iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: http://pl.wikipedia.org/wiki/Ferdinand_Brunetière
Ferdinand Brunetière – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Ferdinand Brunetière

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ferdinand Brunetière
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 czerwca 1849
Tulon

Data i miejsce śmierci

9 grudnia 1906
Paryż

Zawód, zajęcie

krytyk i historyk literatury, eseista

podpis
Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Ferdinand Brunetière (ur. 19 lipca 1849 w Tulon, zm. 9 grudnia 1906 w Paryżu)[1] – francuski krytyk i historyk literatury, eseista, członek Akademii Francuskiej od 1893 r. (zajmował fotel 28)[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Lycée Louis-le-Grand w Paryżu. Chciał rozpocząć studia na École normale supérieure, lecz nie zdał egzaminów wstępnych[3]. Po opublikowaniu kilku artykułów w La Revue politique et littéraire zaczął publikować w Revue des Deux Mondes, a od 1893[3] lub 1894 r. był redaktorem tego pisma[1]. Dwukrotnie nagradzany przez Akademię Francuską, otrzymał Prix Bordin za Le roman naturaliste. Études critiques sur l’histoire de la littérature française w 1893 r. oraz Prix Jean Reynaud w 1909 r.[2] Od 1886 r. był profesorem języka francuskiego oraz literatury na École normale supérieure, później wykładał także na Sorbonie[3].

Jest twórcą teorii ewolucji gatunków literackich. Publikował prace historycznoliterackie oraz krytyczne opracowania dzieł współczesnych, był przeciwnikiem romantyzmu oraz naturalizmu, opowiadał się za klasycyzmem[1].

Kawaler Legii Honorowej[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Brunetière Ferdinand, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-03-30].
  2. a b c Ferdinand BRUNETIÈRE. Akademia Francuska. [dostęp 2022-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-13)]. (fr.).
  3. a b c Brunetière, Ferdinand. W: Encyclopædia Britannica. T. 4. 1911, s. 683–684.