iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: http://pl.wikipedia.org/wiki/Erasure
Erasure – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Erasure

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Erasure
Ilustracja
Erasure – live 01/07/2011
Rok założenia

1985

Pochodzenie

 Wielka Brytania (Basildon)

Gatunek

New Romantic
New Wave
synthpop
rock
muzyka elektroniczna

Skład
Vince Clarke
Andy Bell
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Erasure – brytyjska grupa muzyczna, która powstała w 1985 w Londynie. Grupa została utworzona przez Vince’a Clarke’a, który wcześniej grał i był współzałożycielem Depeche Mode, Yazoo i The Assembly.

Skład zespołu

[edytuj | edytuj kod]

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Ten artykuł należy dopracować:
od 2014-01 → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Jako grający na keyboardzie, aranżer i twórca piosenek dla Depeche Mode, Vince Clarke na poważnie udowodnił swoje zdolności jako twórca hitów, zanim opuścił zespół w 1981 roku. Tworząc Yazoo z Alison Moyet również wszedł na listy przebojów, kontynuując nagrania jako The Assembly w 1983 roku, przed przerwą na rozważenie innego nowego projektu dwa lata później.

Początkowo plan Clarke’a obejmował nagranie albumu z 10 różnymi piosenkarzami, ale po przesłuchaniu młodego wokalisty Andy’ego Bella, Clarke zdał sobie sprawę z ich wzajemnego potencjału jako duet. Erasure powstało szybko z wyrazistym Bellem będącym dodatkiem do nie zwracającego na siebie uwagi czarodzieja keyboardu jakim jest Clarke. Po zadomowieniu się w Mute Records debiutancki album duetu – Wonderland (1986) – pojawił się wkrótce, podczas gdy ich trzeci singel Oh L’amour ustanowił międzynarodową pozycję Erasure praktycznie natychmiast stając się hitem we Francji i Australii. Pomimo popularności singla, sprzedaż albumu była niska, więc by podnieść swoje notowania duet rozpoczął tournée po klubach nocnych, prezentując swoją muzykę w jej najbardziej logicznym wystroju.

Andy Bell i Vince Clarke, 1986

Drugi album Erasure, The Circus (1987 r.) doszedł do Top 20 w marcu 1987 roku i zawierał ich singel nr 4, Sometimes wraz z błyskotką disco Victim of Love, która to dotarła do pierwszej 10. brytyjskich notowań muzycznych w tym samym roku.

Duet w rzeczy samej szybko zauważył wpływ, jaki kultura klubowa miała na główny nurt muzyczny lat 80. Można to wyczuć na ich własnej zremiksowanej kolekcji na żywo The Two-Ring Circus (1987 r.). Przetworzona w muzykę house zapełniającą parkiety, stworzona przez DJ Little Louie Vega, producenta Flood i Vince’a Clarke’a – wszyscy zaangażowani w przerobienie ich utworów – by mógł rozbudzić parkiet i potwierdzić po drodze ich referencje jako techno-pop maszyna do produkcji hitów.

Ich kolejny album The Innocents (1988) następnie rozpoczął wyścig pięciu wbijających się na listy long-playów z singlami Ship of Fools (1988), a następnie hymniczny A Little Respect (1988), który również dotarł do pierwszej 10 brytyjskiej listy przebojów, Chains of Love zdobyło dla nich wysoki numer brytyjski, ale co ważniejsze, zdobyło popularność w Ameryce, co stworzyło fanatyczny ruch, który Clarke i Bell utrzymują aż do dzisiaj.

Październik 1988 był świadkiem wydania Crackers International EP, co dało kolejne miejsce nr 2 na liście UK z hitem Stop !, pierwszym z wielu, które napisać miał Vince i Andy.

Następne pełnej długości wydanie Erasure było jednym z takich hitów. Wild! (1989 r.), pojawiło się w całości z jeszcze większą liczbą singli, w formie Drama! i You Surround Me (1989 r.), które dostało się do TOP 20, a także numer 3 Blue Savannah, kawałek pisarstwa muzycznego, które duet i ich fani uważają za jeden z najlepszych. Faktycznie powiodło mu się rozpalać areny koncertowe, podobnie jak czynił to pokaz scenowy z kostiumami Bella, które stawały się coraz dziwniejsze i kompletnie niezapomniane. Po tournée po świecie z Wild! przez większość 1990 roku, chłopaki powrócili do domu we wrześniu by zagrać przed tłumem 65 000 ludzi w Milton Keynes Bowl.

Nagrany we Francji i Niemczech przed wydaniem w 1991 roku, Chorus był kolejnym hitem, który doświadczył eksperymentowania Vince’a ze starymi syntezatorami; próbując używać jedynie podstawowych ustawień sekwencera i specyficznych dźwięków syntezatora. Kompletny album miał dość unikalne odczucie i bez żadnych trudności wydał na świat kolejną grupę singli z list Top Ten. Świetnie dopracowana ścieżka „Chorus” (1991 r.) osiągnęła pozycję 3, podczas gdy Love to Hate You (1991 r.) doszedł do 4 pozycji na brytyjskiej liście przebojów.

