Etsuko Inoue

Etsuko Inoue

井上悦子

Państwo	Japonia
Data i miejsce urodzenia	18 października 1964 Nakano
Wzrost	164 cm
Gra	praworęczna
Status profesjonalny	1982
Zakończenie kariery	1990
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	2 WTA
Najwyżej w rankingu	26 (14 marca 1988)
Australian Open	3R (1985, 1988)
Roland Garros	2R (1983, 1984)
Wimbledon	3R (1988)
US Open	2R (1983, 1984)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	34 (2 lutego 1987)
Australian Open	SF (1987)
Roland Garros	2R (1985)
Wimbledon	1R (1984, 1987)
US Open	1R (1983–1985, 1987)
Dorobek medalowy
Reprezentacja Japonia Igrzyska azjatyckie złoto Nowe Delhi 1982 gra pojedyncza srebro Nowe Delhi 1982 gra mieszana brąz Nowe Delhi 1982 gra podwójna brąz Nowe Delhi 1982 gra drużynowa

{{Tenisista infobox}} Przestarzałe pola: "M ranking".

Etsuko Inoue (jap. 井上悦子), zamężna Kaneshiro (jap. 兼城) (ur. 18 października 1964 w Nakano) – tenisistka japońska, reprezentantka w Pucharze Federacji, olimpijka.

Czołowa zawodniczka japońska lat 80., swoimi startami połączyła epoki sukcesów Ann Kiyomury (deblowej mistrzyni Wimbledonu z 1975) i Kimiko Date (m.in. półfinalistki French Open z 1995). Pod koniec lat 80. była regularnie klasyfikowana w czołowej setce rankingu, osiągając w marcu 1988 pozycję nr 26 na liście WTA (pod koniec 1988 – nr 51, 1989 – nr 69, 1990 – nr 70). W 1983 wygrała w Tokio turniej Suntory Japan. W kolejnych latach była m.in. w półfinałach Suntory Japan, Singapore Open, Dow Classic (wszystkie w 1987) i Oklahomie (1989), wielu ćwierćfinałach turniejowych, III rundach wielkoszlemowych Australian Open i Wimbledonu (oba w 1988). Pokonała wiele znanych zawodniczek, m.in. Carling Bassett, Nicole Provis, Jo Durie, Patty Fendick, Zinę Garrison (na kortach trawiastych w Eastbourne), Sylvię Hanikę, Claudię Kohde-Kilsch, Betsy Nagelsen, Janę Novotną (w I rundzie Australian Open 1988), Evę Pfaff, Raffaellę Reggi, Marianne Werdel.

Inoue miała na koncie także sukcesy deblowe. Nie udało się jej wprawdzie wygrać żadnego turnieju, ale w parze z urodzoną na Tajwanie Kanadyjką Patricią Hy osiągnęła w 1987 półfinał wielkoszlemowego Australian Open. Mecz półfinałowy Inoue i Hy przegrały zdecydowanie – 1:6, 0:6 – z czołową wówczas parą Navrátilovą i Shriver. Rok później, również w parze z Hy, Japonka w Australian Open była w III rundzie (porażka z Graf i Smylie). Jej najwyższe miejsce w rankingu deblistek to 34. w lutym 1987, po półfinale w Australii. Występowała jako zawodniczka do 1990, zarobiła na światowych kortach niespełna trzysta tysięcy dolarów.

W latach 1982–1989 regularnie występowała w zespole narodowym w Pucharze Federacji, udzielając się w singlu i deblu. Bilans występów ma negatywny – przegrała 17 spotkań z rozegranych 30. Reprezentowała Japonię także na igrzyskach w Seulu w 1988, gdzie tenis odzyskał po kilkudziesięciu latach status sportu olimpijskiego. Inoue odpadła w I rundzie singla, natomiast w deblu, w parze z rodaczką Kumiko Okamoto, dotarła do ćwierćfinału. Japonki pokonały parę włoską Raffaella Reggi, Sandra Cecchini, a uległy Czeszkom Janie Novotnej i Helenie Sukovej. W latach 2001–2003, już pod nazwiskiem małżeńskim Kaneshiro, tenisistka powróciła do reprezentacji w Pucharze Federacji jako jej kapitan.

Poślubiła Kejiro Kaneshiro w 1993 r.

Bibliografia

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2019-07-15]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2019-07-15]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2019-07-15]  (ang.).