Esteban Cambiasso
Pełne imię i nazwisko |
Esteban Matías Cambiasso Deleau | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
18 sierpnia 1980 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
177 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Esteban Matías Cambiasso Deleau (ur. 18 sierpnia 1980 w Buenos Aires) – argentyński piłkarz występujący na pozycji defensywnego pomocnika lub środkowego obrońcy, wielokrotny reprezentant Argentyny. Zdobyte 23 tytuły czynią z niego drugiego najbardziej utytułowanego argentyńskiego piłkarza w historii.
Kariera klubowa
[edytuj | edytuj kod]Lata juniorskie
[edytuj | edytuj kod]Cambiasso rozpoczynał karierę w klubie ze stolicy Argentyny, Argentinos Juniors. W wieku zaledwie 15 lat został wypatrzony przez skautów Realu Madryt, który zapłacił za niego 2 mln dolarów. Jego krótka przygoda z rezerwami Królewskich zakończyła się powrotem do ligi argentyńskiej, w której zadebiutował 15 sierpnia 1998 w barwach Independiente w meczu z Newell’s Old Boys. Na wypożyczeniu w zespole Diablos Rojos spędził 3 lata w trakcie których rozegrał 97 meczów ligowych i zdobył 14 bramek. W 2001 Real zmienił miejsce wypożyczenia Cuchu, który stał się piłkarzem River Plate. Z drużyną Millonarios został mistrzem kraju w sezonie zamknięcia (Torneo Clausura).
Real Madryt
[edytuj | edytuj kod]Do Madrytu powrócił jako doświadczony zawodnik. Debiut w zespole Los Blancos przypadł na ligowe spotkanie z Espanyolem rozegrane 2 września 2002 r.
Cambiasso pomógł klubowi wygrać Puchar Interkontynentalny w 2002 i Superpuchar Hiszpanii w 2004 oraz zdobyć mistrzostwo kraju w 2003. W lipcu 2004 r. zdecydował się podpisać umowę z Interem, gdyż wygasł mu kontrakt z Królewskimi, którzy nie mieli zamiaru go przedłużać. Los Blancos uznali bowiem, że Cuchu nie spełnia wymogu „galaktyczności”. W okresie gry dla Realu zagrał w 41 meczach Primera Division.
Inter
[edytuj | edytuj kod]Cambiasso zadebiutował w zespole Nerazzurrich 11 sierpnia w meczu 3 rundy eliminacji do Ligi Mistrzów z FC Basel. 3 października strzelił swego pierwszego gola w barwach Mediolańczyków we spotkaniu z Romą. W 2005, występując w parze z Juanem Sebastiánem Verónem w pomocy Interu zdobył Puchar Włoch. Osiągnięcie to powtórzył w roku 2006, po finale z AS Roma (3:1), w którym zdobył pierwszego gola oraz w 2010 i 2011. W 2006, 2007, 2008, 2009 i 2010 Cambiasso zdobył z Interem mistrzostwo Włoch. 11 maja 2006 zdobył imponującą bramkę w meczu rewanżowym finału Pucharu Włoch z AS Roma. 9 września 2006 zaliczył kapitalny występ z Fiorentiną (3:2) strzelając dwie bramki i asystując przy trzeciej. 7 listopada 2007 w meczu Champions League z CSKA Moskwa dwukrotnie pokonał bramkarza rywala[1]. Podczas derbów Mediolanu 23 grudnia 2007 rozstrzygnął losy spotkania zdobywając bramkę na 2:1 dla Interu[2]. W sezonie 2008/09 na skutek kontuzji stoperów Interu został przekwalifikowany na pozycję środkowego obrońcy, a z zadań tych wywiązywał się dobrze. Przez pierwszą część tego sezonu Cambiasso był bardzo widoczny, zwłaszcza w destrukcji. W drugiej części zabrakło mu sił na ciągłe bieganie za przeciwnikami, za to strzelił wszystkie swoje bramki. Jego wpływ na grę zespołu był jednak mniejszy niż sezon wcześniej[3]. 23 marca 2009 przedłużył umowę z Interem do czerwca 2014 r. z tytułu której otrzymuje rocznie 4 mln euro[4]. W pierwszym meczu 1/8 LM z Chelsea F.C. w 2010 ustalił wynik spotkania na 2:1, a bramkę tę uznaje za swą najważniejszą[5]. 24 listopada 2010 trafił zwycięską bramkę w pucharowym meczu z FC Twente (1:0). 9 stycznia 2011 w starciu z Catanią zdobył 2 bramki. 8 maja 2011 zaliczył w meczu z Fiorentiną 300 oficjalny występ dla Nerazzurrich i 30 trafienie. 10 grudnia wobec dyskwalifikacji Javiera Zanettiego był kapitanem Interu w meczu z Violą. Po remisie 2-2 w Mediolanie 4 marca 2012 także z Catanią zakrył twarz ręcznikiem, ponieważ płakał z powodu gwizdów kibiców, które rozległy się na stadionie, gdy schodził z boiska[6]. 30 marca 2013 r. otrzymał w meczu z Juventusem pierwszą w karierze czerwoną kartkę za faul na Sebastianie Giovinco[7]. Obecnie zawodnik Leicester City.