Andy Bell w jednym ze swych ekscentrycznych kostiumów, 1992

Rok 1992 ujrzał bardzo publiczny pokaz miłości Erasure do idealnego popu szwedzkiej grupy ABBA z 4 piosenkami EP coverów Abby zatytułowanych Abba-Esque. Wyprzedzała o kilka lat retro-kicz grupówek i ujrzała Vince’a i Andy’ego oddających hołd swoim bohaterom w promocyjnym klipie video. Samo EP było kwartetem zmodernizowanych coverów z „Take a Chance on Me” dającym duetowi pierwsze miejsce w UK. Wskazaniem popularności Erasure w ich światowym Tournée Phantasmagorical, kiedy po kolei wykonali 12 występów w Manchester Apollo spędzając 15 nocy w Hammersmith Odeon.

Kolekcja hitów Erasure idealnie zatytułowana Pop! The First 20 Hits wskoczyła na pierwsze miejsca list LP w 1992 roku, a I Say I Say I Say powtórzył ten trick w 1994 roku. Następnie pojawił się singel z 4 miejsca ze znaczącym odegraniem dla „Always” (1994 r.). Vince i Andy zwrócili się ku głębszym i bardziej eksperymentalnym sprawom z ich groźniejszym albumem artrockowym Erasure (1995 r.), nowym kierunkiem, który nie był w guście wszystkich, mimo faktu, że album zawierał jedne z najpiękniejszych i najbardziej cenionych prac duetu. Album był wyprodukowany przez Thomasa Fehlmanna i Garetha Jonesa a zmiksowany przez legendarnego Francois Kevorkian. Singel „Stay With Me” (1995 r.) dotarł do pozycji 15 i Erasure zanotowało niższą popularność niż zwykle z „In My Arms” z albumu Cowboy (1997 r.) i Freedom z albumu Loveboat (2000 r.).

W 2003 roku Erasure ukazało swoją dojrzałość w pełnej szacunku kolekcji coverów Other People’s Songs. 12 omawianych piosenek zawierało, dość zadziwiającą dla niektórych, przeróbkę folk-popu Petera Gabriela Solsbury Hill (2003 r.), który jako singel zabrał Erasure z powrotem prosto do Top 10 brytyjskiej listy przebojów, szybko demonstrując, że czas był odpowiedni dla Hits! The Very Best of Erasure (2003 r.).

Odkąd po raz pierwszy Vince Clarke zwrócił się do syntezatora na pewno nie brakowało mu krótkich projektów pobocznych. Jego umiejętności produkcyjne i remiksowania można usłyszeć w nagraniach artystów tak różnorodnych jak The Happy Mondays, Betty Boo, Simple Minds, Sparks i kolegów z Essex chłopaków synth Nitzera Ebba, by wymienić tylko kilku.

Erasure, 2007

Clarke był także znany ze współpracy z Martyn Ware z The Human League oraz Heaven 17 i do dzisiaj wydali dwa ambientowe albumy instrumentalne dla Mute. Zarówno „Pretentious” (1999 r.) jak i „Spectrum Pursuit Vehicle” (2001) wykorzystują technologię nagrywania 3D do stworzenia muzyki specyficznie zaprojektowanej do doświadczania przez słuchawki.

Początek roku 2005 ujrzał wydanie kolejnego long-playa Nightbird, po którym pojawił się akustyczny album Union Street w 2006 roku. W roku 2007 zespół wydał kolejną płytę Light at the End of the World. Trasa koncertowa dała nowy album na żywo o nazwie Live at the Royal Albert Hall. Po dwóch latach fani doczekali się składanki o nazwie Total Pop! The First 40 Hits, która obejmowała cztery dyski (2CD z singlami, 1CD ze specjalnymi wydaniami utworów na żywo oraz 1DVD z materiałami, teledyskami nagranymi w telewizji).

Również w kolejnych latach zespół wydawał kolejne płyty: w październiku 2011 roku wydano nowy album Tomorrow’s World, pod koniec 2013 album Snow Globe, natomiast w 2014 The Violet Flame. W 2017 wydana została płyta World Be Gone, a muzycy zaanonsowali trasy koncertowe wspólnie z Robbie Williamsem[1].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy

[edytuj | edytuj kod]

Albumy Live i Składanki

[edytuj | edytuj kod]

Single i EP

[edytuj | edytuj kod]

DVD

[edytuj | edytuj kod]

VHS

[edytuj | edytuj kod]

Box-Sets

[edytuj | edytuj kod]
  • 1999 Singles Box Set 1
  • 1999 Singles Box Set 2
  • 2001 Singles Box Set 3
  • 2001 Singles Box Set 4
  • 2016 From Moscow to Mars (anthology)

Wydania EIS

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Concerts. Coming Up, Oficjalna strona Erasure (ang.) [dostęp: 2017-07-08]
  2. ↑ Day-Glo (Based on a True Story) - Erasure | Album | AllMusic [online], allmusic.com [dostęp 2024-04-23] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Erasure
Albumy studyjne
Albumy koncertowe i kompilacyjne
Wideo
Single
Powiązanie

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Erasure&oldid=73579858”