naszych czasów)

Bibliografia

Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995, s. 142. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. C. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).

Linki zewnętrzne

Francesco Cavalli – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project