Kariera reprezentacyjna
[edytuj | edytuj kod]W reprezentacji Argentyny U-20 występował na Młodzieżowych Mistrzostwach Świata 1997 w Malezji, gdzie zdobył wraz z kadrą tytuł mistrzowski po finale z Urugwajem. W kolejnych Młodzieżowych Mistrzostwach Świata rozgrywanych w 1999 był kapitanem zespołu. W pierwszej drużynie seniorów zadebiutował 20 grudnia 2000 roku w meczu przeciwko Meksykowi, wygranym 2:0. Wystąpił razem z reprezentacją Argentyna na Copa America 2004 z którego wrócił ze srebrnym medalem. W 2005 zapisał na swoim koncie srebrny medal Pucharu Konfederacji w Niemczech. W 2006 znalazł się w kadrze Jose Pekermana na Mistrzostwa Świata, na których zdobył bramkę w drugim meczu grupowym przeciwko Serbii i Czarnogórze, wygranym 6:0. Akcja po której padła bramka przeszła do historii, gdyż Albicelestes wymienili w jej trakcie 24 podania. Udział Cuchu dobiegł końca po ćwierćfinałowym meczu z Niemcami, który zakończył się konkursem rzutów karnych w którym Cambiasso nie strzelił ostatniej jedenastki. Za kadencji Diega Maradony został powołany zaledwie jeden raz – na mecz z Hiszpanią (14 listopada 2009). 12 maja 2010 selekcjoner ogłosił skład kadry na Mistrzostwa Świata w RPA w którym zabrakło Cuchu, co spowodowało liczne kontrowersje[8]. Po mundialu powrócił do kadry. Do czasu rozegranego 7 lipca 2011 r. meczu z Kolumbią rozegrał dla Albicelestes 52 spotkania i strzelił 5 bramek.
Styl gry
[edytuj | edytuj kod]Jego podstawową pozycją jest defensywny pomocnik, ale potrafi także zagrać na środku obrony. Posiada mocne uderzenie z dystansu, potrafi udanie rozpocząć akcję ofensywną oraz ją wykończyć[9]. Argentyńczyk to środkowy, scalający drużynę piłkarz.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Cambiasso od czwartego do jedenastego roku życia uczęszczał do szkoły sportowej, gdzie zgłębiał tajniki koszykówki. Przez kilka lat Esteban dzielił czas pomiędzy koszykówkę i futbol (w poniedziałki, środy i piątki Cuchu grał w piłkę, wtorki i czwartki poświęcał na koszykówkę), ale z początku nie cierpiał piłki, jednak matka i pierwszy trener przekonali chłopca, że sobie radzi, nie warto marnować talentu. Gdy jednak przyszło do wyboru dyscypliny, na którą ma postawić, wbrew oczekiwaniom rodziców, wybrał piłkę[10]. Jego ojciec był koszykarzem, a brat Nicolás Cambiasso jest bramkarzem. Cambiasso był wcześniej żonaty. Ze związku tego ma córkę Victorię (ur. 22 listopada 2008)[11]. 24 września 2013 przyszło na świat drugie dziecko piłkarz – Dante, którego matką jest żona Claudia[12][13]. Posiada włoski paszport, gdyż jego przodkowie wywodzili się z Serra Rico we włoskiej Ligurii skąd jego praprapradziadek Francasco Cambiaso wyemigrował w XIX w. do Argentyny. Drugie „s” w nazwisku pojawiło się, aby nadać mu hiszpańskie brzmienie. Razem z Javierem Zanettim prowadzi fundację Leoni di Potrero pomagającą trenerom szkolącym małe dzieci.
Ulubionym piłkarzem Cambiasso jest Diego Maradona, a sportowcem Michael Jordan[14]. W wolnym czasie Cambiasso lubi rozwiązywać krzyżówki, oglądać film “Obłędny rycerz”. Ulubionym zespołem Cuchu jest “Los Rodriguez” (argentyński rock lat 90.), wśród napojów wybiera najczęściej wodę gazowaną, a w restauracji Buenos Aires zamawia kurę duszoną w soku pomarańczowym i winie. Jego słabością jest przywiązanie do gier komputerowych[15]. Wzorem dla niego jest Fernando Redondo[16]. Jest człowiekiem rozsądnym i bezpretensjonalnym. Cuchu jest skrótem od imienia chudej i siwej postaci telewizyjnej, Cuchuflito. W Argentynie otrzymał również drugi pseudonim – „Jajko w bułce”. Podobno z powodu zamiłowania do tej potrawy, gdyż uwielbiał kanapki z jajkiem. Prawdopodobniej jednak z chęci noszenia długich włosów, wtedy jeszcze nie zaczął łysieć, na głowie-jaju miał „skorupę” z białych włosów[15].
Sukcesy
[edytuj | edytuj kod]Klubowe
- Mistrzostwo Hiszpanii: 2003
- Puchar Interkontynentalny: 2002
- Superpuchar Europy: 2002
- Superpuchar Hiszpanii: 2002
- Liga Mistrzów: 2010
- Mistrzostwo Włoch (5): 2006, 2007, 2008, 2009, 2010
- Puchar Włoch (4): 2005, 2006, 2010, 2011
- Superpuchar Włoch (4): 2005, 2006, 2008, 2010
- Klubowe Mistrzostwo Świata: 2010
Reprezentacyjne
- Młodzieżowe Mistrzostwo Ameryki Południowej U-20: 1997, 1999
- Młodzieżowe Mistrzostwo Świata U-20: 1997
- Copa America 2007: srebro
Indywidualne
- Golden Pirate: 2006
- Jedenastka roku Serie A według „La Gazzetta dello Sport”: 2007[17]
- Jedenastka sezonu Serie A według Goal.com: 2008/2009[18]
Statystyki
[edytuj | edytuj kod]Klubowe
[edytuj | edytuj kod]Klub | Sezon | Kraj | Rozgrywki | Mecze | Bramki | Asysty |
---|---|---|---|---|---|---|
Argentinos Juniors | 1995/1996 | Argentyna | Primera División | 0 | 0 | 0 |
Real Madryt Castilla | 1996/1997 | Hiszpania | Segunda División | 8 | 0 | |
1997/1998 | Segunda División B | 34 | 4 | |||
Razem | 42 | 4 | - | |||
Independiente | 1998/1999 | Argentyna | Primera División | 27 | 3 | |
1999/2000 | 35 | 6 | ||||
2000/2001 | 35 | 5 | ||||
Razem | 97 | 14 | - | |||
River Plate | 2001/2002 | 37 | 12 | |||
Real Madryt | 2002/2003 | Hiszpania | Primera Division | 24 | 0 | |
2003/2004 | 17 | 0 | 0 | |||
Razem | 41 | 0 | - | |||
Inter Mediolan | 2004/2005 | Włochy | Serie A | 30 | 2 | 0 |
2005/2006 | 34 | 5 | 0 | |||
2006/2007 | 21 | 3 | 3 | |||
2007/2008 | 33 | 6 | 2 | |||
2008/2009 | 35 | 4 | 3 | |||
2009/2010 | 30 | 3 | 2 | |||
2010/2011 | 30 | 7 | 0 | |||
2011/2012 | 37 | 4 | 2 | |||
2012/2013 | 33 | 3 | 5 | |||
2013/2014 | 3 | 0 | 0 | |||
Razem | 286 | 37 | 17 | |||
Leicester City | 2014/2015 | Anglia | Premier League | 30 | 4 | 0 |
Łącznie w argentyńskej Primera Division | 135 | 26 | – | |||
Ogółem | 533 | 71 | 17 |
Reprezentacyjne
[edytuj | edytuj kod]Rok | Mecze | Gole |
---|---|---|
2000 | 1 | 0 |
2001 | 0 | 0 |
2002 | 0 | 0 |
2003 | 5 | 0 |
2004 | 4 | 0 |
2005 | 10 | 1 |
2006 | 7 | 1 |
2007 | 13 | 1 |
2008 | 5 | 1 |
2009 | 1 | 0 |
2010 | 2 | 0 |
2011 | 4 | 1 |
Total | 52 | 5 |
Bramki
# | Data | Miejsce | Przeciwnik | Bramka na | Wynik | Rozgrywki |
---|---|---|---|---|---|---|
1. | 21 czerwca 2005 | Frankenstadion, Norymberga, Niemcy | Niemcy | 2 – 2 | 2 – 2 | Puchar Konfederacji 2005 |
2. | 16 czerwca 2006 | WM Stadion Gelsenkirchen, Gelsenkirchen, Niemcy | Serbia i Czarnogóra | 2 – 0 | 6 – 0 | Mistrzostwa Świata 2006 |
3. | 5 czerwca 2007 | Camp Nou, Barcelona, Hiszpania | Algieria | 3 – 2 | 4 – 3 | mecz towarzyski |
4. | 10 września 2008 | Estadio Monumental, Lima, Peru | Peru | 1 – 0 | 1 – 1 | eliminacje do MŚ 2010 |
5. | 26 marca 2011 | MetLife Stadium, East Rutherford, USA | Stany Zjednoczone | 1 – 0 | 1 – 1 | mecz towarzyski |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ FC Internazionale - CSKA Moskwa, 7 lis 2007 – Liga Mistrzów UEFA, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2017-11-23] .
- ↑ FC Internazionale - AC Milan, 23 gru 2007 – Serie A, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2017-11-23] .
- ↑ „Zlatan królem”, czyli indywidualne osiągnięcia zawodników w sezonie 2008/09 – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-23] .
- ↑ Sneijder najlepiej opłacanym zawodnikiem w Serie A – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-23] .
- ↑ Cuchu: Wzruszył mnie powrót Milito. 25 września 2013 11:08. [dostęp 2013-09-25]. (pol.).
- ↑ Cambiasso: „Inter nie stracił głodu zwycięstw” – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-23] .
- ↑ Cambiasso zawieszony na jedno spotkanie – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-23] .
- ↑ Argentyna bez Zanettiego i Cambiasso ! – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-23] .
- ↑ Esteban Cambiasso – intermediolan.com [online], intermediolan.com [dostęp 2017-11-23] (ang.).
- ↑ FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2018-08-29] [zarchiwizowane z adresu 2010-11-22] .
- ↑ Cambiasso podwójnie szczęśliwy – eurosport.interia.pl [online], sport.interia.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
- ↑ Cambiasso: Dedykuję bramkę synowi i rodzinie. 28.09.2013 godz. 13:04. [dostęp 2013-09-29]. (pol.).
- ↑ Benvenuti nel mondo di Dante!. 24.09.2013 godz. 21:36. [dostęp 2013-09-25]. (pol.).
- ↑ Esteban Cambiasso – Preferencias [online], cuchu.com [dostęp 2017-11-23] .
- ↑ a b Rycerz obłędny – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-23] .
- ↑ Cambiasso: „Jestem bardzo szczęśliwy” – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-23] .
- ↑ Jedenastka roku wg „La Gazzetta dello Sport” – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-23] .
- ↑ Najlepsza jedenastka sezonu 2008/2009 Serie A – FcInter.pl [online], fcinter.pl [dostęp 2017-11-23] .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- E. Cambiasso, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02] .
- Esteban Cambiasso w bazie Soccerbase (ang.)
- Esteban Cambiasso w bazie National Football Teams (ang.)
- Profil na soccernet.espn.go.com
- Strona piłkarza
- Reprezentanci Argentyny w piłce nożnej
- Piłkarze AA Argentinos Juniors
- Piłkarze Realu Madryt Castilla
- Piłkarze Realu Madryt
- Piłkarze CA Independiente
- Piłkarze CA River Plate
- Piłkarze Interu Mediolan
- Piłkarze Leicester City F.C.
- Piłkarze Olympiakosu SFP
- Zdobywcy Pucharu Europy i Ligi Mistrzów UEFA
- Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2006
- Uczestnicy Pucharu Konfederacji w piłce nożnej 2005
- Uczestnicy Copa América 2007
- Uczestnicy Copa América 2011
- Urodzeni w 1980
- Ludzie urodzeni w Buenos Aires
- Zwycięzcy Klubowych Mistrzostw Świata FIFA
- Zdobywcy Pucharu Interkontynentalnego w piłce nożnej